آیا نمایشگرهای بدون حاشیه هرگز کاربردی خواهند بود؟

چندی پیش شارپ از تلفن هوشمند جدید اش، اکوئز کریستال، رونمایی کرد. این دستگاه از مشخصات فنی آنچنان چشمگیری بهره نمی برد ولی وجه تمایز آن با دیگر تلفن های هوشمند، در نمایشگر تقریبا بدون حاشیه است. تا مدتها معرفی نمایشگر بدون حاشیه رویای گیک های تکنولوژی بود و فقط در فیلم های عملی تخیلی مثل Star Trek ما شاهد اینگونه صفحات نمایش بودیم.

جذابیت یک دیوایس با چنین نمایشگری کاملا مشخص است: هر چقدر صفحه نمایش بزرگتر باشد، فضای بیشتری هم برای کار کردن در اختیار شما قرار می گیرد. حتی با وجود حاشیه زیاد پایین دستگاه، اکوئز کریستال یکی از شبیه ترین دیوایس ها به رویای نمایشگرهای بدون حاشیه است. اما با این حال یک سوال مطرح می شود: آیا نمایشگرهای بدون حاشیه، در دنیای واقعی کاربردی خواهند بود؟

بزرگترین مشکلی که در رابطه با این نمایشگرها دیده می شود، در نحوه گرفتن آنها در دست است. اگر هیچ حاشیه ای دور نمایشگر وجود نداشته باشد، شما برای جلوگیری از لمس صفحه نمایش باید به شکل ناشیانه ای دستگاه را نگه دارید. برخی از دیوایس ها با نیت راحت تر در دست گرفتن دارای حاشیه ای بزرگتر از حد معمول هستند. حتی حاشیه ها حین بازی در حالت افقی هم به کمک شما خواهند آمد. در این صورت احتمال لمس اتفاقی صفحه نمایش تقریبا به صفر می رسد، ولی به هر حال مقداری از صفحه نمایش اشغال و به سایز دستگاه افزوده می شود.

برخی موبایل ها با حاشیه نسبتا کم از یک تکنولوژی بهره می برند که متوجه می شوند کاربر در چه وضعیتی تلفن را در دست گرفته و از لمس اتفاقی نمایشگر جلوگیری می کند. در این مواقع نمایشگر غیر فعال شده و به اینگونه لمس های اتفاقی پاسخی نمی دهد. این یک راه حل بسیار خوب است اما همه مشکلات را حل نمی کند، چرا که در برخی مواقع هم برعکس عمل می کند. بنابراین فایده یک تلفن همراه هوشمند با صفحه نمایش بزرگ و بدون حاشیه که احتمال لمس اتفاقی صفحه نمایش در آن بالا است در چیست؟

من شخصا از منتقدین صفحات نمایش بدون حاشیه هستم، اما طبیعتا خیلی از افراد برعکس من فکر می کنند. در حال حاضر حاشیه ها تا حدی برای برخی شرایط (که در بالا ذکر شد) مهم تلقی می شوند. باید صبر کرد و دید بازار چه واکنشی به اینگونه نمایشگرها نشان می دهد. شما کدام یک را ترجیح می دهید: تلفن هوشمندی با حاشیه نمایشگر یا مثل اکوئز کریستال، یک صفحه نمایش کامل؟