راهکار متفاوت دانشمندان: تولید آنتی‌بیوتیک از باکتری دندان نئاندرتال‌ها

براساس مطالعه‌ای که به‌تازگی توسط دانشمندان منتشر شده است، در دندان‌های نئاندرتال‌ها باکتری‌های عجیبی وجود دارد که ممکن است در آینده به محققان در توسعه آنتی بیوتیک‌ های جدید کمک کند.

دهان هر فرد، میکروبیوم منحصر‌به‌فرد خود را دارد؛ مجموعه‌ای از صدها موجود میکروسکوپی که در دهان ما مستقر هستند. با وجود صدها گونه مختلف از جانواران میکروسکوپی، میکروبیوم دهان ما بزرگ و متنوع است و براساس محیط زندگی افراد تفاوت دارد. اکنون «کریستینا وارینر»، باستان‌شناس زیست-مولکولی «دانشگاه هاروارد»، تکنیک‌های جدیدی را برای تجزیه‌و‌تحلیل جرم یا تارتار دندان‌های انسان ماقبل تاریخ (نئاندرتال‌ها) ابداع کرده است.

او به‌همراه همکاران خود در این مطالعه جدید، جرم دندان 12 نئاندرتال را تجزیه‌و‌تحلیل کرد. آن‌ها در تحقیقات خود بیش از 10 میلیارد تکه از DNA نئاندرتال‌ها را توالی‌یابی کردند و سپس آن‌ها را در 459 ژنوم باکتریایی که حدود 75 درصد آن‌ها با باکتری‌های شناخته‌شده دهان نقشه‌برداری شده بودند، دوباره جمع‌آوری کردند.

در ادامه، دانشمندان گونه‌ای باکتری به نام کلروبیوم (Chlorobium) را در هفت فرد مربوط به دوران پلیستوسن پسین (126 هزار تا 11700 سال پیش) کشف کردند که تقریباً به‌طور کامل در تارتار افرادی که در 10 هزار سال گذشته زندگی کرده بودند، وجود نداشته است.

این تیم همچنین خوشه‌های ژن بیوسنتزی (BGC) یا خوشه‌های ژنی موردنیاز برای ایجاد یک ترکیب خاص را تجزیه‌و‌تحلیل کردند تا مشخص شود گونه‌های کلروبیوم چه آنزیمی را تولید می‌کنند. با جداسازی و درک چنین مشخصه‌هایی، دانشمندان قادر خواهند بود داروهای جدیدی تولید کنند. وارینر با اشاره به تحقیقات خود گفت که تکنیک‌های جدید روزی می‌تواند منجر به تولید آنتی بیوتیک های جدیدی شود.

احتمال توسعه آنتی بیوتیک های جدید

او می‌گوید:

«باکتری‌ها منبع تقریباً تمام آنتی بیوتیک ها هستند و در چند سال گذشته هیچ نوع جدیدی از آنتی بیوتیک ها را کشف نکرده‌ایم. این روش‌ها به ما این شانس را می‌دهند که در BGCهای گذشته به‌دنبال راه‌های تولیدکننده آنتی‌بیوتیک بالقوه بگردیم.»

همان‌طور که وارینر به لایو‌ساینس توضیح می‌دهد، جرم دندان تنها بخشی از بدن انسان‌ها محسوب می‌شود که به‌طور معمول حتی درحالی‌که هنوز زنده هستند، فسیل می‌شود. همچنین در بین تمام قسمت‌های یک اسکلت باستانی دارای بالاترین غلظت DNA است.

اخیراً نیز دانشمندان در تحقیق دیگری گفتند که حداقل بخشی از ژن‌های اثرگذار در آناتومی بینی ممکن است از نئاندرتال‌ها به ما به ارث رسیده باشد.