ناسا برای انتقال انسان به مریخ مردم را به همفکری دعوت می کند

ایده سفر انسان به مریخ چندی سالی است که در جوامع عمومی مطرح می شود و به لطف رمان «مریخی» که به قلم اندی ویر نوشته شد و فیلمی که از روی آن تولید گردید، این ایده بیش از هر زمان دیگری مورد توجه قرار گرفت.

بسیاری البته اعتقادی به سفرهای فضایی برای حفظ نسل انسان ندارند اما این فیلم و البته بخش موسوم به «بقا در سیاره سرخ» فستیوال SXSW دیدگاه خیلی ها را تغییر داد.

پنل مذکور بر پایه این حقیقت استوار است که ماموریت واقعی به مریخ به سال ها زمان نیاز دارد اما در عین حال نیز روی استخدام نیروهای با استعداد تاکید دارد تا ناسا را به این نقطه از پیشرفت یعنی انتقال انسان به مریخ برساند.

Monsi Roman مدیر برنامه چالش های صدساله ناساست؛ مجموعه ای از رقابت های ادامه دار برای دعوت عموم به مشارکت و تشویق مخترعان برای حضور در طرح های مختلفی که به همین منظور کلید می خورند. او بخش اعظمی از زمان خود را صرف حضور در این پنل و بحث بر سر چالش های کنونی و همچنین تاثیر این چالش ها در رساندن ناسا به اهدافش می کند.

چالش های کنونی در برگیرنده طراحی یک دستگاه صعود به مریخ، پرینت سه بعدی سکونتگاهی در اعماق فضا و ساخت ربات خودکاری است که می تواند به شکل درست نمونه های مختلف روی سیارات دیگر را تشخیص داده و گردآوری کند.

البته روشن است که یک فرد به تنهایی نمی تواند هر یک از این کارها را انجام دهد و در نتیجه ناسا با تحصیص بودجه های چند میلیون دلاری بر آن شده تا گروه های مختلفی از کارشناسان و افراد را گرد هم بیاورد تا به صورت گروهی روی این چالش ها کار کنند و چاره یابی کنند.

Roman در این باره گفت: این چالشی برای زنده ماندن روی سیاره سرخ است و قرار است که مردم مختلف از دانشمندان گرفته تا مهندسان و افراد معمولی را به مریخ ببرد.

Jason Crusan مدیر بخش اکتشافات فضایی پیشرفته ناسا نیز در حرف های خود به این مطالب اشاره کرد و در عین حال به ذکر جزئیاتی در مورد چگونگی انتقال انسان به مریخ پرداخت. او گفت ما برای حل مشل رفتن به مریخ از هر کسی استفاده می کنیم. رفتن به مریخ کاری بسیار بسیار دشوار است.

او با اشاره به این جزئیات یادآور شد که در حال حاضر ناسا می تواند در صورت بروز شرایط اضطراری فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی را ظرف 17 ساعت به یکی از بیمارستان های آمریکا برساند و با زبانی طنز ادامه داد که چالش پیش روی شما رساندن فضانوردان به استرالیا ظرف همین بازه زمانی است.

اما تکنولوژی های کنونی هنوز هم به سطح مورد نیاز از پیشرفت نرسیده اند و در نتیجه دست کم به 1100 روز زمان نیاز است تا ناسا فردی را به مریخ برده و بازگرداند و علاوه بر این، مشکلاتی که در این مسیر وجود دارند هم کم نیستند.

Crusan باور دارد: ما توانمندی های لازم برای رساندن فضاپیما به مریخ را داریم و این امر را حداکثر ظرف یک دهه عملیاتی خواهیم کرد. خواست ناسا این است که تا پایان دهه 2020 میلادی یک فضاپیما را در مدار اطراف ماه قرار دهد و ماموریت های هزار روزه اش را از این طریق کلید بزند.

او ادامه داد، چنین فضاپیمایی البته امکان فرود انسان روی مریخ را فراهم نمی کند اما اندکی بعد از یک دهه، می توانیم مسافت هایی هم اندازه با مریخ را با آن طی نماییم و شاید سیاره سرخ نخستین مقصد ما نباشد.

Crusan ادامه داد که حدودا بیست درصد ماه مریخ یا همان Phobos از آب تشکیل شده که این یک منبع کلیدی و بسیار مهم است و دنبال کردن آب یکی از اصلی ترین برنامه های ماست.

بد نیست بدانید که گوگل هم چالشی به نام  Lunar XPrize را دنبال می کند و قصد دارد به رباتی که توسط شرکت های خصوصی ساخته شده و بتواند روی سطح ماه فرود بیاید یک جایزه 30 میلیون دلاری را اهدا کند.

Robert Böhme از تیم ماموریت به ماه یکی از گروه هایی است که عزم خود را برای دریافت این جایزه جزم کرده است و نمونه اولیه از کاوشگری را همراه خود به رویداد SXSW آورده بود که تصویرش را در بالا می بینید و در جریان حضور خود در این رویداد از علل تلاش های صورت گرفته برای سفر مجدد به ماه گفت.

ظاهرا Apollo 17 یکی از اولین موقعیت هایی است که ناسا قصد دارد در جریان سفر به ماه از آن دیدن کند تا ببیند چه بر سر موادی آمده که ظرف 43 سال اخیر در داخل کاوشگرشان مورد استفاده قرار گرفته اند.

Böhme گفت: این وسیله برای مدت 43 سال در فضا بوده و دیدن اینکه تا چه اندازه پوسیده شده و میزان خرابی های شکل گرفته در آن به چه میزان است بسیار برایم جذابیت دارد.

اما برای آنکه این پنل زیاد هم شکل جدی و خشک به خود نگیرد از اثرات داستان های علمی و تخیلی روی سفرهای فضایی و همچنین بالعکس در آن سخن به میان آمد که بخش اعظمی از این تاثیرات به واسطه فردی به نام Rick Sternbach ایجاد شده است.

او حالا چندین دهه است که آثار هنری اش را با تم داستان های علمی و تخیلی ارائه می کند و بخشی از تیم تولید  Star Trek: The Next Generation and Voyager هم بوده است.

خودش می گوید وقتی که سخت افزار فضایی واقعی طراحی می کنم دوست دارم که به منبع مراجعه نمایم. من از کارهایی الهام می گیرم که ناسا و سازمان فضایی روسیه انجام داده اند و تمامی سبک های متفاوت مهندسی آنها را در نظر می گیرم.

Crusan نیز از جانب ناسا C3PO را یک طرح ربات انسانی خواند که به اعتقاد این سازمان بسیار سودمند واقع می شود. او اظهار داشت: ما قصد داریم در عمق فضا ساخت و ساز کنیم-درست زمانی که انسانی در آنجا نیست- و از ربات ها کارهایی را بخواهیم که روی زمین انجام می شوند.

البته لازم است اضافه نماییم، با توجه به اتفاقاتی که در جریان SXSW افتاد به نظر نمی آید که این پنل به دنبال پاسخ ها و راهکارهای واقعی باشد و در عوض روی بحث و گفتگو پیرامون مشکلات و همچنین تشویق جامعه به مشارکت در این مباحث تاکید دارد.

در تایید این گفته همین بس که Crusan اظهار داشت: تا زمانی که در سیارات اکتشاف کنند، مقصد برایش اهمیتی ندارد زیرا این یعنی بشر بیشتر و بیشتر به کشف فضا می پردازد.

او ادامه داد: مساله مهم خود سفر و تعهدی است که ناسا به ملت داده تا سفرهای فضایی را محقق نماید نه اینکه به هر قیمتی که شده انسان را به مریخ ببرند.