محققان محل احتمالی شکل‌گیری سیارک نابودگر دایناسورها را کشف کردند: آن‌سوی مدار مشتری
سیارکی که دایناسورها را منقرض کرد ظاهراً در ابتدا در ورای سیاره مشتری شکل گرفته بود.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
بحث‌های زیادی پیرامون سنگ کیهانی که دایناسورها را از بین برد، وجود دارد. دانشمندان دهه‌ها برای یافتن منشأ این سنگ تلاش کردند. اخیراً پژوهش جدیدی برخی داده‌های مهم و دور از دسترس را درمورد منشأ این سیارک برملا کرده است. در واقع، دانشمندان بر این باورند که آن سیارک ورای سیاره مشتری شکل گرفته بود.
به گزارش Phys، پژوهشگرانی که یافته‌هایشان پنجشنبه در مجله ساینس منتشر شد معتقدند عامل آخرالزمانی که 66 میلیون سال پیش به سطح زمین برخورد کرد و باعث انقراض گونه‌های مختلف دایناسورها شد، فراتر از مدار سیاره مشتری شکل گرفته بود.
بینش جدید درمورد سیارکی که در چیکسالوب، شبه‌جزیره یوکاتان امروزی مکزیک، فرود آمد، می‌تواند درک اجرام آسمانی را که به سیاره ما برخورد کرده‌اند، بهبود ببخشد.
ماریو فیشر-گود، نویسنده اصلی این مقاله و ژئوشیمیدان دانشگاه کلن، به خبرگزاری فرانسه گفت:
«اکنون، با این اطلاعات میتوانیم بگوییم این سیارک در اصل ورای مدار سیاره مشتری شکل گرفته است.»
باتوجه‌به اینکه این سیارکها به‌ندرت با زمین برخورد می‌کنند، اثرشان بعد از برخورد قابل‌توجه است. یکی از فرضیه‌‌ها این است که این سیارک عامل ورود آب به زمین بوده است. فیشر-گود می‌گوید:
«چنین اطلاعاتی ممکن است در ارزیابی تهدیدات آینده یا تعیین چگونگی ورود آب به این سیاره مفید باشد.»
دکتر فیشر-گود و همکارانش نمونه‌هایی از محل برخورد این سیارک و 5 دهانه برخوردی دیگر در سراسر اروپا را اندازه‌گیری کردند. این دهانه‌ها در اثر برخورد 5 سیارک دیگر بین 37 تا 470 میلیون سال پیش به وجود آمده بودند.
محققان ایزوتوپ‌های عنصر روتنیم را اندازه‌گیری کردند که وجودشان در سیارکها غیرمعمول نیست اما در زمین بسیار نادر است. با بررسی ذخایر آن در لایه‌های زمین‌شناسی متعددی که بقایای برخورد در دهانه چیکسالوب را نشان می‌دهند، می‌توان مطمئن شد که این روتنیم که بررسی شده است، «100 درصد از این سیارک» آمده است. آن‌ها متوجه شدند سیارک نابودگر دایناسورها سیارک نوع C بوده که آن‌سوی مشتری شکل گرفته بوده.
فیشر-گود توضیح می‌دهد:
«آزمایشگاه ما در کلن یکی از معدود آزمایشگاه‌هایی است که می‌تواند این اندازه‌گیری‌ها را انجام دهد.»
این اولین بار بود که چنین تکنیک‌هایی روی لایه‌های به‌جامانده از سیارک استفاده می‌شد.
علاوه‌براین، پژوهش این ایده را رد می‌کند که این سیارک دنباله‌دار بوده باشد. چنین فرضیه‌ای در پژوهشی بسیار پرسروصدا در سال 2021 براساس شبیه‌سازی‌های آماری مطرح شده بود.
اکنون آنالیز نمونه‌ها نشان می‌دهد این جرم آسمانی از نظر ترکیب با زیرمجموعه‌ای از شهاب‌سنگ‌ها که گمان می‌رود در گذشته دنباله‌دار بوده‌اند، بسیار متفاوت است؛ بنابراین فیشر-گود می‌گوید «بعید» است سیارک موردبحث دنباله‌دار بوده باشد.
احتمال پیدایش آب در زمین در اثر برخورد سیارکها
این ژئوشیمیدان درنهایت گفت ارائه تعریفی دقیق‌تر از ماهیت سیارک‌هایی که حدود 4.5 میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده‌اند، می‌تواند به حل معمای منشأ آب در سیاره ما کمک کند.
دانشمندان بر این باورند که ممکن است آب را سیارکها به زمین آورده باشند؛ مانند آنچه 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، حتی اگر تعدادشان کمتر از انتظار بوده باشد.
فیشر-گود معتقد است مطالعه سیارک‌های گذشته به بشریت اجازه می‌دهد برای حوادث این‌چنینی در آینده آماده شوند.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.