دلیل اصلی سقوط مریخ نورد شیاپارلی بالاخره مشخص شد

پس از هفت ماه تحقیق درباره علت سقوط مریخ نورد «Schiaparelli»، آژانس فضایی اروپا (ESA) نتیجه پژوهش خود را منتشر کرد.

بر اساس اطلاعات تِله متری و تصاویر موجود، دلیل حادثه چرخش ناگهانی ماژول فرود بوده که باعث شده کامپیوتر مریخ نورد تصور کند فرآیند فرود به پایان رسیده است و در نتیجه، رانشگرهای فرود را در ارتفاع بالا خاموش کند.

شیاپارلی با سرعت 540 کیلومتر در ساعت با سطح مریخ برخورد کرده است

مریخ نورد شیاپارلی در 24 مهر ماه سال گذشته از مدارگرد «TGO» جدا شد و در عبور 6 دقیقه ای هایپرسونیک (بیش از 5 برابر سرعت صوت) خود از جو مریخ، اطلاعات جمع آوری شده را به مدارگرد مخابره کرد. کاوشگر مذکور در ارتفاع 3.7 کیلومتری از سطح سیاره سرخ، چتر نجات خود را باز کرد ولی رانشگرهای فرود به جای 30 ثانیه، 3 ثانیه روشن ماندند که باعث سقوط 3700 متری شیاپارلی قبل از برخورد با مریخ شد.

تصاویری که بعداً از مدارگرد شناسایی ناسا «MRO» به دست آمد نشان می دهد که مریخ نورد اروپایی بر اثر انفجار مخازن سوخت در هنگام برخورد با سطح سیاره منهدم شده است.

آژانس فضایی اروپا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که علت چرخش ناگهانی شیاپارلی، باز شدن چتر نجات بوده که شتاب جانبی حاصل از این اتفاق، خارج از بازه تعریف شده برای واحد اندازه گیری اینرسی (که چرخش ماژول را در هنگام فرود پایش می کند) بوده است.

کامپیوتر شیاپارلی موقعیت خود را هنگام سقوط، زیر سطح سیاره تصور کرده بود

علی رغم اینکه شیاپارلی واحد مجزایی برای محاسبه ارتفاع در اختیار داشته، حجم اطلاعات واحد اینرسی، نرم افزارهای ناوبری، هدایت و کنترل سیستم را به اشتباه انداخته و باعث بروز خطای بزرگی در اندازه گیری ارتفاع شده است. این اتفاق موجب شد کامپیوتر کاوشگر نتواند داده های موجود را بدرستی پردازش نماید و در نتیجه، نه تنها تصور کند که فرود به پایان رسیده بلکه موقعیت خود را زیر سطح سیاره تشخیص دهد.

جالب اینجاست که با وجود سقوط، انفجار و از بین رفتن مریخ نورد، آژانس فضایی اروپا این فرود را موفقیت آمیز اعلام کرده! چرا که به اعتقاد این سازمان، اطلاعات حاصل از حادثه مورد بحث کمک شایانی به برنامه ریزی و طراحی ماموریت بعدی ESA روی مریخ و در سال 2020 خواهد کرد.

«جان وُرنر» مدیر کل آژانس فضایی اروپا در این رابطه می گوید: «اگر فشار اطلاعاتی بر سیستم وارد نمی شد و مراحل نهایی فرود با موفقیت انجام می گرفت، به احتمال زیاد متوجه نقاط ضعف طراحی خود نمی شدیم. ما در پژوهش خود به اطلاعاتی دست یافتیم که حوزه های اصلی کاری را برای پروژه سال 2020 مشخص می کنند.»