هر آنچه باید در مورد «کیبی لیک»، نسل هفتم پردازنده های اینتل بدانید

در مقطع زمانی نامعلومی از سال جاری، اینتل از نسل بعدی خانواده پردازنده های خود موسوم به «کیبی لیک» (Kaby Lake) پرده بر می دارد.

آنچه تا کنون می دانیم، متشکل است از برخی اطلاعات ناچیز که خود اینتل آنها را اعلام نموده و سپس بعضی اطلاعات محرمانه که به طریقی راه خود را به بیرون از مقر اصلی این شرکت یافته اند. در نتیجه اطلاعات کاملی در خصوص خانواده بعدی پردازنده های Kaby Lake در دست نیست اما از حالا، کاربران علاقمند به دنیای تکنولوژی در حال صحبت در مورد همین چیپ ها هستند.

یکی از دلایلی که این محصولات از حالا مورد توجه قرار گرفته اند، این است که خانواده Kaby Lake آغازگر یک تغییر در روند ارائه چیپ های اینتل خواهد بود و این شرکت را از چرخه های «تیک - تاک» خود دور می کند. در ادامه می خواهیم به همین تغییرات بپردازیم.

• Kaby Lake از ویندوز ۷ پشتیبانی نمی کند

و می توان گفت مایکروسافت کمی ترسیده است.

نه به خاطر اینکه پردازنده های اینتل از پلتفرم اش پشتیبانی نمی کنند، بلکه به خاطر اینکه کاربران همچنان قصد هجرت از این سیستم عامل را ندارند.

ویندوز ۷ یکی از محبوب ترین پلتفرم های مایکروسافت است که بعید به نظر می رسد به این زودی ها کاربران حکم مرگ اش را صادر کرده و آن را تنها بگذارند. با وجود سپری شدن چند ماه از عرضه ویندوز ۱۰، همچنان ویندوز ۷ عاشقان بسیاری دارد که تمایلی به آپدیت کردن به نسخه دهم نشان نمی دهند.

صرفا در مورد کاربران عادی و خانگی صحبت نمی کنیم. اکنون کسب و کارها بیش از هر زمان دیگری از ویندوز ۷ استفاده کرده و تمایلی ندارند نمونه های بعدی این پلتفرم را امتحان کنند. مخصوصا که برخی اپلیکیشن های شخصی سازی شده ی سازمانی در نسخه های جدیدتر ویندوز هم کار نمی کنند.

در سال ۲۰۱۴ بود که مایکروسافت پس از سال ها و پس از تلاش چند باره، بالاخره قید ویندوز XP را زد. می توان گفت که به شکل جالبی، مایکروسافت قربانی موفقیت خودش شده بود؛ این شرکت محصولی توسعه داد که از محبوبیت بیش از اندازه ای برخوردار گشت و سپس کاربران حاضر نبودند آن را ترک کنند.

همین کاربران از مایکروسافت انتظار داشتند که همچنان با استفاده از پچ، سرور پک و آپدیت های دیگر، این سیستم عامل را به روز نگه دارد در حالی که این نسخه از ویندوز خیلی وقت بود که دیگر درآمدی برای مایکروسافت به ارمغان نمی آورد.

اهالی ردموند به جای اینکه اجازه دهند تاریخ یک بار دیگر تکرار شود، فروش ویندوز ۷ را قطع کرده اند، پشتیبانی از نسخه هفتم ویندوز را در نسل کنونی سخت افزارها پایان می دهند و سپس در نسل بعدی پردازنده های اینتل به طور کلی قرار نیست از ویندوز ۷ پشتبانی به عمل آید.

مایکروسافت در سال ۲۰۱۷ پشتیبانی از ویندوز ۷ برای کامپیوترهای مجهز به چیپ های اسکای لیک را متوقف می کند در حالی که این سیستم عامل به همراه ویندوز ۸.۱ در سال ۲۰۲۰ به تاریخ خواهند پیوست. در واقع اگر شما از پردازنده غیر اسکای لیک در کامپیوتر خود بهره می برید، تا سال ۲۰۲۰ فرصت استفاده از ویندوز ۷ را دارید.

با این حال، کیبی لیک پا را یک قدم از اسکای لیک جلوتر گذاشته و به طور کلی نسخه های قدیمی تر ویندوز را رد شده می داند. حتی اگر بتوانید به شکلی ویندوز ۷ را در سیستمی که از پردازنده Kaby Lake استفاده می کند نصب کنید، مطمئنا قادر به دریافت بروز رسانی های مختلف از جمله آپدیت های امنیتی نخواهید بود.

