نینتندو سوییچ را فراموش کنید، غول اصلی کنسول‌ها پلی استیشن ۴ است

با موفقیت چشمگیر نینتندو سوییچ طی یک سال اخیر، همیشه بحث‌ها راجع به مقایسه این کنسول فوق‌العاده و جدید با غول‌های بزرگ نسل کنونی، یعنی پلی استیشن ۴ و ایکس باکس وان گرم بوده. در مقاله‌ای که پیش رو دارید، نویسنده از دیدگاه خودش به مقایسه‌ی سوییچ با دیگر غول بزرگ ژاپنی پرداخته است. مقاله‌ی پیش رو نوشته‌ی اریک کین نویسنده‌ی سایت Forbes است که ترجمه‌اش را می‌توانید در ادامه مطالعه کنید.

نینتندو سوییچ از زمان عرضه در سال ۲۰۱۷ تا به امروز سر و صدای زیادی به پا کرده است.

ماشینی کوچک و بی نظیر، که ادغامی است از سیستمی پرتابل با گرافیک اچ دی و کنسولی خانگی. شما می‌توانید به طور پیوسته، چه در خانه و چه در حال حرکت با این کنسول بازی کنید که ویژگی مطلوب و بسیار خوشایندی است. به شدت امیدوارم که کنسول‌های نسل آینده از سونی و مایکروسافت هم این روند را ادامه دهند.

از نکات جذاب دیگر در نینتندو سوییچ بازی‌های فوق العاده خوبش است. از این عناوین می‌توانیم به بازی‌های جدیدی مثل Legend of Zelda: Breath of the Wild و سوپر ماریو ادیسه، و همچنین عرضه‌ی مجدد عناوین Wii U مثل ماریو کارت ۸ و Donkey Kong Country: Tropical Freeze اشاره کنیم.

همچنین شاهد عرضه‌ی بازی‌های خوب غیر انحصاری از توسعه دهندگانی نظیر یوبیسافت و بتسدا هستیم و به نظر می‌رسد که در ماه‌ها و سال‌های پیش رو، پشتیبانی وسیع تری از ناشران مطرح دنیا روی سوییچ خواهیم دید. ناگفته نماند که این کنسول، خانه‌ی امنی برای هزاران بازی مستقل است. سوییچ سیستمی عالی و مقرون به صرفه با قیمت ۳۰۰ دلار است.

اما با همه‌ی این اوصاف، سوییچ همچنان فاصله‌ی زیادی تا پلی استیشن ۴ دارد.

نینتندو کمپانی بزرگی است که به خاطر عناوین فوق العاده‌اش معروف شده. نینتندو سوییچ دستاوردی قابل توجه از این کمپانی است که در چند سال اخیر از نقاط قوت و تحسین برانگیز نینتندو بوده. من این موضوع را لحظه‌ای زیر سوال نمی‌برم.

اما اگر قرار بود فقط یک کنسول را انتخاب کنم، انتخاب من پلی استیشن ۴ پرو بود. با نگاهی به برنامه‌ی روزانه‌ام در انجام بازی ها، بدون لحظه‌ای شک و تردید می‌توانم بگویم، که بین همه‌ی سیستم‌های مختلفی که در اختیار دارم، پلی استیشن ۴ پرو، بعد از پی سی بیشترین زمان من از بازی کردن در روز را به خود اختصاص می‌دهد. معمولا ایکس باکس وان و نینتندو سوییچ بی کار و پلی استیشن ۴ پرو روشن است.

من دلایل خودم را دارم.

۱. اگر طرفدار بازی‌های موبایل نباشید، سوییچ آنقدر هم جذاب نیست

نینتندو سوییچ به شما اجازه می‌دهد که در حال حرکت هم با آن بازی کنید، اتفاقی که فوق العاده است. من طرفدار پر و پا قرص بازی های پرتابل و موبایل نیستم. سال‌هاست که یک 3DS (یا شاید دو تا)، یک پلی استیشن ویتا و چندین سیستم بازی پرتابل دیگر دارم، اما همیشه ترجیح داده‌ام که با استفاده از تلویزیون یا یک نمایشگر بازی کنم.

