مدیرعامل اینتل اذعان کرد: اینتل از همه موج‌های بزرگ جا مانده بود

«لیپ-بو تان»، مدیرعامل اینتل، اخیراً درباره وضعیت فعلی شرکتش توضیح داده و اذعان کرده که اینتل در زمان انتصاب او به سمت مدیرعاملی، فرصت‌های مهم را به دلیل رضایت از وضعیت موجود و کندی در تصمیم‌گیری از دست داده بود.

او با وجود خوش‌بینی نسبت به آینده، تأکید کرده که شرکت هنوز راهی طولانی برای بازیابی جایگاه واقعی خود دارد و باید تلاش‌های بیشتری برای بازسازی نوآوری و سرعت آمورش انجام دهد. طبق مصاحبه جدید مدیرعامل اینتل با Columbia Business School، تان تصریح کرده که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، ازدست‌دادن موج‌های نوآوری در بازارهای نوظهور، به‌ویژه هوش مصنوعی، بوده است.

اعتراف لیپ-بو تان به فرصت‌های ازدست‌رفته اینتل

با ورود تان به اینتل در اسفند پارسال، او با شرکتی مواجه شد که به گفته خودش «تمام موج‌های بزرگ» را از دست داده بود. به باور او، اینتل زمانی یک شرکت نمادین بود اما با لایه‌های متعدد بوروکراسی و آرامش بیش ازحد کند شده بود. یکی از اولین اقدامات او، کاهش سلسله‌مراتب مدیریتی و بازسازی فرهنگ سازمانی برای افزایش پاسخگویی و چابکی بود. تان بر اهمیت گوش‌دادن به مهندسان و مشتریان به جای محافظت از ساختارهای قدیمی تأکید کرد و این تغییر فرهنگی را برای احیای نوآوری ضروری دانست.

مدیرعامل اینتل فلسفه رهبری خود را بر پایه فروتنی و یادگیری مداوم بنا کرده است. تجربه او در شرکت‌های پیشین نشان داده که ارتباط مستقیم با تیم‌های مهندسی و شنیدن بازخورد صریح مشتریان، حتی اگر سخت باشد، می‌تواند تغییرات بنیادین و اعتمادسازی طولانی‌مدت ایجاد کند. تان تصمیمات خود را براساس ریسک‌های حساب‌شده اتخاذ می‌کند و این رویکرد را در استراتژی هوش مصنوعی و طراحی تراشه‌های پیشرفته شرکت نیز به کار گرفته است. او عصر پردازنده‌ها را به سمت «XPU» یعنی همگرایی CPU ،GPU و پردازنده‌های تخصصی برای بهینه‌سازی انرژی و هوش مصنوعی می‌بیند و همکاری با شرکت‌هایی مانند انویدیا را برای سرعت‌بخشی به نوآوری ضروری دانسته است.

تان همچنین تعهد خود را نسبت به تقویت صنعت تراشه‌سازی داخلی و ایجاد تاب‌آوری ملی و فناوری اعلام کرده و قصد دارد کارخانه‌های اینتل را به مدلی مشتری‌محور و چابک تبدیل کند تا در زنجیره تأمین جهانی هوش مصنوعی نقش کلیدی ایفا کنند. او معتقد است که بازآفرینی و نوآوری در عصر هوش مصنوعی نه انتخاب، بلکه ضرورت بقاست و برای رسیدن به آن، کنجکاوی، فروتنی و ریسک‌های حساب‌شده، پایه‌های اصلی مسیر شرکت خواهند بود.