هشت دنیای مرموزی که بیشتر از سایر سیارات ممکن است حیات فرازمینی را در خود جای داده باشند

چندی پیش ناسا 1284 سیاره جدید را به لیست سیارات تایید شده خارج از منظومه خورشیدی که به آنها اگزوپلنت گفته می شود اضافه نمود. با احتساب این تعداد، کل سیارات ذکر شده در این لیست به رقم 3 هزار عدد رسید.

نکته مهمی که نباید فراموش شود این است که موارد یاد شده صرفا سیاراتی هستند که تا به الان دانشمندان موفق به کشفشان شده اند. حالا منجمان بر این باورند هر ستاره ای که در راه شیری وجود دارد به طور میانگین دست کم یک سیاره دارد که به دورش می گردد و همانطور که احتمالا در جریان هستید شمار ستاره های موجود در این کهکشان بالغ بر چند میلیارد است.

با توجه به این آمار و ارقام، باور اینکه ما در این هستی تنها هستیم کمی دشوار خواهد بود. از همین رو، کشف این سیارات می تواند بهترین راه برای یافتن همسایگان دور مان باشد. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با سیاراتی آشنا کنیم که بالاترین احتمال برای داشتن حیات را دارند.

قبل از هر چیز لازم است اضافه کنیم تصمیم گیری در مورد اینکه سیاره ای قابل سکونت است یا خیر براساس فاکتورهایی نظیر ابعاد، پوشش صخره ای و فاصله یک سیاره تا ستاره میزبانش مشخص می گردد. هرچه پوشش یک اگزوپلنت صخره ای تر باشد و به محدوده قابل سکونت نیز نزدیک تر باشد، امکان وجود آب در سطح آن و در نهایت حیات روی آن، بالاتر خواهد بود.

براساس این معیار، اگزوپلنت کپلر 442b حتی نسبت به زمین هم در محدوده بهتری برای جای دادن حیات درون خود قرار داشت. این سیاره که ابعادی تقریبا هم اندازه با زمین دارد در سال 2015 میلادی کشف شد و حدودا 1100 سال نوری تا ما فاصله دارد. کپلر 442b در محدوده قابل سکونت ستاره ای حرکت می کند که اندکی از  خورشید ما سردتر است و اگر مشخص شود که سطح آن از خاک و صخره پوشیده شده است آنگاه می تواند ابعادی به اندازه دو برابر زمین داشته باشد.

کپلر 186f که در سال 2014 میلادی کشف شد یکی از اولین سیارات شناخته با ابعادی نزدیک به زمین است که در محدوده قابل سکونت ستاره خودش قرار دارد. این سیاره حدودا 10 درصد از زمین بزرگ تر است و شواهد امر حکایت از صخره ای بودن پوشش بیرونی آن دارند. کپلر 186f به دور ستاره ای می گردد که حدوا 500 سال نوری دورتر از ما قرار دارد و نسبت به خورشید سردتر بوده و سرخ تر به نظر می آید.

Gliese 667cc سیاره قابل سکونت دیگری است که به دور یک ستاره سرد و خاموش به نام کوتوله سرخ می گردد و 24 سال نوری از منظومه ما فاصله دارد. این سیاره در سال 2011 میلادی کشف شد و آنطور که دانشمندان گفته اند در محدوده قابل سکونت ستاره خود قرار دارد. طبق برآوردهای صورت گرفته این سیاره تقریبا چهار برابر جرم زمین را دارد اما دانشمندان هنوز هم نتوانسته اند ابعاد آن را مشخص نمایند.

Alpha Centauri منظومه ای متشکل از سه ستاره است که حدودا 4 سال نوری تا منظومه خورشیدی فاصله دارد و شهرتش از آنجا ناشی می شود که استیون هاوکینگ و یوری میلر سرمایه گذار روس چندی پیش از طرح خود برای ارسال نانوکرفت یا ریزسفینه هایی به سطح آن و جستجو برای یافتن حیات خبر دادند. ستاره شناسان باور دارند شانس آنکه سیاره ای شبیه به زمین در محدوده قابل سکونت یکی از این ستاره ها وجود داشته باشد بسیار بالاست.

TRAPPIST-1 یک ستاره کوتوله بی نهایت سرد است که تنها 40 سال نوری از منظومه خورشیدی فاصله دارد و این اواخر که ستاره شناسان سه سیاره قابل سکونت هم اندازه با زمین را در مدار آن پیدا کردند، به یکی از مهم ترین عناوین خبری روز بدل شد.

البته این سیارات در محدود قابل سکونت قرار ندارند، با این همه، این حقیقت که دو عدد از این اجرام آسمان دارای قفل جزر و مدی هستند (یعنی یک طرف آنها همواره به سمت ستاره شان است) از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا می تواند منجر به شکل گیری بسته های آبی روی این سیارات و در نهایت وجود حیات ختم شود.

در سال 2011 میلادی که کپلر 22-b کشف شد تصور بر این بود که در میان سیارات کشف شده تا به امروز بیشترین شباهت را به زمین داشته باشد. این سیاره در محدوده قابل سکونت ستاره ای شبیه به زمین است که 600 سال نوری تا منظومه ما فاصله دارد و متوسط دمای سطح آن نیز برابر با 22 درجه سلسیوس عنوان شده.

کپلر 62 ستاره ایست که تا منظومه ما 1200 سال نوری فاصله دارد و اندکی از خورشید سردتر است. این ستاره دو سیاره احتمالا قابل سکونت را در مدار خود جای داده که کپلر 62e و کپلر 62f نام دارند. این دو سیاره در سال 2013 میلادی کشف شدند و هر دو نسبت به زمین توده بزرگ تری دارند اما خوشبختانه در داخل محدوده قابل سکونت ستاره خود قرار گرفته اند.

کپلر 452b یکی دیگر از سیارات فراتر از ابعاد زمین است که 1400 سال نوری تا منظومه ما فاصله دارد و به دور ستاره ای می گردد که 1.5 میلیارد سال از خورشید قدیمی تر اما به داغی آن است. این سیاره در سال 2015 میلادی کشف شد و برای مدت 6 میلیارد سال در محدوده قابل سکونت ستاره خود بوده؛ از همین رو دانشمندان اعتقاد دارند که زمان کافی برای شکل گیری حیات در آن وجود داشته است.