از دهه‌ها بررسی دولتی UFO چه می‌دانیم؟

چیز عجیبی در آسمان است، اما چه؟ اشیای ناشناس پرنده (UFO) دوباره خبرساز شده‌اند – بعد از اینکه یک افشاگر ادعا کرد که دولت ایالات‌متحده بقایای یک فضاپیمای بیگانه را کشف کرده است.

پنتاگون این گزارش را رد کرده، اما کنگره آمریکا همچنان علاقه‌مند باقی مانده است و در ماه گذشته، کمیته نظارت مجلس نمایندگان اعلام کرد که جلسه‌ای را درباره موضوع UFO (یا آن‌طور که دولت آمریکا می‌گوید، «پدیده‌های هوایی نامعین» (UAP)) برگزار می‌کند.

یک سخنگوی کمیته گفته است: «علاوه بر ادعاهای اخیر یک افشاگر، گزارش‌ها درباره پدیده‌های غیرعادی ناشناس ادامه دارند.»

این گزارش‌ها دهه‌ها ادامه داشته‌اند. دوره مدرن UFO دیدن و بررسی‌های آن بعد از جنگ جهانی دوم با جهشی ناگهانی در گزارش‌های غیرقابل توضیح آغاز شد.

مقامات آمریکایی لزوماً آرزو ندارند در بررسی‌های خود به فرازمینی‌ها برخورد کنند. در جریان جنگ سرد با اتحاد شوروی، رهبران آمریکایی نگران بودند که گزارش‌های UFO تهدیدی را از جانب کشور رقیب منعکس می‌کنند. درواقع بیگانگان هیچ‌گاه حمله نکرده‌اند، علی‌رغم اینکه مشاهده‌های جدید همیشه رخ می‌دهند و بررسی گزارش آن‌ها ادامه‌دار خواهد بود.

چگونه پیگیر همه آن‌ها باشیم؟ در اینجا سیر زمانی علاقه مداوم به UFOها را مرور می‌کنیم.

۱۹۴۷ تا ۱۹۶۹: پروژه کتاب آبی

در طول دو دهه، نیروی هوایی ایالات‌متحده ۱۲٬۶۱۸ مشاهده UFO را تحت چیزی که پروژه کتاب آبی شناخته می‌شود، ثبت کرد. این مشاهدات عبارت بودند از نورها، اشیا و خوانش‌های راداری غیرقابل توضیح از جانب خلبان‌های نظامی و غیرنظامی، ناظران آب‌وهوا و دیگر منابع.

پروژه در سال ۱۹۶۹ به پایان رسید؛ پس از اینکه مطالعه‌ای در دانشگاه کلرادو جمع‌بندی کرد که هیچ مدرکی نشان نمی‌دهد UFOها از دنیاهای دیگر می‌آیند و اکثر مشاهده‌ها را می‌توان با پدیده‌های طبیعی یا حتی فریب‌ها توضیح داد. «ادوارد کاندن» (Edward U. Condon)، سرپرست مطالعه، گفت: «جمع‌بندی کلی ما این است که از مطالعه UFOها در ۲۱ سال گذشته چیزی به دانش علمی اضافه نشده است.» به گفته او، ادامه بررسی‌ها «قابل توجیه نیست.»

شایعات و مشاهدات همچنان ادامه پیدا کردند – گاهی اوقات برای اذیت‌کردن بازرسان اصلی. نیروی هوایی در ۱۹۸۵ در یک بیانیه اعلام کرد: «حالا و هیچ‌گاه هیچ مهمان یا ابزار فرازمینی در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسن (Wright-Patterson) وجود نداشته است» – جایی که مقر اصلی بازرسی‌ها بود.

۱۹۹۵: یک سناتور به UFO علاقه‌مند می‌شود

گزارش کاندن علاقه به UFOها را تمام نکرد. «UFOشناس‌ها» دهه‌های بعدی را به طبقه‌بندی درخواست‌های ثبت باز با سازمان‌های دولتی پرداختند تا مشخص کنند چه چیزی درباره مشاهدات می‌دانیم.

در ۱۹۹۵، «رابرت بیگلو» (Robert Bigelow)، تاجر، گروه کوچکی را در لاس‌وگاس تشکیل داد تا امکان حیات بیگانه را بررسی کند. او گروهش را انستیتوی ملی علم کشف (National Institute for Discovery Science) نامید. شرکت‌کنندگان شامل دو فضانورد سابق، یعنی «اد میچل» (Ed Mitchell) و «هریسون اشمیت» (Harrison Schmitt) و نیز یک سناتور ایالات‌متحده بودند: «هری رید» (Harry Reid) دموکرات از ایالت نوادا.

