زمین در 16 جولای 1945 وارد عصر تازه ای شد

به گفته دانشمندان، در 16 جولای 1945 و همزمان با نخستین انفجار اتمی، جهان وارد عصر تازه ای شد. امروز، رفتار انسان چنان تأثیر قابل ملاحظه ای بر زمین دارد که حتی فعالیت هایش تغییر خصوصیات این سیاره خاکی و ظهور دورانی جدید به نام Anthropocene را به دنبال داشته است.

هزاران سال است که آثار فعالیت های بشر بر پیکر این سیاره رخ می نمایانند، با این همه، اگر بخواهیم به صورت دقیق تر بگوییم، از اواسط قرن بیستم میلادی بود که زخم اعمال انسان بر بدن زمین باقی ماند و جهان را متحول کرد.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

این دوران که با نام «شتاب عظیم» از آن یاد می شود آغازگر تحولی بزرگ در تاریخ بشر بود. از آن زمان تاکنون انفجاری عظیم در جمعیت جهان رخ داد و شاهد تغییرات قابل توجه زیست محیطی در سطح زمین یا بستر دریاها بودیم و ارتباطات جهانی نیز به سطح تازه ای از پیشرفت رسید.

پژوهشگران نیز تولد عصر جدید را همزمان با آغاز دوران هسته ای اعلام کردند چراکه به اعتقاد آنها، می توان از طریق ایزوتوپ های رادیواکتیو، ذرات ناشی از انفجارهای هسته ای را در بستر زمین یافت نمود.

به گفته دکتر Jan Zalasiewicz استاد دپارتمان زمین شناسی دانشگاه Leicester و رئیس کارگروه Anthropocene «این تاریخ درست مانند هر دوران زمین شناسی دیگری نمی تواند دقیق باشد، با این همه، سطوحی از تشعشعات جهانی در اوایل دهه 1950 میلادی و همزمان با آزمایش نخستین بمب های هسته ای شکل گرفتند.»

وی در ادامه گفت: «اما این نام گذاری می تواند بهترین روش برای تفسیر نشانه های متعددی باشد که در نتیجه اعمال انسانی بر پیکر این سیاره بر جای مانده است.»

عبارت «Anthropocene» نخستین بار توسط پل کراتزن شیمیدان برنده جایزه نوبل ابداع شد. وی در سال 2000 میلادی اظهار داشت که اثر بشریت بر جهان به قدری عظیم است که دیگر در عصر Holocene (این دوران از پایان آخرین عصر یخی یعنی 117000 سال قبل آغاز شد و پیشرفت بی سابقه بشر را به دنبال داشت. در بازه زمانی ذکر شده، همچنین شاهد ظهور شهر ها و روستاها بودیم) قرار نداریم.

از آن زمان تا کنون، بسیاری از دانشگاهیان عبارت یاد شده را مورد اسفاده قرار دادند اما توافقی بر سر اینکه دوران مذکور دقیقا از چه زمانی آغاز شده میان آنها وجود ندارد.

کارگروه Anthropene تأسیس شد تا تصمیم بگیرد که آیا کمیسیون بین المللی چینه شناسی باید رسما از این عبارت استفاده کند یا خیر که البته تصمیم نهایی آن تا پایان سال آینده میلادی اتخاذ خواهد شد.

اما جدیدترین گزارش منتشر شده از سوی گروه مذبور حکایت از آن دارد که از دهه 1950 میلادی، نقطه عطفی بسیار مهم در تاریخ بشر شکل گرفت. در آن دوران بود که آثار فعالیت های این موجود دوپا بر پیکره این سیاره باقی ماند و کل نظام زمین به تدریج شروع به تغییر کرد.

نخستین بمب اتمی در 16 جولای سال 1945 میلادی در بیابان نیو مکزیکو منفجر شد که در فاصله 193 کیلومتری سانتافه در ایالات متحده آمریکا قرار داشت.

این انفجار، نوری سوزان و نوعی ابر قارچی شکل را تا ارتفاع 12 کیلومتر در هوا ایجاد کرد که تصاویر آن برای آگاهی بشر در تاریخ ثبت شده است.

بمب یاد شده توسط پژوهشگرانی ساخته شده بود که روی پروژه منهتن کار می کردند و قدرت تخریبی ایجاد شده توسط آن با 15000 تا 20000 تن تی ان تی برابری می کرد.

علاوه بر این گفته می شود که ذرات رادیواکتیو ناشی از آن انفجار از قطب های شمال و جنوب تا خط استوا کشیده شد و اثر آن تا ابد روی سطح زمین باقی ماند.

براساس زمانبندی های زمین شناسی، تاریخ این سیاره خاکی به دوره ها و عصرها و سنین مختلفی تقسیم می شود. بزرگ ترین بازه های زمانی، دوره ها هستند و از آن جمله به دوران ثالث اشاره نمود که رقمی بین 2.5 الی 66 میلیون سال قبل را در بر می گیرد.

عصرها کوتاه تر هستند و به عنوان مثال می توان از عصر Eocene نام برد که حدود از 34 تا 56 میلیون سال قبل را شامل می شود و کوتاه ترین دوران های زمین شناسی بازه زمانی بین 5 تا 7 میلیون سال را در بر می گیرند.

قرار است که امسال کارگروه Anthropocene شواهد بیشتری را در تأیید نام گذاری دوران مذکور ارائه دهد و به بحث و تبادل نظر در مورد محدوده های زمانی جایگزین بنشیند.

بر پایه برخی نظرات دیگر، این دوران همزمان با شکوفایی کشاورزی (یعنی 12000 سال قبل) و وقوع انقلاب صنعتی آغاز شده است.