ایستگاه های شارژ موبایل با استفاده از انرژی خورشیدی به یاری پناهجویان کمپ های یونان آمده اند

بر خلاف پیشرفت هایی که تلفن های هوشمند ظرف یک دهه ی گذشته به خود دیده اند، مسئله ی عمر باتری کماکان پابرجاست و چالش بزرگی محسوب می شود. باتری تلفن های همراه قدیمی تر معمولاً روز ها و یا حتی یک هفته به صورت استند بای به نیاز کاربران پاسخ می دادند این در حالی است که تلفن های هوشمند به خاطر نمایشگر های بزرگ و ارتباطات دیتا، با هر بار شارژ معمولاً بیشتر از یک روز قادر به کار نیستند.

با این تفاسیر، دور بودن از منابع ثابت برق برای مدت طولانی کاربران تلفن های هوشمند را به دردسر می اندازد، به ویژه آنهایی که روی پاوربانک های طراحی شده برای این منظور سرمایه گذاری نکرده اند.

پناهجویانی که در حال حاضر در یونان به سر می برند نیز با مشکلات مشابهی دست به گریبان اند، چرا که فرصت دسترسی به پریز برق برای شارژ کردن دستگاه های الکتریکی در کمپ های پر جمعیت آنان به شدت محدود است و کافه ها نیز شروع کرده اند به دریافت پول در ازای شارژ دستگاه های موبایل. پناهجویانی که از پس این هزینه بر می آیند از این فرصت استفاده می کنند، اما دیگر پناهجویان به استفاده ی غیر مجاز از برق چراغ های خیابان ها روی آورده اند و در این راه زندگی خود را با خطر برق گرفتگی و مرگ در آمیخته اند.

الکساندروس آنگلوپولس و ساموئل کلرهالس، دانشجویان دانشگاه ادینبورگ، در تلاش برای برطرف کردن این مشکل، پروژه ای به نام Elpis را به راه انداخته اند که از انرژی رایگان خورشیدی بهره می گیرد. با کمک یک شرکت یونانی فعال در زمینه ی انرژی خورشیدی، دو ایستگاه شارژ با استفاده از انرژی خورشیدی برای پناهجویان ساخته و نصب شده است. هر کدام از این دو، تنها با استفاده از انرژی خورشید قابلیت شاٰرژ ۱۲ تلفن موبایل در ساعت را دارند و روزانه تا ۲۴۰ نفر می توانند از برق آن برای شارژ موبایل استفاده کنند.

دو دانشجوی یاد شده که هر دو بیست و چند ساله هستند، امیدوارند بتوانند از طریق یک پروژه ی جمع سپاری مالی روی پلتفرم Indiegogo پول کافی برای ساخت ایستگاه های بیشتر را نیز تأمین کنند. تا امروز که تنها ۹ روز به پایان مهلت این پروژه باقی مانده، برای ساخت یک دستگاه انرژی خورشیدی دیگر ۳۲۵ پوند دیگر نیز لازم است.

گفتنی است Elpis در زبان یونانی به معنای «امید» است که به عنوان نام چنین پروژه ای بسیار برازنده به نظر می رسد، زیرا خطوط ارتباطی آن دسته از مردمانی که به واسطه ی جنگ یا فقر از محل زندگی خود رانده شده اند را به سایر نقاط دنیا متصل نگاه می دارد.