معمایی که بالاخره حل شد: چرا شکستن قولنج همراه با صدا است؟

چه چیزی باعث تولید صدای شکستن قولنج می شود؟ اگر شما هم طرفدار نظریه ایجاد حفره ای توخالی در مایع مفصلی هستید، به خودتان تبریک بگویید. این معما توسط پژوهشگران دانشگاه آلبرتا بالاخره حل شد.

پژوهشگران برای اثبات این نظریه، دستگاهی را به کار گرفتند که انگشتان را می کشید و آن را درون دستگاه MRI گذاشتند.

پروفسور گرگ کاوچاک، یکی از نویسندگان این پژوهش می گوید: "ما به آن 'پژوهش انگشتم را بکش' می گوییم و واقعا هم انگشت یک نفر را کشیدیم و زیر دستگاه MRI از آن فیلم گرفتیم. وقتی که شما این کار را انجام می دهید، به وضوح خواهید دید چه اتفاقی درون مفاصل تان رخ می دهد.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

تئوری حباب در مفاصل برای اولین بار در سال 1947 مطرح شد. جِی بی روستون و آر ویلر هینز، در نظر داشتند که شکستن قولنج می تواند باعث ایجاد حباب هایی درون مایع مفصلی شود.

در سال 1971، پژوهش دیگری چنین عنوان داشت که حین شکستن قولنج، حباب ایجاد نمی شود، بلکه حباب ایجاد شده از بین می رود و صدایی که می شنویم حاصل از بین رفتن حباب های درون مایع مفصلی است.

سال ها گذشت و تئوری های دیگری مطرح شد که در ارتباط با چسبندگی مایعات (Adhesion) در مایع مفصلی یا رباط هایی بود که استخوان ها را با عضلات متصل می کرد. اما در هر صورت، تئوری مربوط به حباب مایع مفصلی از همه قوی تر بود، چرا که اشعه اکس، حبابی گازی را درون مفصل نشان می داد. آنچه که مبهم بود، ایجاد یا ترکیدن حباب بود.

ایده این پژوهش از فیزیوتراپی به نام جرومی فرایر به پروفسور کاوچاک رسید. به جای نظریه پردازی و صحبت های بی مورد بیشتر، آن ها تصمیم گرفتند در عمل نشان دهند دقیقا چه اتفاقی رخ می دهد وقتی این صدا در مفاصل ایجاد می شود.

کاوچاک به شوخی می گوید فرایر قهرمان قولنج شکستن بود و داشتن وی در تیم مان مانند این بود که قهرمان مسابقات هاکی را در تیم تان داشه باشید.

هر یک از انگشتان فرایر یک بار وارد دستگاه می شد. هر بار که انگشت وارد دستگاه می گردد، به آهستگی کشیده می شود تا اینکه قلنج شکسته شود. هر بار که این آزمون تکرار شد، به وضوح مشخص گشت که حباب تشکیل می شود، از بین نمی رود. این فرآیند در عرض 310 میلی ثانیه به طول می انجامد.

پروفسور کاوچاک می گوید: "اندکی شبیه ایجاد خلا است. از آنجایی که سطح مفاصل استخوانی به یک باره از یکدیگر جدا می شوند و مایع میان مفصلی اضافه ای وجود ندارد که این فاصله را پر کند، طی عملیاتی صدا دار، حبابی بین دو استخوان شکل می گیرد."

البته شاید این پژوهش از نگاه شما خنده دار باشد اما به هر حال شروعی برای تحقیق های جامع تر خواهد بود. احتمالا شنیده اید که می گویند اگر زیادی قولنج تان را بشکنید در سنین پایین دچار مشکلاتی خواهید شد یا وقتی پیر شوید لرزش دست تان بیشتر خواهد بود. هیچ یک از این ادعاها تاکنون تائید نشده اند و حتی توسط برخی محققین به طور کل نفی گشته اند.

اما باید در نظر داشت که این فرآیند در بدن طبیعی نیست و می تواند صدماتی هم به دنبال داشته باشد. از میزان کشش لازم برای ایجاد حباب گرفته تا دیگر مسائلی که می تواند به سطح استخوان ها، رباط ها و عضلات آسیب برساند.

هدف تحقیق تیم پروفسور کاوچاک فراتر از این ها بوده و حالا باید به سراغ مسائل مهم تر بروند.

مسئله مهم دیگری که این تیم حین انجام عملیات به آن پی برده، فلش سفید دستگاه ام آر آی پیش از ایجاد حباب است. هیچ کس تا به حال چنین چیزی را به ثبت نرسانده بود. پروفسور کاوچاک معتقد است آب به یک باره وارد مفاصل می شود اما برای اینکه از تئوری خود مطمئن شود نیاز به تجهیزات پیشرفته تر دارد.

محققینی که سال 1971 به این مسئله پی بردند یک قدم عقب تر از تیم پروفسور کاوچاک قرار داشتند.