این روزها همه #بین_خطوط می رانند؛ شما چطور؟

ترافیک صبحگاهی، ظهرگاهی، عصرگاهی و حتی شبانگاهی اتوبان ها، خیابان ها، میادین، معابر و حتی کوچه های تهران «عجیب» است. از آن عجیب تر اما رفتار اجتماعی ماست که گاهی از در دروازه داخل نمی رویم و گاهی از سوراخ سوزن چرا. این بار البته سوراخ سوزن سبب خیر شده و اثر مثبتی داشته است. سوراخ سوزنی که از آن صحبت می کنیم گرچه مجازی است، اما بُرد خارق العاده ای دارد: شبکه های اجتماعی.

معمولاً پدیده های جالبی از دل شبکه های اجتماعی مورد استفاده ی کاربران ایرانی زاده می شوند که برخی از آنها به شدت ضد اجتماعی، اما برخی دیگر نیز به شدت اجتماعی هستند. شاید شما هم تا حالا با کمپین «بین خطوط برانیم» برخورد داشته اید؛ کمپینی که این روزها توجه مردم عادی، هنرمند ها، رسانه ها و «خیلی های دیگر» (بخوانید متخلفین ترافیکی سابق) را به خود جلب کرده است. کمپینی که با وجود آموزش ها، تشویق ها، تنبیه ها، جریمه ها و هزار نوع اطلاع رسانی و نظارت و اعمال قانون پلیس ترافیک (همان دروازه ای که از آن داخل نمی رویم)، چنان تأثیر عمیقی داشته که به صورت خودجوش موج قانون مداری و توجه به فرهنگ صحیح رانندگی را در میان کاربران شبکه های اجتماعی برانگیخته است.

اصولاً زیبایی شبکه های اجتماعی همینجاست. برخی از پلتفرم هایی مثل تلگرام و چه و چه که نقش به سزایی در اطلاع رسانی این کمپین داشته اند از دسترس خارج هستند، برخی دیگر نیز بارها تا مرز کنار گذاشته شدن پیش رفته اند؛ بی آنکه به این جنبه از آنها توجه شود. ظاهراً گپ و گفت ها و گله های خودمانی و دوستانه از ترافیک های آنچنانی در شبکه های اجتماعی، استارت این کمپین را پیش از آغاز سال جدید زده و سپس کم کم به صورت خودجوش پیش رفته و حتی پا را از دنیای مجازی بیرون گذاشته و به چسباندن استیکر هایی با همین مضمون پشت شیشه ی اتومبیل ها رسیده است؛ آن هم با هزینه ی شخصی.

خبرها را که مرور کنید می بینید که داستان از یک شهر و دو شهر هم فراتر رفته و حتی مأموران قانون را نیز با خود همراه کرده؛ تا جایی که به گزارش میزان، جانشین پلیس راهور نیز حمایت خود از این کمپین را اعلام کرده است. از آنجایی که کمتر پیش می آید چشم ما به جمال رانندگی بین خطوط روشن شود، تخمین میزان دقیق اثرگذاری این کمپین بر کاهش ترافیک ابرشهری مثل تهران، حقیقتاً امکانپذیر به نظر نمی رسد. اما میزان احتمالی آن تا ۶۰ درصد هم پیش بینی شده است. به هر صورت ذات توجه به قانون و فرهنگ رانندگی، آن هم بعد از این همه سالی که از بروز این مشکل می گذرد پدیده ی نادر و خجسته ای است که باید آن را عمیقاً گرامی داشت.

واقعیت این است که متهم کردن دولت، پلیس، خودروسازان، رانندگان تاکسی، هیچ کدام دردی از من و شما که روزانه بیش از ۲ ساعت وقت و سهم قابل توجهی از انرژی خود را در ترافیک همت و حکیم و باقری و اینجا و آنجا از دست می دهیم دوا نکرده است. یک بار هم که شده بیایید انگشت اتهام را به سمت خودمان برگردانیم و نتیجه را ببینیم. این تغییر لاین ها، حرکت های مارپیچ، هل آوردن داخل ورودی ها، مختل کردن جریان صحیح ترافیک، و هزار نوع بی قانونی دیگر در رانندگی که جان همه را به لب رسانده تا ابد نمی تواند ادامه پیدا کند؛ همین روزهاست که بالاخره قفل شدن کامل ترافیک شهرهای بزرگ به یک واقعیت تلخ بدل شود. به علاوه، هزینه های ناپیدای ترافیک های نابسامان شهری، به معنای واقعی کلمه سر به فلک می کشند و هر روز به جان منابع کشورمان می افتند. من و شما اما اگر تغییر را از خودمان پی بگیریم، شاید کورسوی امیدی شکل بگیرد که ما را به بیشتر دیدن آسمان آبی شهرمان دلگرم تر کند ... بین خطوط برانیم.

دیجیاتو از همینجا حمایت خود را از هر گونه رانندگی بین خطوط اعلام و از شما نیز دعوت می کند هم بین خطوط برانید و هم دیگران را به این مهم تشویق کنید.