حال شاید برایتان جالب باشد بدانید که اینتل در این بین کاملا بی تقصیر بوده و همه این داستان، درخواست خود مایکروسافت است. اهالی ردموند باعث شده اند تا ویندوز ۷ در نسل بعدی سیستم-بر-چیپ کوالکام موسم به اسنپدراگون ۸۹۹۶ و چیپ مجتمع (از پردازنده و پرازشگر گرافیکی - APU) بعدی AMD به نام Bristol Ridge نیز کارکردی نداشته باشد.

• Kaby Lake ویژگی های تازه ای به همراه دارد

در پردازنده های سری Kaby Lake قرار نیست صرفا شاهد ارائه برخی بروز رسانی های ساده نظیر افزایش سرعت و کاهش مصرف انرژی باشیم. این پردازنده ها با قابلیت های تازه ای نیز همراه شده اند.

برای شروع، باید گفت که این سری از چیپ ها، اولین پردازنده هایی هستند که به شکل کامل از USB 3.1 پشتیبانی به عمل می آورند. تا کنون اگر نیاز به استفاده از USB 3.1 پیدا می کردید، باید به سراغ یک چیپ شخص ثالث دیگر می رفتید و آن را به دستگاه خود اضافه می کردید.

در پردازنده های نسل هفتم، پشتیبانی از HDCP 2.2 نیز افزوده شده است. HDCP در واقع نوعی حفاظت کننده از محتوای دیجیتالی است. برای مثال شرکت هایی نظیر اپل (در آیتونز) یا آمازون، با استفاده از این سیستم فیلم های سینمایی را برای کاربران استریم می کنند.

از همه مهم تر، Kaby Lake از تکنولوژی جدید ذخیره سازی «Optane» نیز بهره می برد؛ نوعی از فناوری که کاملا آماده به نظر می رسد تا حکمرانی SSD ها را در هم بکوبد.

تکنولوژی جدید اینتل همچنین وعده ی پایداری بیشتری می دهد. این در حالیست که SSD ها در گذر زمان آسیب پذیر شده و به عمر خود پایان می دهند.

اما هنوز در خصوص بهبود عملکرد و کاهش مصرف انرژی هیچ اطلاعی در دست نیست. در زمان معرفی مشخصا اینتل چارت های بسیاری در همین رابطه به نمایش خواهد کشید. از سوی دیگر عملکرد گرافیکی این چیپ ها نیز مشخصا نسبت به نسل کنونی افزایش خواهد داشت. از زمان ارائه پردازنده های دو هسته ای، اینتل فضای بیشتری را در چیپست های خود برای پردازشگر گرافیکی قرار می دهد و قطعا Kaby Lake نیز یک استثنا نخواهد بود.

درخشش چیپ های نسل هفتم زمانی به اوج خود خواهد رسید که محتوای 4K به شدت فراگیر شود. چیپ های مورد بحث از Thunderbolt 3 پشتیبانی به عمل می آورند که همین پورت می تواند تا دو نمایشگر 4K را به شکل همزمان مدیریت کند.

• کوچک تر، سریع تر و با مصرف انرژی کمتر

صنعت نیمه هادی بر خلاف بسیاری از صنایع دیگر، همواره تلاش کرده تا دستاوردهای خود را به سمت و سوی کوچک تر شدن پیش ببرد.

بیایید کمی نحوه کار پردازنده ها را به طور کلی مورد بحث قرار دهیم. هر پردازنده از بخشی تشکیل شده که به آن «die» می گویند. die در اصل سطحی از جنس سیلیکون است که ترانزیستورها روی آن کار گذاشته می شوند. بسته به نوع پردازنده، روی هر die چندین میلیون ترانزیستور قرار می گیرد.

این رقم گاهی به میلیارد هم می رسد. برای مثال، پردازنده حرفه ای و ۱۸ هسته ای اینتل به نام Xeon از سری Haswell، دارای ۵.۵ میلیارد ترانزیستور است. هر ترانزیستور، همچون یک کلید خاموش و روشن بسیار کوچک عمل می کند که با عبور جریان الکتریکی، تغییر حالت می دهد.

در گذر زمان، اندازه این ترانزیستورها به شدت کاهش یافته. در سال ۱۹۷۲، زمانی که «اینتل ۸۰۰۸» از راه رسید، اندازه ترانزیستور آن برابر با ۱۰ میکرومتر بود؛ اندازه ای برابر با نصف تار موی سر یک انسان.

