هکرها چطور می توانند به رشد صنعت بازی کمک کنند؟

صنعت بازی های ویدیویی از سال های دهه 90 که من با دیابلو و کانتر-استرایک بازی کردن را شروع کردم مسیری طولانی را پیموده است. با ظهور واقعیت مجازی و فراگیر شدن واحدهای پول مجازی، تجربه بازی کردن طی سال های اخیر به موضوعی بسیار بزرگتر تبدیل شده. ما دیگر فقط بازی ها را نداریم، ما تمام دنیاها را داریم، یک اقتصاد واقعی درون آن ها داریم.

همه این ماجراها از واقعه تابستان پارسال منشا می گیرند، زمانی که یک ویروس وارد سرورهای World of Warcraft شد و طلای کاربران را می دزدید. همین که بازی ها اتصال بیشتری با دنیای واقعی برقرار می کنند، عواقب فعالیت بازیگرانی هم که می خواهند از این میان نفعی برای خود بردارند نیز واقعی تر می شود.

همین هفته پیش بود که با شکایت مایکروسافت از هکرهای چینی بابت دزدی پول های مجازی، این گروه ها زیر ذره بین شرکت ها قرار گرفتند. به عنوان یک صنعت، اگر بخواهیم تجربه بازی کردن و جوامع سالم گیمرها را داشته باشیم، باید کارهای زیادی انجام دهیم.

به خصوص، ما باید جلوی هک های مخرب در بازی های ویدیویی را بگیریم و مهم است که راه هایی برای آن، بدون دست کم گرفتن فرهنگ هکرها انجام دهیم که از همان ابتدا در هسته جامعه ما وجود داشته. فرهنگ آن ها می تواند منافع کلانی را در اختیار صنعت قرار دهد.

در روزهای ابتدایی صنعت بازی، هک کردن مفهومی کاملا متفاوت نسبت به مفهوم امروزیش داشت. مدت ها قبل از آکیلس و وایو، چشمان گیمرهایی مثل من به امکان هک کردن بازی ها برای انجام همه چالش های پیش رو بود، پیدا کردن چیت کدها، استفاده از باگ ها برای پیشبرد مراحل، ماد ساختن و استفاده کردن و... اما وقتی بازی ها آنلاین شدند، علاقه به هک کردن دو چندان شد.

پیدا کردن یک باگ در بازی به این معنا است که شما می توانید از آن بهره بردارید کنید تا رقیب زنده خودتان و نه یک هوش مصنوعی را که در گوشه ای از دنیا قرار گرفته شکست دهید یا اشیاء مجازی بدزدید و بفروشید و به دلار تبدیل کنید.

برای اثبات، لازم نیست جایی جز UnKnoWnCheaTs را نگاه کنید، انجمنی که از مدت ها پیش پدید آمد و حالا دو میلیون کاربری دارد که در آن بازی های هک شده و چیت ها را تبادل می کنند.

برای شرکت های بازی سازی، این اتفاق خوشایندی بود. هر چه جامعه بزرگتری به مرکزیت محصول آن ها شکل می گرفت که با آن تعامل دارند، بهتر بود. در اصلا نشان موفقیت به حساب می آمد.

با این حال، زمانی که رشد پدید آمده به سبب ظهور اینترنت فرصت های هیجان انگیزی برای این شرکت ها خلق کرد، همزمان چالش های جدیدی را هم به وجود آورد که هیچ رقمه برای آن آماده نبودند.

خلاصه بگوییم، رقابت روز افزون در بازار بازی های ویدیویی یعنی بازی سازها و کنسول سازها برای آماده سازی بازی و یا کنسول خود زیر فشاری بی سابقه هستند. در نتیجه، شرکت ها مدت زمان کمتری برای آماده سازی محصول خود دارند و باید سریع تر تولیدات خود را به بازار بفرستند تا سریع تر به دست مخاطب برسد.

نتیجه این اتفاق، یک سری عوارض جانبی ناپسند مثل باگ هایی هستند که هکرها می توانند از آن بهره برداری کنند (چه هکرهای خوب و چه هکرهای بد) و با استفاده از آن پول به جیب بزنند.

