بررسی بازی Sonic Forces؛ بر باد رفته

سونیک بدون شک یکی از مظلوم ترین شخصیت های تاریخ صنعت بازی های ویدیویی بوده است. خارپشتی که برخلاف ماهیت خود، سرعت بالایی داشته و بارها و بارها جهان را نجات داده است، در سال های اخیر و در طول نسل هفتم و هشتم بازی های ویدیویی، خودش گرفتار سازندگانی شده که هر چند وقت یک بار برای نابود کردن خاطرات خوش علاقه مندان سونیک، دست به ساخت یک بازی جدید از این مجموعه می زنند.

در چند سال اخیر و با عرضه Sonic Generations و Sonic Color، بسیاری از علاقه مندان به سبک پلتفرمر و سری سونیک، به بازگشت دوباره این خارپشت دوست داشتنی به روزهای اوج خود امیدوار شدند.

• سازنده: Sonic Team
• ناشر: سگا
• پلتفرم ها: پی سی، پلی استیشن 4، اکس باکس وان، نینتندو سوییچ
• پلتفرم بررسی: پی سی

همه چیز در مورد قسمت جدید سونیک یعنی Sonic Forces هم مثبت به نظر می رسید. یک نسخه کلاسیک از سونیک نیز چندی پیش با نام Sonic Mania منتشر شده بود و منتقدان و هواداران به علت عملکرد خوب آن، انتظار دومین سونیک در سال 2017 میلادی را می کشیدند.

متاسفانه، سونیک جدید به بدترین شکل ممکن، بار دیگر هواداران خود را در قسمت جدید ناامید کرده و در ادامه به این نکته خواهیم پرداخت که Sonic Forces چرا  با وجود ایده های عالی در ابتدای کار، دوباره این خارپشت دوست داشتنی را به ته چاه می فرستد؟

نمایشی که ادامه ندارد

در ابتدا قرار بود تا داستان این بازی در ادامه یکی از نسخه های ماندگار سونیک یعنی Generations دنبال شود اما به نظر می رسد که سازندگان برای استفاده از کاراکترهای متفاوت و قصه هیجان انگیز تری حداقل در خیال خودشان، دست به تغییراتی در داستان بازی نسبت به نسخه اولیه زده اند.

داستان از آن جا شروع می شود که سونیک با در دیگر با دشمن همیشگی اش یعنی دکتر اگمن روبرو شده و برای باز پس گرفتن سرزمین های خود و نجات دوستانش وارد عمل می شود.

اوضاع آنطوری که سونیک انتظارش را داشته پیش نرفته و دکتر اگمن در قسمتی، سونیک را شکست داده و او را به زندان خود انتقال می دهد. همانطور که قطعاً می دانید، این موضوع پایان کار نبوده و سونیک با شکست یکی از یاران جدید سونیک که اینیفیت نام داشته، دوباره عازم نبردی برای نجات زمین می شود.

جدا از بحث قصه تکراری بازی که حتی بدون آن که بازی را تجربه کرده باشید، می توانید شروع، نقطه اوج و پایان آن را حدس بزنید، داستان بازی تکلیف خودش را نمی داند.

اگر از ابتدا قرار بود که با داستانی مناسب برای کودکان روبرو باشیم، صحنه های خشنی که سونیک در آن ها با دشمنان همیشگی خود درگیر می شود، توجیحی برای حضور در بازی ندارند و کاراکتر سونیک کلاسیک که در کنار سونیک مدرن نیز قرار می گیرد، برای این دسته از مخاطب، تجربه گیج کننده و عجیب خواهد بود.

همچنین اگر قرار است تا مخاطب داستان سونیک به گروه خردسال و کودکان محدود نشود، چنین داستان آبکی و تکراری و از پیش قابل پیش بینی شدنی برای آن مناسب نخواهد بود.

بهتر بود تا نویسندگان بازی حداقل عناوینی مانند آخرین قسمت سری ماریو و  حتی ریمن را الگوی خود در داستان نویسی قرار می دادند. عناوینی که پیش از این به آن ها اشاره شد، از پیچدگی خاصی بهره نبرده اما با خلاقیت های بالای نویسندگان خود، جدا از آن که مخاطب کم سن و سال را جذب می کنند، برای افراد بزرگسال نیز لذت بخش و خاطره انگیز خواهند بود.

کاراکتر های نچسب در کنار روند داستانی قابل پیش بینی و دیالوگ هایی که به نظر می رسد با کم ترین حوصله ای برای شخصیت های بازی نوشته شده اند، همگی ضربه بدی به لذت بردن از قسمت جدید سونیک وارد می کنند.

فرمولی که کشف نمی شود

پس از آن که سگا دیگر تصمیم به ساخت کنسولی جدید نگرفت و سونیک به عنوان یک کاراکتر مستقل وارد کنسول های بازی های ویدیویی شد، این شخصیت هیچ گاه نتوانست تا آن طور که در ابتدای پیداش خود محبوب بود، در جذب مخاطب و ارائه یک تجربه فوق العاده، موفق عمل کند.

سازندگان سونیک در طول نسل هفتم و هشتم بارها سعی کردند تا فرمولی برای موفقیت سونیک در کنسول های مدرن نیز پیدا کنند. فرمولی که به نظر می رسد تا به این لحظه در پیدا کردن آن ناامید بوده اند.