اکنون پردازنده های کیبی لیک از ترانزیستورهای ۱۴ نانومتری بهره می برند؛ اندازه ای که از یک ریبوزوم، یعنی یکی از اجزای سلول انسان نیز کمتر است.

به سادگی می توان گفت که این، اتفاق خوبیست چرا که ترانزیستورهای کوچک تر سرعت بیشتری به ارمغان می آورند. علت نیز این است که در هر die می توان تعداد بیشتری ترانزیستور جای داد.

چیپ های برادول، اسکای لیک و کیبی لیک همه از ترانزیستورهایی ۱۴ نانومتری برخوردار هستند و به همین علت سرعت بالا و مصرف انرژی اندکی دارند.

نسل هشتم از چیپ های اینتل که با نام «Cannonlake» در سال ۲۰۱۸ از راه خواهد رسید، از ترانزیستورهای ۱۰ نانومتری بهره خواهد گرفت. در نقشه راه اینتل می توان دید که این شرکت بعدا تصمیم به استفاده از ترانزیستورهای ۷ نانومتری دارد و احتمالا پس از آن باید به سراغ چیزی به جز چیپ های سیلیکون برود.

• تیک تاک؛ تیک تاک تاک

در سال ۲۰۰۶ اینتل اولین نسل از پردازنده های سری Pentium Dual Core را معرفی و راهی بازار کرد. از آن زمان به بعد، این شرکت یک مدل تجاری برای عرضه محصولات خود به بازار را پیگیری کرده است. این رویکرد، به «استراتژی تیک - تاک» معروف است.

این رویکرد چنین بود که هر ۱۸ ماه یک بار، شرکت اینتل پردازنده مرکزی جدیدی ارائه می داد. حال این چرخه یا شامل یک تیک می شد یا تاک. در هر تیک، پروسه ساخت با ترانزیستورهای کوچک تری همراه می شد. در حالی که هر تاک، همان اندازه ترانزیستور را در معماری جدیدی عرضه می کرد.

پردازنده های «برادول» که در سال ۲۰۱۴ از راه رسیدند، یک «تیک» محسوب می شدند چرا که اندازه هر ترانزیستور از ۲۲ نانومتر به ۱۴ نانومتر کاهش یافته بود. اسکای لیک ولی باز هم از همان اندازه ترانزیستورهای ۱۴ نانومتری بهره برد و با معماری جدیدی همراه شد، در نتیجه یک «تاک» بود.

حال قرار است برای اولین بار، کیبی لیک هم یک «تاک» دوم باشد چرا که باز هم اندازه ترانزیستورها تغییری نخواهد داشت و در نهایت، می توانیم در سال ۲۰۱۷ با پردازنده های سری «Cannonlake» شاهد «تیک» یا تحول بعدی باشیم که ترانزیستورها به ۱۰ نانومتر کاهش پیدا می کنند.

• آیا شما باید به سراغ پردازنده های کیبی لیک بروید؟

اکنون با بیشتر جنبه های پردازنده های Kaby Lake آشنا شده اید و می دانید تغییرات در قیاس با دو نسل قبلی تا چه حد بوده اند.

تفاوت میان کیبی لیک و اسکای لیک به نظر اندک می رسد و باید منتظر معرفی رسمی نسل هفتم از چیپ های اینتل ماند و سپس در مورد آنها اظهار نظر کرد ولی دست کم حالا و روی کاغذ، می توان گفت تفاوت در حدی زیاد نیست که یک کاربر بخواهد پردازنده مرکزی کامپیوتر دسکتاپ خود را تغییر داده و یا یک لپ تاپ جدید مجهز به پردازنده کیبی لیک تهیه کند.

اندازه ترانزیستورها و معماری کلی پردازنده در دو سری اسکای لیک و کیبی لیک همسان است. از سوی دیگر با انتخاب همین چیپ ها قادر به استفاده از ویندوز ۷ نیز نخواهید بود.

نسل مورد بحث از خانواده پردازنده های اینتل احتمالا بیشتر تمرکز خود را بر بهبود پردازش گرافیکی معطوف خواهد کرد و می توانیم مدیریت محتوای 4K را به شکل بهتری با آنها تجربه کنیم. البته پشتیبانی بومی از USB 3.1 مزیت بسیار بزرگ دیگری است که باید آن را نیز مد نظر داشت.