استارتاپ ها چطور به برطرف کردن مشکل آلودگی هوای شیلی کمک می کنند؟

سانتیاگو پایتخت شیلی شهر بسیار جالبی است. البته که ساختمان های تاریخی بوینس آیرس یا جذابیت بی حد و اندازه ریو را ندارد اما فقدان جذابیت تاریخی اش را با مدرنیته ای رو به پیشرفت و بی ادعا جبران می کند. این جمله خصوصا در مورد صنعت تکنولوژی آن ها بسیار درست است، جایی که نوآوری سانتیاگو هنوز موجی در آمریکای جنوبی راه نینداخته اما توجه جهانی را به خود جلب کرده.

و بهترین اتفاق در مورد صنعت تکنولوژی سانتیاگو چیست؟ اکثرشان سعی در این دارند که دنیا اطرافشان را کمی برای زندگی کردن بهتر کنند.

ایده های خلاقانه عمدتا از مشکلات محلی نشات می گیرد و پایتخت شیلی هم جای بی ایرادی نیست. همانند بسیاری از همتایان محلی اش، سانتیاگو آلوده است. عمده این آلودگی به خاطر میزان شدید دودهای تولید شده توسط ماشین ها است که در آسمان شهر به دام افتاده اند و تقریبا لایه ای مه غلیظ همیشه بر فراز شهر است.

کیفیت پایین هوا با نواحی سبز محدود و همچنین مقادیر زیادی از ضایعات خیابانی، استانداردهای زندگی کردن را جدا تهدید می کند. بنابراین شرکت های تکنولوژی چطور با آلودگی هوا چه می کنند؟

جایگزین تولیدکنندگان اصلی آلودگی هوا

برای غلبه کردن اتکای شهر به خودروها، یک حرکت چرخشی شهری در حال شکل گیری است. شوراهای محلی برای تولید مسیرهای دوچرخه سواری تلاششان را افزایش داده اند اما ترافیک سنگین و عدم وجود زیرساخت، دوچرخه سواری را سخت و البته خطرناک کرده است.

آیون پایز مورا (Iván Páez Mora) یک توسعه دهنده ساکن سانتیاگو است و آرزویش ساختن شهری است که فرزندانش در آن بتوانند با امنیت دوچرخه سواری کنند و به مهدکودک بروند. از نگاه او، چنین اتفاقی زمانی رخ می دهد که موفق شوند افراد بیشتری را به دوچرخه سواری ترغیب کنند. او می گوید: «آن موقع راننده ها بیشتر مراقب دوچرخه سوارها خواهند بود و می دانند که زمان مواجهه باید چه کار کنند. خود به خود امنیت افزایش پیدا می کند. با وجود امنیت، افراد بیشتری رکاب خواهند زد.»

و زمانی که چنین اتفاقی رخ دهد، نیاز به زیرساخت مناسب نیز حس می شود و دولت به سرمایه گذاری روی دوچرخه سواری شهری به عنوان راهی مناسب برای انتقال در شهر راغب خواهد شد.

پایز برای آنکه مردم را به دوچرخه سواری تشویق کند در سال 2014 اپلیکیشنی ساخت به نام Kappo که یک بازی دوچرخه سواری ریل-تایم است. او می گوید: «حدودا چهار سال پیش، مدام از کندی کراش، فارم وایل، انگری بردز و... خبر بود که میلیون ها نفر وقتشان را اختصاص می دهند تا این بازی ها را انجام دهند. و من فکر کردم که اگر همه آن ها، همین زمان را دوچرخه سواری کنند، دنیا به طور کل متفاوت خواهد بود.»

پایز مورا کار خود را روی گیمی آغاز کرد که کمی جذابیت به دوچرخه سواری شهری اضافه می کند. با Kappo، دوچرخه سوارها می توانند فاصله ای که رکاب زده اند و امتیازی که کسب کرده اند را ثبت کنند و با دیگران رقابت کنند. طرح او فراتز هم می رفت. تیم Kappo با دولت همکاری کرد تا داده های این بازی را از جمله رفتار دوچرخه سوارها، مسیرهای حرکت و نوع حرکات جمع آوری کنند.

این داده ها منجر به پدید آمدن زیرساختی در شهر شد که بسیار مورد نیاز بود، مثل یک خط دوچرخه سواری عریض که موازی با رود مرکزی سانتیاگو است. این بازی حالا 50 هزار کاربر در 50 کشور مختلف دارد و پایز نیز با همکاری دولت ها از سراسر جهان در حال تحلیل داده ها است تا شهرهایشان را مناسب دوچرخه سواری کند.

