هوآوی برای تبدیل شدن به یک مهره قدرتمند، نیازی به بازار آمریکا نداشت

در روز 16 اکتبر، هوآوی از آخرین تلفن هوشمند خود، Mate 10 همراه با ورژن پورشه دیزاین رونمایی کرد. در سال های قبل، این موبایل ها از سوی هوآوی بیشتر شبیه به کلونی از گلکسی نوت سامسونگ بودند. اما این روزها، هوآوی باور دارد که محصولات سخت افزاری اش به اندازه ای قدرتمند هستند که در کنار اسمارتفون های دو برند بزرگ بازار قرار بگیرد. گرچه حضور هوآوی به عنوان یک مهره قدرتمند هنوز تثبیت نشده اما با وجود محصولات پر زرق و برق و حضور پیوسته در حال رشد در عرصه جهانی، پذیرفتن آن تقریبا اجتناب ناپذیر است.

خیزش هوآوی از سال 1987 آغاز شد، زمانی که کمپانی چینی به عنوان یک واردکننده کوچک سوییچ های تلفن از هنگ کنگ آغاز به فعالیت کرد. از آن زمان، هوآوی آموخت تا تجهیزات مخابراتی و شبکه خودش را بسازد و به بزرگترین شرکت زیرساخت دنیا تبدیل شود. در سال 2016، سودی 5.3 میلیارد دلاری به دست آورد و کسب و کار تلفن های همراهش که سال 2008 آغاز به کار کرده، حالا سومین تولیدکننده بزرگ در دنیا محسوب می شود. از U8100 دلربا در سال 2010 تا به امروز، هوآوی موفق شده تا اسمارتفون های اندرویدی متعددی برای نیازهای مختلف بازار توسعه دهد.

اما لازم است که اشاره ای هم به BKK Electronics بکنیم، رقیب محلی و چینی هوآوی که مالک برندهای Vivo، اوپو و وان پلاس است. موفقیت هوآوی در فناوری شبکه و تلفن های همراه سبب شده تا این شرکت دوستان خوبی از میان شرکت های مخابراتی و اپراتورهای موبایل به دست آورد، خصوصا در اروپا. استراتژی این شرکت در زمینه توسعه دستگاه ها یادآور روزهای اولیه HTC و ZTE است.

با تولید کالاهای لیبل-سفید کار خود را شروع کردند و گرچه دو شرکت نامبرده تغییر مسیر دادند اما هوآوی به مسیر خود ادامه داد. یکی از جنبه های موفقیت هوآوی به عمق روابطش باز می گردد؛ آن ها رابطه خوبی با بسیاری از اپراتورها در سراسر جهان دارند و دستگاه های قابل اعتماد و کم هزینه ای می سازند که با زیر ساخت آن ها کاملا همخوانی دارد. دیگری حضور برجسته آن ها در رشد اخیر بازار تلفن های هوشمند است. آن ها از پیشرفت ها و اشتباهات دیگر شرکت ها آموختند که چه کار کنند و چه کار نکنند.

در سال 2013، ارائه Ascend P6 به مفهوم اعلام رسمی شرکت چینی برای ورود به عرصه اصلی رقابت بود. این دستگاه بسیاری از ویژگی های مثبت سخت افزاری و نرم افزاری را از اپل و سونی وام گرفته بود و با قیمت 449 پوند (531 دلار) عرضه می شد. یک تلفن ارزان قیمت بود که شباهتی هم به یک موبایل ارزان نداشت و در حالی که ضعف هایی داشت، مردم آن را جدی گرفتند.

در Ascend P7 بسیاری از مشکلات موجود در مدل قبلی برطرف شده بود و طراحی اش بیش از پیش به آیفون شبیه شد. قرار نبود کسی را شگفت زده کند و قابل مقایسه با پرچمداران دوران خود نبود، اما به اندازه کافی موثر واقع شد.

استراتژی محصولات هوآوی بسیار تکه تکه است و کسب و کارش را به چند زیر برند تقسیم کرده تا در بازارهای مختلفی فعال باشند. Ascend و P مشتریانی که بیشترین مبلغ را می پردازند هدف قرار می داد (که امسال هم P10 را با دوربین Leica از آن ها می بینیم) در حالی که نام های Y و Nova برای مشتریان نه چندان علاقه مند به تکنولوژی روز طراحی شد. آن ها همچنین برند Honor را هم در اختیار دارند که یک زیر برند آنلاین است و به نوعی برای رقابت با وان پلاس پدید آمده. هوآوی همچنین آخرین نکسوس، یعنی Nexus 6P را هم تولید کرد.

Mate 10 که این هفته معرفی شد، همراه با سی پی یو کایرین 970 خود شرکت ارائه می شود. 970 طراحی شده تا تمام کارهایی که یک سی پی یو باید انجام دهد را به خوبی از عهده اش بر آید، به علاوه امتیازهایی نظیر پردازش هوش مصنوعی روی دستگاه. باور بر این است که هوش مصنوعی موجود روی دستگاه بتواند به هوآوی کمک کند تا برتری ای نسبت به اپل و سامسونگ ایجاد کند. اگرچه، مشابه به پیکسل 2، باید دید آیا اصلا خریداران علاقه ای به هزینه کردن روی میت 10 دارند یا خیر.