با خطرات هک شدن در سراسر این صنعت کاملا مجازی که این روزها در اوج خود به سر می برد و سالانه 23.5 میلیارد دلار درآمد دارد، اوضاع نگران کننده تر از هر زمان دیگری است.

خوشبختانه بعضی شرکت های بازی سازی از این معضل گذر کرده اند و می دانند که با هکرها از هر نوعی چطور برخورد کنند. در ادامه چند مدل از هک ها و چیت هایی را بررسی می کنیم که هر شرکت بازی سازی باید در نظر بگیرد.

اگر نمی توانی شکستشان دهی، به آن ها ملحق شو

ممکن است موضع ضعف را نشان دهد و بگوییم که بس است مبارزه. اما شرکت هایی که مبارزه با هکرها را متوقف کردند، اوضاع بهتری دارند. نینتندو، رایِت گیمز و راکستار گیمز هر سه شرکت هایی هستند که درک کرده اند هکرها و گیمرها انسان هایی به میزان برابر کنجکاوی هستند که هر کاری بخواهند می کنند تا رقیبی را شکست دهند و یا پازلی را حل کنند. این شرکت ها همچنین متوجه شده اند که بهره بردن از یک باگ، خودش یک بازی است.

در نتیجه، همه آن ها برنامه هایی برای شکار کردن باگ ها راه اندازی کردند تا به هکرها اجازه دهند که باگ ها را پیدا کرده و در عوض آن ها پول بگیرند. کمپانی ها یا می توانند کنجکاوی را با تنبیه پاسخ دهند و مرتبا آن ها را بن کنند، یا می توانند کنترل را در دست گرفته و محصولشان را با پول دادن در ازای گزارش باگ ها بهتر و بهتر کنند. در هر صورت، گیمرهای کنجکاوی که بن شوند، بالاخره یک راهی برای بازگشت پیدا می کنند، خصوصا اگر در مورد بازی های آنلاین رایگان حرف بزنیم.

عملیات های مخفیانه انجام دهند

افرادی مثل من را استخدام کنید که قبلا بازی ها را به خاطر لذت شخصی هک و دستکاری می کردند، آن هایی که همین الان هم در UnKnoWnCheaTs مشغول به فعالیت هستند. اگر می خواهند گیمرها گزارش باگ را به آن ها بدهند و نه به تشکیلات زیر زمینیشان، بهتر است که به آن ها بهایی داده شود و آن ها بدانند که یک برنامه افشای قانونی برای انتشار باگ ها وجود دارد.

بابت این افشا، آن ها می توانند پولی هم به جیب بزنند. چه ایرادی دارد؟ یک مدیر کامیونیتی استخدام می شود و مدام با هکرها در ارتباط است تا مشکلات را پیدا کرده و به تیم فنی گزارش دهد. طبیعتا باگ ها برطرف می شود و محصول نهایی هم کم نقص تر خواهد شد.

به هکرها مبلغ مناسبی پرداخت کنید

هر کسی دوست دارد بابت کاری که انجام می دهد، حقوق منصفانه ای هم دریافت کند. هکرها هم فرقی با بقیه مردم ندارند. بازی سازها باید در این زمینه سرمایه گذاری کنند و استعدادهایی را بیرون بکشند.

مبلغ مناسب اما چطور به دست می آید؟ باید افرادی را به درون شبکه هکرها فرستاد تا بررسی کنند که واقعا چقدر محصول مشکل دارد و پی بردن به آن ها چقدر زمان و انرژی می طلبد. وقتی که متوجه شوید باگ چیست، آن موقع می توان یک مبلغ مناسب هم بابت رفع آن پرداخت کرد.

این روزها صنعت بازی به نقطه ای رسیده که لازم است هکرها نیز در آن جدی تر گرفته شوند تا در آینده موفقیت های بزرگتری به دست آید و نقص ها، مشکل ساز نشوند. و اگرچه برنامه افشای آسیب پذیری ها بسیار حائز اهمیت است اما بازی سازها باید با مشکلات بزرگترین سر و کله بزنند تا هکرها، سیستم را به بازی نگیرند.