این ربات می‌تواند بعد از طراحی و ساخت هواپیمای کاغذی، آن را پرتاب کند [تماشا کنید]

گروهی از مهندسان آزمایشگاه CREATE و دانشگاه «اکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان» (EPFL) سوییس، بازوی رباتیکی را طراحی و ساخته‌اند که می‌تواند هواپیماهای کاغذی را طراحی کند و بسازد و سپس آن‌ها را پرتاب کند. به گفته دانشمندان، این ربات در آینده می‌تواند برای ساخت و آزمایش هواپیماهای واقعی استفاده شود.

ساخت هواپیماهای کاغذی یک کار نسبتاً ساده است. برای ساخت آن‌ها یک ورق کاغذ به شیوه‌های متفاوتی تا می‌شود تا به شکل یک هواپیما دربیاید. بااین‌حال در ساخت آن‌ها از طراحی‌های مختلفی نیز استفاده می‌شود تا هواپیمای کاغذی عملکرد متفاوتی داشته باشد. اکنون گروهی از محققان در تلاش جدید خود رباتی ساخته‌اند که تمام این فرایند را می‌تواند انجام دهد.

نحوه کار ربات سازنده هواپیمای کاغذی

در این فناوری ابتدا یک برنامه نرم‌افزاری نقشه مربوط به هواپیمای کاغذی را ایجاد می‌کند. پس از تکمیل طراحی، برنامه طرح هواپیما را برای بازوی رباتیک ارسال می‌کند و سخت‌افزار آن می‌تواند طرح را روی یک ورق کاغذ بکشد و برش‌های مربوط به آن را انجام دهد.

هنگامی که کار برش‌ها انجام شد، بازوی رباتیک کاغذ را به شکل مناسبی تا می‌کند (و در صورت نیاز قطعاتی را به آن می‌چسباند) و سپس آن را روی یک پرتابگر قرار می‌دهد. پرتابگر هواپیما را برای آزمایش با سرعت مناسبی به هوا پرتاب می‌کند. محققان همچنین با قرار‌دادن یک دوربین در موقعیت مناسب، فرایند ساخت هواپیما کاغذی توسط بازوی رباتیک و پرتاب آن را ضبط کرده‌اند که در ادامه می‌توانید ویدیوی مربوط به آن را مشاهده کنید.

دانشمندان پس از ساخت بیش از 500 هواپیما و به پرواز درآوردن آن‌ها، یک الگو مشخص برای آن‌ها پیدا کردند. طبق توضیحات ارائه‌شده توسط آن‌ها، تمام پروازهای انجام‌شده توسط این بازوی رباتیک به سه شیوه فرود را تجربه می‌کنند: سقوط شدید و ناگهانی، گلاید و گلاید ریکاوری.

اولین مورد همان‌طور که مشخص است، هواپیماهایی هستند که پس از پرتاب، ناگهان روی زمین می‌نشینند. هواپیماهایی که گلاید را تجربه می‌کردند نیز یک فرود آهسته ساده را دنبال می‌کنند. اما موارد مربوط به گلاید ریکاوری، برای مدتی در الگوی فرود خود باقی مانده و سپس قبل از فرود کامل، کمی ارتفاع پیدا می‌کردند که بااین‌وجود زمان پرواز و مسافت طی‌شده آن‌ها افزایش پیدا می‌کند.

تیم محققان پیشنهاد می‌کند که فرایند خودکارسازی چنین پروازهای آزمایشی می‌تواند در آینده برای طراحی هواپیما در دنیای واقعی اعمال شود.