راه حل دیگر: بازیافت

Reciclapp یک جریان دیگر است که سعی در کاهش آلودگی هوا دارد و با کمبود مراکز بازیافت زباله مبارزه می کند. کسانی که می خواهند زباله هایشان بازیافت شود باید بسته ها را به نقاط خاصی ببرند که ممکن است بدون داشتن وسیله نقلیه شخصی امری غیرممکن باشد. بنابراین بازیافت اصلا عمومیت ندارد، نه چون مردم نمی خواهند، بلکه نمی توانند.

کریستین لارا، موسس و مدیرعامل Reciclapp می گوید فقط مناطق کمی هستند که جایی برای بازیافت دارند و مردم هم زباله هایشان را آنجا نمی برند چون بسیار دور است. ایده Reciclapp زمانی به ذهن لارا رسید که مردی را در حین جدا کردن چیزهای خاصی از داخل زباله ها بود تا آن ها را در ازای پول با مرکز بازیافت مبادله کند.

لارا توضیح می دهد که افراد زیادی در زمینه بازیافت زباله ها در شیلی فعال هستند اما هیچکدام توسط دولت پشتیبانی نمی شوند. درآمدشان اندک اما کارشان دشوار و ناخوشایند است و بابت کاری که می کنند مورد احترام نیستند. ایده Reciclapp ساده بود: متصل کردن مستقیم این افراد در خیابان به افرادی که زباله هایشان را دور می اندازند.

کسب و کارها، انستیتوها و افراد عادی می توانند به رایگان از این اپلیکیشن استفاده کنند و بنویسند که چه نوع و چه میزان از زباله های بازیابی دارند و ساعتی که می خواهند آن ها را تحویل دهند مشخص کنند. سپس Reciclapp این درخواست را به یکی از افرادی که زباله ها را جمع آوری می کنند اطلاع داده و او معمولا با دوچرخه ای که دارد به سراغ زباله ها می رود.

پس از تحویل دادن زباله ها، آن ها پول زباله ای که به مرکز بازیافت برده اند را دریافت می کنند و اپلیکیشن هم از همکاری با سازمان های مختلف و شوراهای شهر درآمد خود را کسب می کند. اپلیکیشن Reciclapp حالا در چند شهر شیلی، شهر لا پاز در بولیوی و قرار است فعالیت خود در چند شهر کلمبیا و مکزیک را نیز آغاز کند.

برای شهری سبزتر

پس وقتی تکنولوژی به مبارزه با آلودگی هوا می رود، فضاهای بیشتری در شهر برای سبز بودن ایجاد می شود. مکس دلپورته و سانتیاگو لیون، موسسین Plantsss که چنی فکری دارند. Plantsss یک اپلیکیشن با طراحی زیبا است که در زمینه اطلاع رسانی پیرامون گونه های گیاهی و جانوری فعال است و مشاوره های باغبانی به کاربرانش می دهد.

این اپلیکیشن که «شَزَم گیاهان» است حالا در 61 کشور به کاربران اطلاع رسانی می کند و با داشتن پایگاه داده ای عظیم، چندین راه برای استفاده از آن وجود دارد. این اپلیکیشن از موقعیت جغرافیایی برای شناخت جانوران حاضر در آن منطقه استفاده می کند و بهترین گزینه های موجود برای کاشتن گیاهان (چه تزئینی و چه درمانی) را در اختیار کاربر قرار می دهد و دیگران می توانند نظرات و تجربه های خودشان را نیز در آن بنویسند تا هر کسی بتواند از آن ها استفاده کند.

دلپورته در حال کار با شهرداری ها برای تبدیل همه مناطق به یک فضای سبز نیز هست. او معتقد است که صرفا رفتن به پارک و لذت بردن از عشق به گیاهان و فرار از فضای شهری کافی نیست و باید چنین فضاهایی را در شهر گسترش داد. او می گوید: «این الزام وجود دارد که گیاهان را در خانه ها و محله ها بکاریم، آلودگی اینجاست، سر و صدا و کثیفی اینجاست.»

کاملا واضح است که آلودگی یک مسئله جهانی است و مختص به سانتیاگو نیست. این اپلیکیشن ها در ابتدا مشکلات زیست محیطی پایتخت شیلی را هدف قرار داده بودند اما حالا افراد زیادی را در سراسر دنیا تشویق می کند تا با یکدیگر همکاری کرده و تغییری ایجاد کنند.

این یک درس جهانی است که هر شهروندی در توسعه و بهبود فضای زندگی اش باید مسئول باشد و شیلی با صنعت تکنولوژی اش نشان داده که چطور می تواند هماهنگی میان مردم را افزایش داد تا به شهر و محله ای سبزتر، تمیزتر و بهتر دست پیدا کنیم.