ستاره ای که سوخت؛ چطور الکترونیک آرتز یکی از مورد انتظارترین بازی هایش را نابود کرد؟

مدتی می شود که بحث لوت باکس های استاروارز بتل فرانت ۲ حسابی داغ شده. به نوعی این موضوع سوژه بحث گیمرها و نقل محافل ژورنالیست ها شد و برای مدتی تیتر سایت های مختلف بود.

انصافا الکترونیک آرتز چند سالی بود که خیلی خوب کار می کرد. سیاست هایش را بشخصه دوست داشتم و دیگر برایم آن شرکت پول پرست سابق نبود. اما الکترونیک آرتز دوباره نشان داد که هنوز آن سیاست های سابقش را دارد و هر از گاهی برای به دست آوردن سود بیشتر هر کاری می کند.

میکروترنزکشن؛ درآمدی منصفانه یا غارتی گستاخانه؟

شاید شنیدن این جمله برای تان عجیب باشد، اما لوت باکس ها واقعا بد نیستند. شاید اگر لوت باکس ها وجود نداشتند اصلا بازی رایگانی باقی نمی ماند. همین حالا اگر به استیم سری بزنید یا وارد بخش ویدیو گیم گوگل پلی بشوید، بی شمار بازی رایگان می بینید که همه شان برای کسب درآمد از پرداخت های درون برنامه ای کمک می گیرند.

بهترین نمونه برای این حرف نیز دوتا ۲ است. کاملا رایگان است و حتی یک ریال هم برای ورود به بازی از کاربر دریافت نمی کند. اما این امکان را در اختیار گیمر قرار می دهد که با پرداخت پول واقعی به چند ارزش افزوده که اغلب بسیار هم جذاب هستند، دست پیدا کند.

به فرض اگر طرفدار یکی از هیروهای بازی باشید، چه اشکالی دارد که برایش یک ست زیبا بخرید و بازی کردن با آن را برای خود جذاب تر کنید. اما مسئله هم همین است. شما در خرید یک آیتم یا جعبه های دوتا ۲ قدرت اختیار دارید.

کسی مجبورتان نمی کند که برای بازی هزینه کنید. حتی می توانید با بیشتر بازی کردن تمام آیتم هایی را که دوستشان دارید به دست آورید. این موضوع در مورد سوپرسل که حالا بخش بزرگی از بازار بازی های آنلاین موبایلی را به خود اختصاص داده نیز صادق است.

هم کلش رویال و هم کلش آو کلنز از این رویه پیروی می کنند و کاربر می تواند با پرداخت هزینه سرعت پیشرفتش را افزایش دهد. اما هزینه کردن برای بازی های سوپرسل به معنای دریافت قدرت بیشتر نیست.

همه چیز به استراتژی باز می گردد. اگر هزاران دلار هم خرج کنید و استراتژی مناسبی در پیش نگیرید چیزی به جز شکست انتظارتان را نمی کشد. به هر حال بازی های رایگان باید برای همه باشند و هر فردی باید بتواند از بدو ورود از آن ها لذت ببرد.

اما اخیرا پای لوت باکس ها به بازی های غیر رایگان هم باز شده. نمونه اش هم اورواچ، یکی از بهترین بازی های سال گذشته. انصافا اورواچ از هر نظر یک بازی آنلاین فوق العاده بود و هیچ کم و کسری هم نداشت.

در کنار ۶۰ دلاری هم که برای بازی می پرداختید، این امکان در اختیارتان قرار می گرفت که با ارائه پول واقعی، به اسکین های زیبایی برای کاراکترها دست پیدا کنید. اسکین هایی که هیچ تاثیری بر گیم پلی نداشتند و تنها بازی را از آن چیزی که بود شکیل تر می کردند.

باز هم باید به این قضیه اشاره کنیم که هیچ اجباری در خرید لوت باکس های اورواچ نبود. به هر حال با بیشتر بازی کردن و شرکت در چالش های روزانه بازی، می توانستیم به آن چیزهایی که می خواستیم برسیم.

اما حالا سوال اینجاست که آیا پراخت های درون برنامه ای واقعا درآمدی منصفانه هستند یا غارتی گستاخانه؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که هر دو. همانطور که پیش تر گفتیم، لوت باکس ها صرفا بد نیستند.

اما سیاست شرکت ها می تواند به طور کل این رویه را تغییر دهد و آن ها را به بدترین ویژگی موجود در بازی های ویدیویی تبدیل کند. سیاست هایی که نید فور اسپید پی بک و استاروارز بتل فرانت ۲ از آن پیروی می کردند و نتیجه هم همین شد که می بینید.

پیشرفت در ازای یک مشت دلار

در حقیقت مشکل اصلی استاروارز بتل فرانت ۲، اصلا لوت باکس ها نیستند. بلکه اصلی ترین معضل آن، سیستم پیشرفت بازی است. تقریبا مهارت در آن جایی ندارد و همه چیز وابسته به بخت و اقبال است. نسخه اول بتل فرانت هم با اینکه سیستم پیشرفت چندان خوبی نداشت، اما مهارت کاربر را با شانس و اقبال به سخره نمی گرفت.

با این حال، الکترونیک آرتز به جای اینکه مکانیزم گذشته خود را تغییر دهد، ۱۸۰ درجه در مسیر بدتر شدن آن قدم برداشته و کاربر را مجبور به پرداخت هزینه می کند. به نوعی در بتل فرانت ۲ باید پول پرداخت کنید تا ببرید. همین مسئله هم باعث شده تا کاربرانی که از وضعیت مالی بهتری برخوردارند در بازی پیشرفت سریع تری داشته باشند و به لطف نیروهای قوی تر، پیروز نبردهای آنلاین شوند.