یک محدودیت احتمالی برای رشد هوآوی وجود دارد که به شهرت مشکل آفرین آن ها به خارج از چین باز می گردد. به خصوص زمانی که بدانیم آن ها رابطه ای بسیار مستحکم با دولت این کشور دارند. رِن ژنگفای، موسس هوآوی از مهندسین ارشد ارتش آزادی بخش خلق چین بوده و باور بر این است که رابطه میان این دو انکار ناپذیر است.

ساختار مالکیت هوآوی نیز پرسش هایی در زمینه رویکرد سیاسی آن ها مطرح می کند چرا که در ظاهر شرکت با تصمیم کارکنانش اداره می شود اما در حقیقت، 80 هزار کارکن چینی این شرکت هیچ حقی در نوع اداره هوآوی ندارند. همچنین هیچگاه مشخص نشده که سه مدیرعامل گردشی این شرکت چقدر قدرت دارند، با توجه به اینکه زمان مدیریت هر کدامشان فقط 6 ماه است. کمیته اطلاعاتی مجلس نمایندگان ایالات متحده معتقد است که هوآوی توسط سهامدارانش کنترل نمی شود، بلکه گروهی از مدیران بالارتبه آن را هدایت می کنند.

در واقع، هوآوی از ورود به برخی تجارت های درآمدزا در ایالات متحده و دیگر نقاط دنیا منع شده. برای مثال، وقتی که سرمایه گذاری در ساخت اولین شبکه بی سیم پاسخگو آمریکا مطرح شد، هوآوی با نه محترمانه و محکم آمریکایی ها روبرو شد. استرالیا نیز در زمان ساخت شبکه ملی مخابراتی اش از ورود هوآوی به این جریان جلوگیری کرد که به توصیه سرویس های اطلاعاتی این کشور صورت گرفته بود. در انگلستان، هوآوی برای فعالیت باید مرکزی راه اندازی می کرد تا به سرویس های اطلاعاتی کشور اجازه دهد محصولاتش را ارزیابی کنند. نگرانی عمومی اینجاست که هوآوی به هر کشوری برود، چشمان کنجکاو چین را هم با خود می برد.

در نتیجه، رشد حیرت انگیز هوآوی حتی بدون ورود به بازار سودآور آمریکا به دست آمده. اما اخباری اخیرا به گوش رسیده که نشان می دهد هوآوی به زودی وارد بازار آمریکا نیز می شود و سلطه خود را گسترده تر می کند. گویا AT&T اولین شرکت و اپراتور آمریکایی است که موبایل های هوآوی را به بازار آمریکا روانه می کند.

البته، پشتیبانی اپراتورها به مفهوم موفقیت نیست، به خصوص با توجه به اینکه شرکت های بسیاری با داشتن چنین مزیتی باز هم شکست می خورند. برای مثال، اسنشال فون اندی رابین در انحصار اپراتور اسپرینت بود اما شایعات از این حکایت دارند که میزان فروش آن کمتر از 10 هزار واحد بوده. بعد هم باید در نظر گرفت که فروش اسمارتفون های اندرویدی این روزها یک تلاش بی ثمر است. شرکت های بزرگی نظیر سونی، ال جی و اچ تی سی درد بسیاری از این بابت کشیده اند.

اگر هوآوی نقطه قوتی در این میان داشته باشد، آن رابطه گرمش با کسب و کارهای مختلف در حوزه شبکه و زیرساخت است. شاید از ساخت دستگاه های اندرویدی نفع زیادی نبرند اما سخت افزارهای لیبل-سفید آن ها برای شرکت ها می تواند فرصت خوب و سودآوری باشد.

تحلیلگران معتقدند که هوآوی تا چند سال دیگر قادر است اپل را پشت سر گذاشته و به دومین شرکت پرفروش در بازار تلفن های هوشمند تبدیل شود. اگرچه باید پذیرفت که هوآوی هم با خطری که دیگران را تهدید می کند دست و پنجه نرم خواهد کرد. یعنی شرکت های تازه وارد بیشتری وارد بازار می شوند، آن هایی که مشکلی با ارائه تلفن های ارزان قیمت و بدون سود چندان ندارند و سلامت بازار هوآوی و BKK را تهدید می کنند. این روزها تقریبا همه یک اسمارتفون دارند و بازار اشباع شده است.

با این حال، اگر تلفن های هوآوی قدرت شگفت زده کردن مشتریان جدید را داشته باشند، نگرانی وجود نخواهد داشت. این کمپانی چینی به تدریج در حال کم کردن فاصله تکنیکی (و طراحی و زیبایی شناختی) محصولاتش با سامسونگ، اپل، ال جی و دیگر شرکت ها است. و در نتیجه این تلاش، نام هوآوی وقتی که کسی قصد خرید یک تلفن هوشمند دارد نیز بیشتر شنیده خواهد شد. تکامل برند هوآوی باید مهره های بزرگتر این بازار را کم کم نگران کند.