رید بعدها گفت: «بسیاری گفتند این حرفه من را نابود می‌کند.» اما این اتفاق نیفتاد: رید درنهایت به چهره‌ای کلیدی در راندن دولت ایالات‌متحده به‌سوی بررسی UFOها تبدیل شد.

۲۰۰۴: تماس خارج از سن‌دیگو

در نوامبر ۲۰۰۴، دو خلبان نیروی دریایی در مأموریتی تمرینی باید مسیر وسیله‌ای مرموز را قطع می‌کردند. آن‌ها یک وسیله غیرمعمولی بیضی‌شکل دیدند و از آن عکس و فیلم گرفتند که حدود ۱۲ متر طول داشت و در حدود ۱۶۰ کیلومتری ساحل سن‌دیگر بر فراز اقیانوس آرام شناور بود.

فرمانده وقت، «دیوید فریور» (David Fravor)، یکی از خلبان‌ها، می‌گفت: «من هیچ ایده‌ای نداشتم که چه دیدم. هیچ پر، بال یا چرخاننده‌ای نداشت و از F-18های ما سریع‌تر بود.»

۲۰۰۷: بازرسی جدید پنتاگون

با پشتیبانی رید که حالا رهبر اکثریت سنا بود، پنتاگون برنامه پیشرفته شناسایی تهدیدهای هوافضا را برای بازرسی تازه‌ترین مشاهدات آغاز کرد.

این سازمان در گزارش‌های خود گفت: «چیزی که علمی-تخیلی پنداشته می‌شد، حالا حقیقتی علمی است.» این برنامه را یکی از مسئولان اطلاعات نظامی، «لوییس الیزاندو» (Luis Elizondo)، سرپرستی می‌کرد و با کمپانی پژوهشی هوافضای بیگلو همکاری داشت.

۲۰۱۴: یک تصادف تقریبی با UFO در ساحل شرقی

در مجموعه‌ای از وقایع در این زمان، خلبان‌های نیروی دریایی تماس‌هایی را با وسایل شناسایی‌نشده در نزدیکی فلوریدا و ویرجینیا گزارش کردند (و فیلم گرفتند) که می‌توانستند به ارتفاعات بالا و سرعت‌های فراصوت برسند.

خلبانی یک تصادف تقریبی را گزارش داد. خلبان دیگری بعدها گفت که توضیح آن وسیله‌ها دشوار بود. «شما چرخش دارید، پرواز ارتفاع بالا دارید. شما پیشران دارید، نه؟ نمی‌دانم. صادقانه نمی‌دانم این چیست.»

یک احتمال؟ وسایل نظارت کشوری دیگر.

۲۰۱۷: عمومی‌شدن UFO‌ها

این موارد و بازرسی‌ها اکثراً به عموم مردم گزارش نشدند؛ تا دسامبر ۲۰۱۷ که نیویورک تایمز وجود برنامه پیشرفته شناسایی تهدیدهای هوافضای پنتاگون را گزارش داد. با اینکه مسئولان پنتاگون گفتند برنامه در ۲۰۱۲ پایان یافته بود، الیزاندو به روزنامه گفت که کارش را با همکاری نیروی دریایی و CIA تا زمان استعفا در ۲۰۱۷ ادامه داده بود.

این موج جدیدی از علاقه‌مندی به UFOها را در میان مردم، رسانه‌ها و حتی دانشمندان ایجاد کرد.

۲۰۲۰: دعوت به اقدام علمی

در جولای ۲۰۲۰، «راوی کوپاراپو» (Ravi Kopparapu) و «جیکوب حق-میسرا» (Jacob Haqq-Misra)، به‌ترتیب دانشمند و اخترزیست‌شناس ناسا، در Scientific American نوشتند که زمان آن فرارسیده است تا در جمع‌بندی گزارش‌ها بازنگری کرد.

آن‌ها نوشتند: «شاید برخی (یا حتی اکثر) وقایع UAP تنها هواپیماهای محرمانه نظامی یا ساختارهای آب‌وهوایی عجیب یا دیگر پدیده‌های روزمره به‌اشتباه شناسایی شده باشند. بااین‌حال، همچنان تعدادی مورد واقعاً گیج‌کننده وجود دارد که شاید ارزش بررسی داشته باشند.»

