این بازی شما را تا مرز جنون می کشاند؛ با پروژه کارشناسی ارشد یک برنامه نویس آشنا شوید

بازی های ویدیویی همگی به گونه ای با ما رفتار می کنند که احساس قهرمان بودن کنیم، اما در حقیقت دست آموزی بیش نیستیم. مثلا در یک بازی، به شما بمب افکن هایی می دهند با مهمات نا محدود و احساس می کنید: "من خدا هستم!". سپس شما را به هدفی هدایت می کنند که باید به آن شلیک کنید.  و وقتی این کار را کردید، بازی به گونه ای رفتار می کند که به شما بفهماند: "آفرین پسر خوب! کارت درسته!". به شکل ساده لوحانه ای ما فکر می کنیم این تشویق به بیشتر خدا بودن ما کمک می کند. این تقریبا مفهوم کلی همه بازی هاست. در واقع خوشحالی ما به خاطر این است که با ما خوب رفتار شده.

این بازی از شما می خواهد که دنیای گسترده و فناپذیرش مانند ایوب باشید.

بازی Within یک بازی رایگان برای مک، لینوکس و پی سی است که مفهومش مانند بقیه بازی ها نیست. در این بازی شما هرگز حس خدا بودن نمی کنید. می خواهد که شما بیشتر مانند ایوب باشید، و در این دنیای بی نهایت عظیم و اجسام شدیدا فناپذیرتر از آنند که شما بتوانید درکشان کنید. تجربه ای است بدون هدف خاص.

بعد از اولین بار لود و بازی با ویتین، به نسبت قبل احساس کوچکتر و غیر قابل توجه تر بودن می کنید. به شما پیشنهاد می کنیم ویتین را قبل از خواندن ادامه متن، بازی کنید؛ ولی اگر دوست دارید بیشتر در مورد این بازی بدانید، ادامه مطلب را در دیجیاتو دنبال کنید.

بازی را اینجا دانلود کنید.

این بازی به عنوان پروژه پایان نامه کارشناسی ارشد «بنیامین گتت» در دانشگاه اصلی هنر و طراحی ژنو و با هدف "پرسش از مفهوم فضا در دنیای مجازی..." توسعه داده  شده است.

اولین باری که این بازی را لود می کنید، در یک اتاق کاملا سفید ظاهر می شوید. در پایه ای ترین حالت یک فضای سه بعدی، بدون هیچ رنگ، بافت یا حتی سایه ای روی دیوار ها که تنها با استفاده از چند خط سیاه می توانید فضا را تشخیص دهید. اطراف را نگاه می کنید اما هیچ راهی برای خروج نیست. فکر می کنید: "عجب برنامه نویسی بدی، احتمالا باگ برنامه است." می خواهید برنامه را ببندید و از ابتدا لود کنید که ناگهان دری را می بینید. با خود می گویید: "حتما قبلا ندیدمش." سپس راه می افتید. از پلکان های بزرگ بالا و پایین می روید، می روید و می روید. در لابلای این معماری مجازی و یکنواخت که مانند خانه های قدیمی تو در تو است، بی هدف گیر افتاده اید. ناگهان متوجه می شوید که گم شده اید.

من از کدام در داخل شدم؟ آن یکی در کجاست پس؟ من توهم پیدا کردم یا نقشه تغییر کرده؟ نقشه بلند تر شده؟

بعد از چند دقیقه کاملا نا امید خواهید شد. ممکن است چند بار بازی را از ابتدا لود کنید که بفهمید چه خبر است. می خواهید سریع تر راه بروید، بدوید، اما اینجا فقط می توانید با یک سرعت ثابت راه بروید. کم کم احساس نزدیکی و بسته بودن دیوار ها به شما دست می دهد، دچار سردگمی و شاید پارانویا و حتی ترس شدید از فضای تنگ و محصور شوید. هنگامی که بازی را می بندید و به دنیای واقعی باز می گردید،  احساس می کنید به نوعی ضربه خورده اید.

سایت کیل اسکرین آن را به خوبی تفسیر کرده است؛ موش آزمایشگاهی بوده اید که در جستجوی پنیر از پیچ و خم طراحی شده برای شکستن تابوی ذهن تان گذر کرده اید. به یک بار امتحان کردنش می ارزد.