تحقیق جدید: زنان به‌مراتب بیشتر از مردان در معرض ابتلا به میگرن هستند

میگرن بسیار بیشتر از یک سردرد است. این اختلال، ناتوان کننده سیستم عصبی است.

افرادی که این اختلال دارند درد شدید ضربان‌داری را تجربه می‌کنند که معمولاً در یک طرف سر است. این درد اغلب با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور یا صدا همراه است.

حدود ۸۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به سردردهای میگرنی مبتلا می‌شوند. تنها در ایالات متحده، حدود ۳۹ میلیون، یا تقریباً ۱۲ درصد از جمعیت، به‌طور منظم دچار آن هستند‌ و بیشتر این افراد زن هستند.

زنان بیش از سه برابر مردان به آن مبتلا می‌شوند. علاوه‌براین، تحقیقات نشان می‌دهد که این اختلال در زنان شایع‌تر، ناتوان‌کننده‌تر و طولانی‌تر از مردان است و زنانی که آن را دارند بیشتر به مشکلات سلامت روانی از جمله اضطراب و افسردگی مبتلا می‌شوند.

یک متخصص مغز و اعصاب دارای گواهی هیئت مدیره و متخصص در طب سردرد، تفاوت‌های جنسیتی در میگرن را جذاب دانست.

میگرن و هورمون‌ها

عوامل متعددی پشت این وجود دارد که چرا مردان و زنان حملات میگرنی را متفاوت تجربه می‌کنند. این عوامل شامل هورمون‌ها، ژنتیک، نحوه فعال یا غیرفعال شدن ژن‌های خاص (اپی‌ژنتیک) و محیط است. همه این عوامل در شکل دادن به ساختار، عملکرد و سازگاری مغز در هنگام میگرن نقش دارند.

هورمون‌های جنسی می‌توانند به سرعت اندازه رگ‌های خونی را تغییر دهند که می‌تواند افراد را مستعد حملات میگرنی کند.

در دوران کودکی، پسران و دختران شانس مساوی برای تجربه میگرن دارند. اما وقتی دختران به بلوغ می‌رسند، احتمال ابتلا به این اختلال در آنها افزایش می‌یابد.

این رویداد به دلیل نوسانات سطوح هورمون‌های جنسی مرتبط با بلوغ است. اگرچه هورمون‌های دیگر، از جمله پروژسترون نیز ممکن است درگیر باشند.

محققان تخمین می‌زنند که حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از زنان مبتلا به این اختلال، میگرن قاعدگی را تجربه می‌کنند. این میگرن‌ها معمولاً در روزهای منتهی به قاعدگی یا در طی خود قاعدگی رخ می‌دهند، زمانی که کاهش سطح استروژن می‌تواند باعث میگرن شود. میگرن قاعدگی می‌تواند شدیدتر و طولانی‌تر ازمیگرن‌های دیگر ماه باشد.

دسته‌ای از داروها به‌نام تریپتان‌ها که در دهه ۱۹۹۰ تولید شدند، معمولاً برای درمان این اختلال استفاده می‌شوند. تریپتان‌های خاصی را می‌توان برای میگرن قاعدگی نیز استفاده کرد.

دسته دیگری از داروها به‌نام داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی و روش‌های مختلف کنترل بارداری که به ثابت نگه داشتن سطح هورمون کمک می‌کنند نیز در کاهش ناراحتی و طول میگرن قاعدگی موثر بوده‌اند.

میگرن هاله‌ای

اما زنانی که میگرن هاله‌ای دارند، باید از استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی حاوی استروژن اجتناب کنند.

این ترکیب می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد زیرا استروژن خطر تشکیل لخته خون را افزایش می‌دهد.

هاله‌ها حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلا به این اختلال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به‌طور معمول، قبل از حمله، فرد معمولاً شروع به دیدن لکه‌های تیره و خطوط زیگزاگی می‌کند.

در موارد کمتر، حدود ۱۰ درصد مواقع، ناتوانی در صحبت کردن واضح، یا گزگز و ضعف در یک طرف بدن نیز رخ می‌دهد. این علائم به‌آرامی ایجاد می‌شوند، معمولاً کمتر از یک ساعت قبل از ناپدید شدن باقی می‌مانند و معمولاً با سردرد همراه می‌شوند.

دوران بارداری و یائسگی

برای زنان باردار، میگرن می‌تواند به‌ویژه در سه ماهه اول بارداری ناتوان کننده باشد.

خبر خوب این است که میگرن معمولاً در طول بارداری از نظر شدت و تعداد دفعات ابتلا کاهش می‌یابد. برای برخی از زنان نیز آنها ناپدید می‌شوند، به خصوص با پیشرفت بارداری.

اما برای کسانی که آن را در دوران بارداری تجربه کرده‌اند، میگرن پس از زایمان افزایش می‌یابد. علت آن می‎تواند به‌دلیل کاهش سطح هورمون‌ها و همچنین کمبود خواب، استرس، کم آبی بدن و سایر عوامل محیطی مرتبط با مراقبت از نوزاد باشد.

این حملات همچنین می‌تواند در دوران پیش از یائسگی افزایش یابد. مجدداً، نوسانات سطوح هورمونی، به ویژه استروژن، همراه با درد مزمن، افسردگی و اختلالات خواب که می‌تواند در این زمان رخ دهد، آنها را تحریک می‌کند.

اما با پیشرفت یائسگی، این اختلال به‌طور کلی کاهش می‌یابد یا از بین می‌رود.

میگرن مردانه

فراوانی و شدت میگرن در مردان در اوایل دهه ۲۰ زندگی اندکی افزایش می‌یابد و دوباره در حدود ۵۰ سالگی به اوج خود می‌رسد. سپس کاهش می‌یابد یا به‌طور کلی متوقف می‌شود. علت اینکه چرا این اتفاق می‌افتد به‌خوبی درک نشده است.

محققان پزشکی هنوز باید اطلاعات بیشتری در مورد علت ابتلای زنان و مردان به این اختلال بیاموزند. پر کردن شکاف جنسیتی در تحقیقات میگرن نه تنها زنان را توانمند می‌کند، بلکه درک کلی این بیماری را نیز ارتقا می‌دهد.