در اختتامیه سومین جشنواره بازیسازان مستقل ایران چه گذشت؟

روز گذشته در مرکز همایش های کانون پرورش فکری کودک و نوجوان، واقع در خیابان حجاب تهران اختتامیه سومین جشنواره بازیسازان مستقل ایران برگزار شد. پیش از شروع این جشنواره، سازندگان از برگزاری کارگاه های آموزشی موثر برای علاقه مندان به حوزه بازی سازی و معرفی بازیسازان مستقل با استعداد به ناشرین و سرمایه گذاران به عنوان هدف اصلی این جشنواره یاد کردند؛ هدفی که حداقل اجرای بخش اول آن، آن طور که باید و شاید موفقیت آمیز نبود.

از همان ابتدای ورود به مکان برگزاری جشنواره، به راحتی مشخص بود که تعداد افراد که تعداد افراد حاضر در جشنواره امسال، تحت تاثیر زلزله نسبتاً شدید تهران و آلودگی پایتخت طی روزهای اخیر، کاهش قابل توجهی نسبت به سال های گذشته داشته است.

قبل از برگزاری مراسم، کارگاه های مختلفی با محوریت موضوعات مرتبط با بازی سازی که در بعضی از موارد نیز به مقوله «بازی سازی مستقل» نیز ربط نداشتند، برگزار شد. جدا از لغو یکی از کارگاه های جشنواره بازیسازان مستقل ایران با محوریت موضوعات هنری در لحظات آخر، سایر کارگاه های برگزار شده هم کیفیت لازم را نداشتند.

برای مثال، در کارگاه بررسی بازی DOTA 2، که تصمیم به برگزاری اش در چنین رویدادی جای سوال داشت، افراد ارائه دهنده که به گفته خودشان تجربه کافی در زمینه ارائه یک سخنرانی نداشتند، مجبور بودند با سرعت زیاد، کنفرانس را به اتمام برسانند.

محتوای همین کنفرانس پر بود از ویدیوهای یوتوبی که در بعضی از موارد هیچ ربطی به موضوع مربوطه نداشتند یا صرفاً حرف هایی که در کنار این ویدیوها زده می شد،اطلاعات تازه ای را اختیار افراد شاغل در حوزه بازی سازی یا علاقه مندان به آن ارائه نمی کرد.

بعد از برگزاری دست و پا شکسته کارگاه ها، نوبت به اختتامیه جشنواره رسید. جدا از کم بودن تعداد افراد حاضر در سالن، کارگردانی سطح پایین مراسم از نکاتی بود که از همان ابتدا، تحمل مراسم دو ساعته اختتامیه جشنواره بازیسازان مستقل را سخت می کرد. پخش موسیقی یکنواخت با صدای بلند و عدم پخش ویدیو از کاندیداهای هر بخش، از بارزترین نکات ضعف بخش کارگردانی این مراسم محسوب می شدند.

در ادامه با حضور افراد فعال در حوزه بازی سازی روی سن، همه و همه با تقدیر از دبیر جشنواره، حمزه آزاد، از نیاز به مستقل ماندن این جشنواره و جذب اسپانسرهای بهتر برای برگزاری با شکوه تر آن گفتند.

به نظر می رسید که افرادی که در روز گذشته به «مستقل» ماندن این جشنواره تاکید زیادی داشتند، حضور بنیاد ملی بازی های رایانه ای به عنوان اسپانسر در این مراسم را دلیلی بر فاصله گرفتن جشنواره از خصوصی و مستقل ماندن می دانستند.

در بخش جوایز هم، کمبود کاندیداهای با کیفیت در بسیاری از بخش ها باعث شده بود تا جوایز به دو یا نهایتاً سه بازی محدود شود. بازی بدو دهقان بدو با کسب جایزه بهترین بازی سال، بهترین طراحی هنری و بخش صدا و دو جایزه دیگر، موفق ترین بازی در شب مراسم اختتامیه محسوب می شد.

بعد از آن که سازندگان بازی بدو دهقان بدو به هنگام بردن جوایز حاضر به صحبت روی سن نشدند، در نهایت دبیر جشنواره از آن ها خواست تا از مشکلات تیم خود برای حاضرین در سالن بگویند.

در نهایت سرپرست تیم سازنده بازی در کنار کارگردان هنری این اثر که پیش از این چهار بار برای دریافت جوایز مختلف روی صحنه آمده بودند، با بردن جایزه بهترین بازی سال، حاضر به صحبت شدند.

طبق گفته سازندگان این بازی، با وجود موفقیت این عنوان در جشنواره های مختلف، بدو دهقان بدو با واکنش خوبی از سمت مخاطبان روبرو نشده و از همین رو امکان منحل شدن تیم این بازی ارزنده وجود دارد.

سازندگان بازی به این نکته اشاره کردند که در صورت حفظ تیمشان، دیگر به سراغ ساخت بازی های ارزشمند و غنی نخواهند رفت و به ناچار بیشتر روی مواردی همچون پرداخت درون برنامه ای و ارائه محتوای سخیف برای جذب مخاطب و فروش بیشتر، وقت خواهند گذاشت.

رقم خوردن چنین اتفاقاتی نشان از این موضوع دارد که سلیقه مخاطبین بازی های موبایلی داخل کشور، در طول زمان به سمت محتواهای نچندان مناسب که دارای فاکتورهای غیر ارزشمند است حرکت کرده و این موضوع، ادامه حیات تیم های بازی سازی مستقل توانمند را تهدید می کند.

سرانجام سومین جشنواره بازیسازان مستقل به پایان رسید. دبیر جشنواره در انتها وعده داد که چهارمین دوره جشنواره، با کیفیت بهتری نسبت به این دوره برگزار خواهد شد. البته سوال اصلی این جا مطرح می شود که با وجود تعداد بالای جشنواره های مرتبط با بازی سازی در سال های اخیر، تکرار مکررات برای معرفی بازی های منتخب چه فایده ای داشته و آیا اختصاص چنین بودجه هایی به حمایت مستقیم از بازی سازان، برنامه بهتری محسوب نمی شود؟