بازی Sonic Forces در ابتدا قصد دارد تا مسیری که Generation شروع کرده بود را ادامه بدهد. بازی قبلی، در دو سبک سه بعدی و دو بعدی دنبال می شد که بتواند همزمان با استفاده از توانایی های کنسول های جدید و جذب مخاطبین تازه برای این فرانچایز، با بخش دو بعدی خود نیز دل هواداران قدیمی این شخصیت را به دست آورد.

Sonic Forces نیز سعی می کند تا در ادامه همان روشی که پیش از این ذکر کردیم، با یک نوع سبک اضافی و در مجموع به سه صورت مراحل مختلف و متنوعی را در اختیار کاربران خود قرار دهد.

در سونیک در ابتدا شاهد مراحل سه بعدی که سازندگان سعی کرده اند تا صحنه های سینمایی زیادی را در آن قرار بدهند. این کار به بدترین شکل ممکن در این بازی انجام می شود.

محیط هایی که در نسخه سه بعدی سونیک با آن روبرو هستیم، اصلاً و ابداً برای شما خاطره انگیز نخواهند بود. محیط های این بازی، هیچ شباهتی به نسخه های کلاسیک این سری نداشته و حتی جدید و دوست داشتنی هم نیستند و به نسخه های اخیر سونیک که همگی عناوینی متوسط رو به پایین بوده اند، شباهت دارند.

در طول مراحل سه بعدی که با سرعت بالایی هم دنبال می شود، دوربین بعد بازی حسابی شما را آزار خواهد داد. همچنین به دلیل آن که مرگ در بازی اهمیتی ندارد، در عمل هیچ چالشی برای شما برای رد کردن مراحل ایجاد نخواهد شد و شما از همان ابتدا این حس را خواهید داشت که با کد تقلب مشغول به انجام این بازی هستید.

همچنین جمع آوری حلقه های همیشگی سونیک نیز فایده چندانی نداشته و چالشی در این نوع مرحله ها برای شما بوجود نخواهد آمد. چالش اصلی این بازی در بخش مراحل دو بعدی آن بوده که آن هم به صورت غیر منصفانه ای اتفاق می افتد.

مراحل کلاسیک و دوبعدی بازی جدا از آن که مبحث گیم دیزاین فاجعه عمل کرده و هیچ بالا و پایین و جذابیت خاصی ندارند، در به چالش کشیدن شما هم تقلب می کنند.

این تقلب به این معنا است که مراحل دو بعدی بازی از یک سختی غیر منصفانه ای بهره می برند و از قصد شما در طول انجام این مراحل به تعداد دفاع زیادی شکست خواهید خورد.

همچنین بازی اصلاً هیچ مکانیک خاصی را برای آموزش رد کردن این مراحل به شما، در نظر نگرفته و حتی اصلا هیچ مکانیک خاصی هم برای این مراحل وجود ندارد که بخواهید در طول زمان، آن را یاد بگیرید.

جدا از این ها، بخش جدیدی که سازندگان بازی در اضافه کردن شخصیت جدیدی به بازی روی آن مانور زیادی می دادند هم خوب از آب در نیامده است. شما از قابلیت های زیادی برای شخصی سازی این کاراکتر بهره نبرده و سلاح خاصی که او در طی کردن مراحل خود از آن استفاده می کند نیز به اندازه کافی خوب نیست تا به طور کل گیم پلی بازی را نجات بدهد.

هفت نوع قدرت مختلف برای شخصی سازی شخصیت ساخته دست شما وجود دارد که هیچ کدام از آن ها به اندازه کافی جذاب نیستند و به دلیل چالش برانگیز نبوده گیم پلی بازی، به کار شما نخواهند آمد.

همچنین مدت زمان بازی به طرز عجیبی برای چنین عنوانی با قیمتی، کوتاه بوده و می توانید تمام مراحل بازی در زمانی نزدیک به 4 ساعت به طور کامل به اتمام برسانید.

بعد از اتمام مراحل، بازی تجربه دوباره آن ها به شما پیشنهاد می کند که به خاطر عدم جذابیت و نبود لحظه های خاطره انگیز در آن، قطعا به تجربه دوباره آن رضایت نخواهید داد.

خارپشتی با سرعت 60 فریم بر ثانیه

از معدود نکات مثبت بازی را می توان در اجرای روان بازی روی هر سه پلتفرم ایکس باکس وان، پلی استیشن 4 و پی سی دانست. بازی به صورت 60 فریم بر ثانیه و بدون هیچ لگ خاصی روی تمام پلتفرم ها اجرا می شود.

البته طراحی محیط همانطور که پیش از آن گفتیم از نظر هنری، حرفی برای گفتن نداشته و تکراری بر مکررات گذشته است. در زمینه موسیقی و صداگذاری هم سونیک جدید مانند سایر بخش های خود خنثی عمل کرده و حرف جدیدی برای گفتن ندارد.

در مجموع باید برای افرادی که باعث شدند تا سونیک به عنوان یکی از محبوب ترین کاراکترهای بازی های ویدیویی، چنین روزهایی را تجربه کند، تاسف خورد. هر کدام از بازی هایی که قصد انقلاب در سری سونیک طی سال های اخیر را داشته اند، در بدتر کردن شرایط تنها عملکرد قدرتمندی از خود نشان داده اند.

سونیک جدید چیزی نیست که بخواهید وقت خود را صرف آن کنید. داستان بد، کاراکترهای فراموش شدنی و گیم پلی پایین تر از متوسط بازی باعث می شود تا بزودی این بازی به تاریخ پیوسته و کسی از آن یاد نکند.