تحلیلی بر فصل نخست گرند تور؛ مجموعه ای با جذابیت سینوسی

آخرین اپیزود از فصل اول گرند تور در حالی سوم فوریه از سرویس آمازون ویدیو پخش شد، که علاقه مندان منتظر حضور پیشرفته ترین خودروی ساخت بشر یعنی بوگاتی شیرون در آن بودند، این انتظار  به این دلیل بوجود آمده بود که روز قبل تیزری درباره این ابر خودرو و حضور احتمالی آن در آخرین قسمت گرند تور پخش شده بود.

اگر چه این اتفاق رخ نداد، اما آخرین اپیزود فصل اول این مستند خودرویی به اندازه کافی صحنه های هیجان انگیز دیگری در خود داشت. چادر اپیزود سیزدهم در دبی دایر شده بود، جایی که به تعبیر جرمی کلارکسون سه مجری برنامه فقیرترین افراد حاضر در استودیو محسوب می شدند!

بعد از کمی بحث درباره سوژه های کشور امارات متحده عربی از جمله خودروهای پلیس این کشور، کلارکسون و می به مقایسه فولکس واگن گلف و ب ام و i3 – یکی با موتور بنزینی و دیگری با پیشرانه الکتریکی – پرداختند که حاوی نکات جالبی بود.

بعد از صحبت های عمدتا طنز آمیز در بخش Conversation Street، جیمز می به مسابقات آفرود محلی رفته و مسابقه ای را با عاشقان وینچ برگزار کرد. در بخش نه چندان جذاب مهمان برنامه نیز این بار یکی از راننده های فرمول یک قربانی شد.

از اینجا به بعد اپیزود سیزدهم با هیجان بسیار بیشتری ادامه می یابد که قطعا علاقه مندان حرفه ای تر خودرو را پای تلویزیون میخکوب خواهد کرد. در یکی از بخش ها پورشه 918 به مصاف بوگاتی ویرون رفته و مسابقه درگی بین آنها ترتیب داده شد.

در راند بعدی برنده این مسابقه درگ به مصاف یک نیسان پاترول تیون شده رفت؛ پاترولی که موتوری با قدرت 1900 اسب بخار در زیر کاپوت آن قرار داشت. نتیجه این دو مسابقه یقینا برای خیلی از علاقه مندان غیر منتظره خواهد بود.

در ادامه برنامه نوبت به هموند رسید تا به یکی از مراکز توسعه و تست لاستیک های کمپانی معروف میشلن رفته و صحنه های فوق العاده تماشایی را با راننده تست این مجموعه خلق کند.

هموند پس از یادگیری اصول دریفت از این راننده زبده در یک مسابقه دریفت به مصاف رقبای شگفت انگیز خود رفت که نتیجه آن هم به نوعی از قبل قابل پیش بینی بود!

پخش آیتمی از اشتباهات و ناتوانی کلارکسون و هموند در کنترل خودروها پایان بخش اپیزود سیزدهم بود.

آخرین اپیزود فصل اول جزو خودرویی ترین و جذاب ترین های قصل اول بود و تماشای آن به همه علاقه مندان دنیای اتومبیل پیشنهاد می شود.

گرند تور با همه پستی و بلندی ها بعد از 13 قسمت به کار خود در فصل اول پایان داد. این مجموعه اگر چه در مقایسه با تاپ گیر جذابیت های بسیار بیشتری خصوصا برای عامه بینندگان داشت، اما از برخی جهات دارای کاستی هایی نیز بود.

شوخی های بیش از حد و در حاشیه قرار گرفتن بحث های خودرویی در برخی از اپیزودها، یکی از نقاط ضعفی بود که در همان هفته های اول خود را نشان داد؛ البته شاید از دید برخی این مساله چندان مهم نبوده و حتی باعث افزایش محبوبیت برنامه نیز شده باشد، اما فراموش نکنیم که طیف بیشتری از مخاطبین گرند تور افراد به اصطلاح ماشین باز بوده و دوست دارند که موضوع اصلی برنامه مرتبط با سوژه های خودرویی باشد.

پیست و راننده تست عصبی و بداخلاق را می توان دیگر نقاط ضعف گرند تور در فصل اول عنوان کرد. پیست عریض تر و راننده ای که در تاپ گیر بسیار حرفه ای تر دیده می شد، بیشتر مناسب تست خودروها به نظر می رسیدند.

بخش مهمان برنامه یا همان Celebrity Brian Crash نیز هر بار با قربانی کردن یکی از افراد مشهور همراه بود؛ بخشی که جز پر کردن چند دقیقه از وقت برنامه کارایی دیگری نداشت!

سفرهایی هم که مجریان در برخی اپیزودها به نمایش گذاشتند، در برخی موارد به دور دور سه فرد ثروتمند شباهت داشت!

متن های بسیار زیبایی نیز که در بررسی خودروها در تاپ گیر به آنها عادت کرده بودیم، یکی دیگر از مواردی بود که جای خالی آنها در گرند تور احساس می شد.

شاید عوامل برنامه گرند تور بیش از حد بر روی بودجه کلان اختصاص یافته حساب باز کرده و سعی داشتند با انفجارها و نابود کردن خودروهای مختلف به نوعی این بودجه را به رخ بکشند، اما اگر این بودجه صرف انجام تست های متفاوت می شد، می توانست علاقه مندان حرفه ای تر را بیشتر راضی کند.

فصل اول گرند تور را می توان یک مستند خودرویی با جذابیت سینوسی توصیف کرد که در مقایسه با تاپ گیر کنونی بسیار بهتر است. اما اگر آن را با تاپ گیر دوران کلارکسون مقایسه کنیم با جواب های متفاوتی روبرو خواهیم شد.

در واقع به نظر می رسد که ترکیب بودجه نامحدود و محدودیت های مربوط به کپی رایت (عدم اجازه از استفاده از ایده های جالب تاپ گیر) به قیمت از دست رفتن بسیاری از جذابیت های معرکه کار تیمی این سه مجری دوست داشتنی تمام شده و گرندتور حداقل در فصل نخست نتوانست راه پر فروغ تاپ گیر را با قدرت ادامه دهد.