نبردی جدید آغاز شد: به وسیله ذهن تان بازی ها را کنترل کنید

واقعیت مجازی و قابلیت کنترل اشیاء مجازی به وسیله ذهن، دو تکنولوژی لوکس و پر زرق و برقی هستند که طی دهه های اخیر توسط دانشمندان و گیک ها پرورانده شده. مورد اول به لطف موج گسترده هدست های واقعیت مجازی و علاقه مردم به آکیلس ریفت در حال تحقق یافتن است اما دومی هنوز جای کار دارد.

کنفرانس و نمایشگاه نوروگیمینگ (NeuroGaming Conference) که این هفته در سان فرانسیسکو برگزار شد، فرصت خوبی بود تا با تکنولوژی هایی که احتمالا بعد از واقعیت مجازی، کنترل دنیای بازی را در دست می گیرند آشنا شویم.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا از نگاه نویسنده وبسایت TheVerge، نیتن اینگراهام، گزارشی از این نمایشگاه بخوانیم.

زمانی که به نمایشگاه رسیدم، انتظار ایده ها و بازی های نصفه و نیمه را داشتم. اما اید رویداد بیشتر روی این تمرکز داشت که بازی ها چگونه می توانند به ذهن کمک کنند تا اینکه به وسیله ذهن بازی شوند. برای مثال Akili Interactive، یک بازی استاندارد برای آیپد ساخته بود که تفاوت میان فعالیت مغزی یک کودک ساده و کسی با بیماری اوتیسم یا ADHD را نشان می داد. شرکت سازنده می گفت گیم پلی بازی در هر ثانیه 65 قطعه مختلف از داده ها را مورد بررسی قرار می دهد.

متیو اومرنیک، کارگردان Akili می گوید: "ما امضاهای واضحی داریم که با بازی های مان همراه است و به ما می گوید کمبود عملکرد یک شخص کجاست."

شرکت دیگری به نام Qneuro، تمام ایده هایی که در نمایشگاه نوروگیمینگ مطرح شده بود را در یک بازی جمع کرده بود. یک بازی آموزشی به نام Axon Infinity: Space Academy با طراحی آینده نگرانه و فضایی. طی این بازی با یادگیری مهارت های ریاضی و به کارگیری آن ها مراحل را پشت سر می گذارید و با فضایی ها مبارزه می کنید.

اگر از الکتروانسفالوگرام استفاده کنید، بازی می تواند براساس ذهن خوانی و بررسی فعالیت های مغزی، درجات سختی را تغییر دهد. این بازی بدون این همه سیم که از سر و صورت آویزان باشد هم از طریق آیپد، سرفس یا پی سی معمولی هم قابل بازی است اما براساس استعداد و پاسخ مغز تغییر می کند.

این گردهمایی پر بود از ارائه ها و کنفرانس هایی که توسط گروه های تحقیقاتی و دانشگاهی مثل انستیتو Brain Performance دانشگاه تگزاس برگزار می شد. بیشتر به نظر می رسید نوروگیمینگ مخصوص دانشمندهایی است که آمده اند در مورد مسائل مخصوص به خودشان صحبت کنند تا چیزی مربوط به بازی که من پیشتر دیده بودم.

آدام گازالی، مسئول آزمایشگاه نورواسکیپ دانشگاه سان فرانسیسکو، نطق بازگشایی مراسم را به عهده داشت. یکی از اصلی ترین پژوهش هایی که وی در مورد آن ها صحبت کرد، یک بازی برای بزرگسالان بود که فاکتورهای شناختی مثل حافظه، قابلیت چند وظیفگی و ... را مورد بازبینی قرار می داد.

این بازی که نوروریسر نام دارد، یک بازی در سبک رانندگی است و قابلیت چندوظیفگی مغزتان را به چالش می کشد. نتایج نشان می دهد که انجام 12 ساعت بازی در طول یک ماه توسط افراد 60 تا 85 سال، این قابلیت را در آن ها به شدت بهبود بخشیده.

آنچه که من را متعجب می کند این است که همایش نوروگیمینگ، چقدر کم به مقوله گیمینگ پرداخته بود. سال گذشته، عنوانی با نام Throw Trucks With Your Mind دقیقا همان چیزی که وعده داده بود را ارائه کرد. بازیکنان یک سنسور EEG روی سر و صورت خود داشتند و زمانی که ذهن خود را آرام می کردند و حواس شان را معطوف می نمودند، کاراکتر بازی قادر به برداشتن اشیاء و پرتاب آن ها به سمت رقیب بود. دموی جذابی بود اما متاسفانه ایده آنچنان که باید و شاید پیش نرفت.

بازی دیگری بود با نام NeuroMage که از تکنیک آرامش اعصاب مشابهی بهره می برد. از میان انبوه پروژه هایی که معرفی شد اکثرا راهی به بازار پیدا نکردند اما یک محصول مرتبط با Star Wars در پاییز امسال با هدستی محصوص به بازار عرضه می شود.

با این وجود، اگر آینده دنیای بازی را در این بخش جستجو کنید ناامید خواهید شد. در واقع، اکثر دموهای مرتبط با بازی مستقیما با دانش عصب شناسی در ارتباط نبودند. بسیاری از دموها از آکیلس ریفت استفاده می کردند، سونی برای مرفیوس خود تبلیغ می کرد و Leap Motion هم مستقیما داخل بازی بود.

با این دموها، تنها ارتباط حقیقی با دانش عصب شناسی محدود به کنترل بازی ها از طریق ذهن بود و نه بیشتر.

آنچه که من در گفتگو با شرکت کنندگان مختلف دریافتم این بود که کنترل ذهن می تواند ابزار دیگری برای کنترل بازی ها در دنیای مجازی باشد. ما ریفت را برای واقعیت مجازی داریم، Sixense و Leap Motion را برای ثبت حرکاتمان و شرکت هایی چون NeuroSky و Emotive را برای ارائه تکنولوژی های مرتبط با مغز.

تکه های پازل هنوز کنار هم جمع نشده اند، اما روزی این اتفاق بالاخره رخ می دهد، امیدواریم.