مشکل اصلی هم همین است. سال هاست که با شکل گیری مفهوم پی تو وین مبارزه شده. اما حالا الکترونیک آرتز با یک سیاست جدید سعی در بازگرداندن آن دارد.

این سیستم به هیچ وجه به نفع بازیکن نیست و تنها کسی که در این راه سود می کند ناشر بازی است. گیمرها ۶۰ دلار برای بازی پرداخت کرده اند و باید به تمام کاراکترهای بازی در بدو ورود دسترسی داشته باشند.

چیزی مانند اورواچ. اما متاسفانه الکترونیک آرتز علاوه بر سودی که از فروش خود بازی به دست آورده سعی دارد تا از جزئیات بازی نیز پول به جیب بزند. به قول معروف آن ها می خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند. آن هم آبی که خودشان گل آلودش کرده اند.

الکترونیک آرتز مسیر پیشرفت بازی را آنقدر سخت و دشوار کرده است که هر کاربری راحت نمی تواند در آن قدم بردارد. تقریبا دسترسی به تمام المان های بازی کار به شدت مشکلی است. کاراکترها گران هستند و سیستم پاداش دهی بازی نیز با خساست رفتار می کند.

علاوه بر این، سیستم دریافت مهارت ها نیز وابسته به لوت باکس هاست. همین مسئله هم باعث شده تا پیشرفت در بازی در تسلط شانس و اقبال باشد. بحث شانس و اقبال به کنار. ولی اینکه بیاییم بازی را سخت طراحی کنیم و بخواهیم از این راه پول به جیب بزنیم، اصلا منصفانه نیست.

جایی برای بی قانونی نیست

جالب اینجاست که سیستم پیشرفت در بتل فرانت ۲، حتی صدای سیاستمداران و اصحاب قدرت را نیز درآورد. این پدیده نادری بود که شاید در تاریخ بازی های ویدیویی خیلی کم اتفاق بیفتد.

شاید مهمترین سیاست مداری هم که این سیستم را مورد انتقاد قرار داد، کریس لی نماینده دموکرات ایالت هاوایی بود. او در کنفرانسی لوت باکس های استاروارز بتل فرانت ۲ را مصداقی از یک دزدی بی شرمانه خواند و گفت:

استاروارز بتل فرانت ۲ در واقع یک کازینو آنلاین است که با داشتن پوسته ای زیبا از سری جنگ ستارگان، سعی دارد کودکان را به پرداخت هزینه وا دارد. این یک تله است و باید حواسمان را به آن جمع کنیم. مخاطبان این بازی اغلب هنوز کم سن و سال تر از آن هستند که از لحاظ روحی و روانی بتوانند مضرات شرط بندی را تشخیص دهند. به همین خاطر هم هست که شرط بندی در آمریکا برای افراد زیر ۲۱ سال ممنوع است. این قانون به همین منظور تصویب شده تا کودکان را از گیر افتادن در این چرخه باطل نجات دهیم.

در حال حاضر نیز سیاست مداران ایالت هاوایی به دنبال تصویب قانونی برای حذف یا محدود کردن استفاده از لوت باکس ها در بازی های ویدیویی هستند. با این حال نمایندگان ایالت هاوایی تنها مسئولانی نبودند که نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند.

جروم دوراین، سناتور فرانسوی نیز چندی پیش با ارسال نامه ای به سازمان مستقل «ARJEL» از پیدایش بازی هایی مانند استاروارز بتل فرانت ۲ ابراز نگرانی کرده بود و از واژه «قمار» برای توصیف لوت باکس ها استفاده کرد.

آماری که نشان از بی میلی دارد

با شروع شکایت های مردم و انتشار بیانیه های مختلف از سیاست مداران، آمار فروش بازی جنجالی بتل فرانت ۲ در عرض چند روز درهم شکست. اثری که بسیاری از کاربران برای مدت ها انتظارش را می کشیدند و لحظه لحظه برای تجربه بخش داستانی آن چشم انتظار بودند، با یک شکست بزرگ همراه شد.

آمار فروش هفته اول بازی در انگلستان نیز نشان می داد که کاربران تا چه اندازه از بازی ناامید شده اند. تقریبا فروش هفته اول بازی با ۶۱ درصد کاهش نسبت به فروش قسمت اول بتل فرانت همراه بود و ضربه به شدت مهلکی به الکترونیک آرتز وارد کرد.

اما مشکلات الکترونیک آرتز تازه شروع شده بودند. چیزی نگذشت که در اخبار بعدی شنیدیم که در بازار بورس نیز این شرکت ضرری ۳.۱ میلیارد دلاری را متحمل شده و شاخص آن نسبت به ماه گذشته میلادی با ۸.۵ درصد کاهش مواجه بوده است.

این همه ضرر فقط برای یک سیاست غلط و سودجویانه. در آخر هم الکترونیک آرتز که از هر طرف محکوم شده بود، سیستم لوت باکس های بازی را برای مدتی به حالت تعلیق درآورد تا شاید از شدت اعتراضات کاسته شود.

اما آیا واقعا نمی شد که با طراحی یک بازی بی نقص سود منطقی به دست آورد. نمونه اش عنوان تحسین شده Grand Theft Auto V. هنوز هم فوق العاده می فروشد و همچنان در میان صدرنشینان لیست پرفروش ها قرار دارد.

جالب اینجاست که در بخش آنلاین GTA V نیز از پرداخت های درون برنامه ای استفاده شده. اما نکته مهم آن است که کمتر کسی از حضور این پدیده در یکی از محبوب ترین بازی های تاریخ شکایتی دارد.

شما در مورد لوت باکس ها و پرداخت های درون برنامه ای چه فکری می کنید؟ به نظرتان حضورشان در بازی های ویدیویی مشکل ساز است یا باعث پیشرفت صنعت می شود؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.