معرفی اسطوره های تاریخ خودروسازی؛ ب ام و V12 LMR، سرباز جان سخت باواریا

برخلاف آنچه از ب ام و به عنوان یک خودروساز موفق در پیست مسابقه در ذهن مردم مانده، این خودروساز آلمانی در برخی از مهمترین عرصه‌های اتوموبیلرانی هرگز به اندازه رقبایی همانند مرسدس بنز افتخار کسب نکرده است.

شاید بتوان اصلی‌ترین جولانگاه ب ام و را مسابقات تورینگ دانست که در آن همواره یکی از رئوس قدرت بوده است. اما همانگونه که چند پیروزی جسته و گریخته این محبوب باواریایی در فرمول یک بسیار تاثیرگذار بوده، تنها پیروزی آن در لمانز نیز به یک افسانه شباهت دارد.

در دهه نود میلادی مسابقات لمانز تغییرات بسیاری را تجربه کرد، تاسیس کلاس‌هایی جدید در کنار دگرگونی قوانین سبب شد تا دیگر پورشه نتواند به سادگی و همانند دهه هشتاد تمامی سکوها را قبضه کند.

به همین دلیل تمامی خودروسازان سعی داشتند تا بخت خود را برای فتح لمانز بیازمایند. تویوتا و نیسان از جمله این تازه واردان بودند. اما ب ام و در این دوره سعی داشت تا با همکاری تیم ویلیامز در مسابقات فرمول یک حضور یابد.

در سایه این همکاری بریتانیایی- آلمانی، در سال 1998 خودرویی به نام V12 LM متولد شد تا ب ام و علاوه بر عرصه فرمول یک، در لمانز و سایر مسابقات استقامت FIA نیز بخت خود را بیازماید.

متاسفانه در لمانز 1998 هر دو V12 LM به دلیل مشکلات فنی و آیرودینامیکی نتوانستند مسابقه را به پایان برسانند. به همین دلیل مهندسان ویلیامز و ب ام و تصمیم گرفتند تا این خودرو را به طور کامل دگرگون کنند.

خودرو جدید که V12 LMR نام داشت از نظر فنی یک سر و گردن بالاتر از سلف خویش بود و به لطف پیشرانه V12 با کد S70 که نیرو بخش مدل های قهرمان مکلارن F1  نیز بود، پتانسیل تضمین شده ای را برای رقابت ارائه می کرد. علاوه بر این تیم Scnitzer برای هدایت این دو خودرو در فصل 1999 انتخاب شد.

به عنوان اولین آوردگاه، در مسابقه 12 ساعته سبرینگ، یکی از دو LMR توانست به مقام قهرمانی دست یابد. برای لمانز 3 دستگاه LMR آماده شدند، اما در نهایت فقط دو خودرو در مسابقه اصلی شرکت کردند.

به لطف طراحی آیرودینامیک بدون سقف LMR، مصرف سوخت این خودرو بسیار پایین‌تر از سایر رقبا بود و همین توانست این خودرو را در کنار تویوتا GT-One و آئودی R8R در صدر نگاه دارد.

در ساعات پایانی مسابقه یکی از دو LMR تصادف کرد، اما خودرو دیگر در نهایت توانست از ترکیدن تایر تویوتا استفاده کند و با اختلافی کمتر از یک دور کامل، مقام قهرمانی را بدست آورد. در لمانز آمریکا نیز ب ام و خوش درخشید و علیرغم عدم حضور در بسیاری از مسابقات، توانست با اختلاف تنها دو امتیاز به مقام دوم دست یابد.

در پایان این فصل ب ام و تصمیم گرفت تا با ورود به عرصه فرمول یک، تمرکز خود را به این سری معطوف کند. همین امر سبب شد تا در فصل 2000، LMR حضوری جسته و گریخته در پیست مسابقه داشته باشد و بنابراین نتوانست رقیبی جدید یعنی آئودی R8 را شکست دهد.

این پایانی سریع بر فروغ ب ام و در لمانز و سرآغازی برای پیروزی های سلسله وار آئودی در این مسابقات بود. کمپانی ای که در سال های اخیر قریب به اتفاق مقام های قهرمانی را از آن خود کرده و حالا نیز در مقابل پورشه برای کسب عنوان موفق ترین خودروساز جهان در مسابقات استقامت، مبارزه می کند.

اما ب ام و مسیری متفاوت از دو خودروساز هم وطنش را در پیش گرفته و پس از کناره گیری از فرمولاوان در پایان فصل 2009، جز در مسابقات تورینگ قهرمانی آلمان (DTM) و رقابت های استقامت کلاس GT3، فعالیت چندانی در رقابت های جهانی و مهم مسابقات اتومبیل رانی ندارد.