بررسی میتسوبیشی اوتلندر PHEV در آستانه ورود به بازار ایران

پیشتر شرکت میتسوبیشی ژاپن در بازارهای جهانی  با این که با گارانتی های طولانی و قیمت های وسوسه کننده سعی در جذب مشتری داشت اما خبری از توفیقات دهه های گذشته این نام آشنا نبود. در واقع امروزه احتمال اینکه سوار بر آسانسور های ساخت میتسوبیشی شوید بیشتر از این است که سوار بر یکی از خودروهای جدیدش شوید.گرچه میتسوبیشی با پیوستن به گروه رنو و نیسان قدرتمند تر از گذشته به کار خود ادامه خواهد داد اما در حال حاضر دیگر خبری از گالانت، اکلیپس یا لنسر Evo نیست. ASX و اکلیپس کراس در کنار گل سرسبد محصولات فعلی میتسوبیشی، یعنی اوتلندر PHEV، این برند قدیمی ژاپنی را در حال حاضر  به یک SUV ساز مبدل کرده است.

این مسائل باعث شده است تا میتسوبیشی کمی از کورس رقابت خارج شود اما مدلی مثل اوتلندر هایبرید ساختاری متناسب با نیازهای بازارهای مدرن کنونی دارد اما به دلیل طراحی خاص و مشکل پسند کار آن را در بازار خودروی همچون ایران که تنها به ظاهر خودرو توجه دارند سخت تر نیز می کند.

اوتلندر PHEV تکنولوژی هایبرید و فضای داخلی جاداری در‌ ازای مبلغی‌ نه چندان نجومی، در حدود 35000 دلار آمریکا، به خانواده ها و مشتریان ارائه می دهد. در عین حال تریم بالای GT کیفیت و پرستیژ بیشتری‌ را برای اوتلندر به ارمغان می‌آورد؛ البته به ازای پرداخت قیمتی بالاتر.

پرداخت 40295 دلار برای تریم GT در تضاد با استراتژی های کاهنده قیمت میتسوبیشی بوده و چندان معقول نیست.

جدا از صندلی های چرمی بسیار خوب در تریم های بالاتر، سایر ادوات کابین مثل دکمه های کنترل تهویه هوا و حجم بالای پلاستیک مشکی بکار رفته است.

در خودروی بررسی شده خبری از سیستم های نویگیشن، اندروید اتو و اپل کارپلی نبود و دسته دنده  با ظاهر عجیب نیازمند آن است که آموخته های پیشینتان را رها کنید.

کابین و فضای جادار اوتلندر بی شباهت به سال های ابتدایی باب شدن کراس‌اوور ها نیست و در بازار مدرن حسی رترو (retro) دارد.

شاید بتوان باکس ساب ووفر قرارگرفته در سمت چپ فضای بار‌ را در انتقال این حس بسیار دخیل‌ دانست. در PHEV به دنبال‌ ردیف سوم صندلی نباشید، باتری ها فضای مورد نیاز برای افزایش ظرفیت خودرو به بیش از پنج نفر را اشغال کرده اند.

قوای محرکه الکتریکی PHEV در حین آینده نگرانه بودن از پیچیدگی به نسبت زیادی برخوردار است و برای درک کار کرد آن نیازمند کمی زمان خواهد بود اما پس از کمی رانندگی با این خودرو به قدری ساده خواهد شد که جای بحثی نخواهد گذاشت.

روی کاغذ این اس یو وی بسیار خلاقانه به نظر می رسد. خودرو مجهز به 2 موتور الکتریکی بوده که در کنار یک موتور بنزینی قدرت حاصله به سیستم چهار چرخ متحرک مخصوص میتسوبیشی به نام Super All-Wheel Control انتقال می یابد.

اوتلندر PHEV قادر به حرکت تنها توسط موتورهای برقیست، از طرف دیگر پیشرانه 2 لیتری چهار سیلندر خودرو هم به عنوان مولد الکتریکی عمل می کند هم خروجی خود را به طور مستقیم در اختیار چهار چرخ می گذارد.

در عمل پیشرانه هایبرید PHEV برتری محسوسی در زمینه میزان مصرف سوخت به این خودرو نمی بخشد.

گرچه شاید خروجی 197 اسب بخاری سیستم محرکه اوتلندر برای جثه نه چندان کوچک خودرو  کافی نباشد.

در داخل شهر PHEV عملکرد قابل قبولی دارد، اما اگر بخواهید در اتوبان سبقت بگیرید، از سربالایی بالا روید یا  با ترافیک های پر سرعت پیش بروید خود را محتاج به دکمه Nos خواهید یافت.

تنها کافیست داخل خودرو با وسایل و سرنشین پر شود تا این حس تشدید یابد. سواری راحت در کنار شاسی که ذاتا قابلیت های آفرودی بسیاری دارد اما میتسوبیشی آن را به گونه ای تجهیز کرده است تا بیشتر یک  SUV داخل شهری با مصرف سوخت بسیار ایده ال باشد.

تجربه رانندگی با این خودرو متفاوت با رقیبی مانند تویوتا RAV 4 هایبرید برایتان خلق می کند.

برد قابل استفاده از PHEV در حالت کار با باتری طبق اعلام کمپانی 35 کیلومتر است.

زمان مورد نیاز برای شارژ باتری 12 کیلووات ساعتی با استفاده از شارژر DCچهار ساعت طول می کشد (80 درصد ظرفیت باتری در 30 دقیقه شارژ می شود) و این میزان در صورت استفاده از جریان برق خانگی دو برابر می شود.

مولد دیگر PHEV سیستم ترمزگیری آن است. بدین صورت در مسیرهای باز و اتوبان ها با استفاده از ترمزگیری انرژی جنبشی به انرژی الکتریکی تبدیل می شود و مقداری از حجم باتری پر خواهد شد.

اوتلندر PHEV انتخابی متفاوت در بازار SUV به شمار می رود. شاید طراحی کابین آن چندان جدید نباشد که به وسیله قیمت پایین تر به نسبت رقبا می توان آن را توجیه کرد.

اوتلندر PHEV فروش بسیار خوبی در بازارهای مختلف جهانی دارد؛ به نظر می رسد PHEV توانسته نوع نگرش خریداران را عوض کند و باعث به وجود آمدن زیر ساخت های بسیاری مناسبی در این کشورها شده است و از فروش مناسبی برخوردار است.