در آگوست ۲۰۲۰، پنتاگون کارگروه تخصصی پدیده‌های هوایی شناسایی‌نشده را معرفی کرد تا «فهم طبیعت و ریشه‌ها و بینش‌ها درباره [اشیای شناسایی‌نشده] را بهبود دهد.»

۲۰۲۱: گزارش DNI

در آوریل ۲۰۲۱، نیروی دریایی ویدیویی را از اشیای شناسایی‌نشده که با سرعت از کنار کشتی‌های ایالات‌متحده در نزدیکی کالیفرنیا عبور می‌کردند، تأیید کرد. این واقعه به فهرست مشاهده‌های تحت بررسی اضافه شد.

در ژوئن، اداره رهبری اطلاعات ملی (DNI) ارزیابی اولیه خود را از مشاهده‌های UFO از ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱ منتشر کرد. این گزارش پیشنهاد می‌کرد که UFOها – که حالا UAP نامیده می‌شدند – در پنج دسته محتمل قرار می‌گرفتند: اجرام معلق در هوا، پدیده‌های اتمسفری طبیعی، برنامه‌های توسعه‌ای هوافضای دولتی و خصوصی، سیستم‌های متهاجم خارجی و نیز یک صندوقچه با عنوان «دیگر». طبق گفته این گزارش، بودجه و گزارش‌های بیشتری لازم است.

۲۰۲۲: ناسا وارد می‌شود

در آوریل ۲۰۲۲، پنتاگون تشکیل اداره حل ناهنجاری‌های تمام‌دامنه‌ای را برای بررسی اشیایی «که می‌توانند تهدیدی علیه امنیت ملی ایجاد کنند»، اعلام کرد.

در ماه ژوئن، ناسا اعلام کرد که درحال تشکیل یک برنامه مطالعاتی مستقل برای پوشش این موضوع از نقطه‌نظری علمی است.

«دیوید اسپرگل» (David Spergel)، سرپرست تیم مطالعه، گفت: «ما مشخص خواهیم کرد که چه داده‌هایی از شهروندان، دولت، کمپانی‌ها، تشکیلات و... وجود دارند و چه چیزهای دیگری را باید جمع‌آوری کنیم و چگونه به تحلیل آن‌ها بپردازیم.»

در ۲۰۲۲ تغییر دیگری نیز در نام UAP ایجاد شد: «پدیده‌های هوایی نامعین» حالا «پدیده‌های ناهنجار نامعین» نامیده می‌شدند.

۲۰۲۳: حقیقت همچنان آن بیرون است

هر چیزی که آن بالا رخ می‌دهد، هنوز به‌طور کامل توجیه نشده. DNI در ژوئن ۲۰۲۳ یک برنامه تکمیلی منتشر کرد که در آن ۵۱۰ مشاهده اضافی را مشخص کرده بود – ۱۷۱ مورد از آن‌ها بی‌توضیح مانده بودند. به گفته گزارش، در این موارد وسایل شناسایی‌نشده اغلب «مشخصه‌های پرواز یا قابلیت‌های اجرای غیرمعمولی را از خود نشان داده‌اند.»

یک مسئول اطلاعات سابق به نام «دیوید گراش» (David Grusch) به‌طرزی پرسروصدا در ماه ژوئن گزارشی افشاگرانه ارائه داد که در آن ادعا می‌کرد دولت «وسایل نقلیه سالم یا بخشی سالم» از سایت‌های برخورد UFO در اختیار دارد. به گفته او، وسیله‌ها منشأ «غیرانسانی» داشتند. اما او همچنین گفت که خودش به‌شخصه هیچ‌گاه آن‌ها را ندیده است که این موجب شک متخصصان بیرونی شد.

«جاشوا سمتر» (Joshua Semeter)، استاد مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه بوستون و عضوی از تیم ناسا برای بررسی گزارش‌ها، می‌گوید: «در تاریخ دورودراز ادعاهای مهمان‌های فرازمینی، این سطح از اختصاصی‌بودن است که هیچ‌گاه وجود ندارد.» شواهد شاید ناموجود باشند، اما پرسش‌ها (و مشاهده‌ها و بررسی‌ها) ادامه دارند.