محققان یک قدم به درمان mRNA استنشاقی برای سرطان ریه نزدیک‌تر شدند

محققان با استفاده از حامل‌های طبیعی کوچک، یک درمان استنشاقی مؤثر برای فعال‌سازی سیستم ایمنی یافته‌اند. بدن در این روش با کمک تقویت سیستم ایمنی، شانس بیشتری برای درمان سرطان پیدا می‌کند.

سرطان‌ها روند درمانی سخت و طولانی دارند. سرطان ریه هم یکی از طاقت‌فرساترین بیماری‌هاست که با وجود پیشرفت‌های اخیر در درمان آن، هنوز هم فرایند درمان پیچیده‌ای دارد. این سرطان اغلب پاسخ خوبی به داروهای شیمیایی نمی‌دهد. بااین‌حال، محققان دانشگاه کلمبیا راه‌حلی بالقوه را ارائه داده‌اند: درمان استنشاقی IL-12 mRNA.

به گزارش Interesting Engineering، مولکول IL-12 درواقع نقشی حیاتی در سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. این مولکول به‌عنوان پیام‌رسان عمل می‌کند و سلول‌های T را هدف قرار می‌دهد. سلول‌های T هم وظیفه محافظت از سیستم ایمنی را بر عهده دارند؛ بنابراین مولکول IL-12 سلول‌های T را برای مقابله با تهدیداتی مثل سرطان و عفونت هدایت می‌کند.

سازوکار ساخت IL-12 در فرایندی به‌ نام IL-12 mRNA وجود دارد. دانشمندان در تلاش هستند تا راهی پیدا کنند که مستقیماً این پیام را به سلول‌های بدن ارسال کنند. این امر باعث می‌شود تا سلول‌ها خودشان IL-12 را تولید کنند و درنتیجه سیستم ایمنی بدن فعال شود.

رویکرد mRNA برای درمان سرطان ریه

محققان mRNA را در حامل‌های طبیعی کوچکی به نام وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) برای تحویل هدفمند قرار دادند. این EV‌ها از سلول‌های کلیه انسان گرفته شده و با استفاده از یک پالس الکتریکی خفیف با mRNA بارگذاری شدند.

دانشمندان برای آزمایش این رویکرد، سلول‌های سرطانی ریه را به موش‌ها تزریق کردند. سپس EV‌های بارگذاری‌شده با mRNA را از طریق یک نبولایزر یا ریزپاش به بدن موش‌ها وارد کردند. پژوهشگران مسیر EVها در بدن موش‌ها ردیابی و بررسی کردند که چگونه این روش بر پاسخ سیستم ایمنی برای درمان سرطان ریه تأثیر می‌گذارد. نتیجه این بود که EVها به مخاط رفته و به سلول‌های ایمنی به‌ نام ماکروفاژ نفوذ کردند.

این مطالعه نشان داد که استنشاق حامل‌های طبیعی برای ساخت مولکول ایمنی (IL-12 mRNA) در درمان سرطان ریه موش‌ها بسیار مؤثر است.

استفاده از وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) بهتر از درمان‌های دیگر عمل کرد و منجر به کوچکترشدن تومورها، بقای طولانی‌تر موش‌ها و پاسخ‌های ایمنی قوی‌تر شد.

این درمان باعث حمله قدرتمند سیستم ایمنی به تومورها شد؛ همچنین افزایش تولید یک مولکول ایمنی کلیدی به‌ نام «IFNγ» و سلول‌های کشنده قوی‌تر «CD8+ T و NK» را به‌همراه داشت.

«کی چنگ»، محقق ارشد این پژوهش می‌گوید:

«در این پژوهش جدید نشان دادیم که اگزوزوم‌های استنشاقی می‌توانند به‌طور مؤثر به ریه برسند و محموله ضدسرطان ریه به‌ نام mRNA IL-12 را تحویل دهند. این گامی بزرگ و روبه‌جلو در توسعه داروهای قابل استنشاق برای درمان سرطان ریه است.»

درحالی‌که هنوز مطالعات انسانی بیشتری موردنیاز است، اما یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که این روش پتانسیل امیدوارکننده‌ای برای درمان سرطان ریه در انسان‌ها دارد. علاوه‌براین، محققان موفق به ساخت واکسنی شده‌اند که ریسک مرگ بیماران مبتلا به سرطان ریه را تا 41 درصد کاهش می‌دهد.

نتایج این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.