در حالی که می‌توانید این اتفاق را با نینتندو سوییچ هم انجام دهید، اما آن گرافیکی که پلی استیشن ۴ و پلی استیشن ۴ پرو عرضه می‌کنند را نمی‌توانید از سوییچ ببینید. البته مشکلی نیست. بازی ها خوب به نظر می‌رسند—کمی بهتر از Wii U و تقریبا مثل چیزی که در ایکس باکس وان خسته کننده می‌بینید. اما آنچنان قدرتمند نیست. دو نقطه‌ی قوت نینتندو سوییچ قابل حمل بودن و لیست پرباری از بازی هایش است.

اگر طرفدار بازی‌های موبایل و قابل حمل نیستید، آنگاه آنچنان خریدار نقاط قوت نینتندو سوییچ نخواهید بود. همچنان عالی و فوق العاده خواهد بود، اما برای همه جذاب نیست.

۲. پلی استیشن ۴ هنوز بهترین (و بیشترین) انحصاری ها را دارد

واقعا بازی‌هایی مثل Breath of the Wild، سوپر ماریو ادویسه، ماریو کارت ۸ و بسیاری دیگر از عناوین انحصاری نینتندو سوییچ و عرضه‌های مجدد Wii U را دوست دارم، اما وقتی صحبت از رقابت می‌شود، این عناوین حرفی برای گفتن ندارند. سونی با عرضه‌ی عناوین انحصاری بزرگ و قدرتمند خود، برنده‌ی بی چون و چرای این رقابت است.

اجازه دهید به چند عنوان انحصاری فوق العاده‌ی پلی استیشن ۴ اشاره کنیم:

• بلادبورن که شاید بهترین عنوان این نسل باشد.
• آنچارتد ۴ و آنچارتد لاست لگسی، هر دو بازی‌هایی فوق العاده از این فرنچایز طولانی هستند.
• Nioh و Nier: Automata هر دو از عناوینی بودند که برای پی سی هم عرضه شدند، اما خبری از انتشارشان برای کنسول‌های دیگر نبود. هر دو از عناوین فوق العاده هستند.
• پرسونا ۵ یک شاهکار است.
• بازسازی عنوان Shadow of the Colossus بی نظیر است.
• Horizon Zero Dawn یک عنوان جدید و موفق بود.

و حالا اشاره‌ای داشته باشیم به برخی از عناوینی که در راه هستند:

• God Of War
• Days Gone
• Spider-Man
• The Last of Us II

[یادداشت مترجم: مطلب پیش از عرضه God of War نوشته شده است.]

همه‌ی این عناوین فوق العاده به نظر می‌رسند و تنها گوشه‌ای از بازی‌هایی هستند که به خاطرم آمد. لیست بازی‌های پلی استیشن ۴ نفس گیر است. من تنها چند نمونه از این لیست بلند بالا را اعلام کردم.

در حالی که نینتندو سوییچ در شرایطی قرار دارد که با اختلافی زیاد –خیلی زیاد- از ایکس باکس وان از نظر محتوای انحصاری بهتر است، اما راه بسیار طولانی برای رسیدن به سونی در پیش دارد. همچنین در حالی که عناوین انحصاری جدید نینتندو سوییچ، فوق العاده و جذاب هستند، اما تقریبا اکثر آن‌ها بازی‌هایی جدید از فرنچایز‌های معروف گذشته‌اند. در حالی که اخیرا، پلی استیشن ۴ آی‌ پی‌های جدیدی را تولید کرده است.

۳. PSVR تنها سیستم واقعیت مجازی روی کنسول‌های نسل جدید تا به امروز است

شخصا طرفدار بزرگ واقعیت مجازی نیستم. حداقل طرفدار شکل کنونی آن. اما اگر واقعیت مجازی برای شما اهمیت دارد، بنابراین انتخاب‌هایی بین هدست‌های گران قیمت پی سی، راه حل‌های ارزان قیمت موبایلی یا واقعیت مجازی پلی استیشن خواهید داشت. به نظر من گزینه‌ی آخر بهترین انتخاب شما خواهد بود. انتخابی مطلوب و در حد میانی بین دو انتخاب دیگر، با تعداد زیادی از عناوین انحصاری و کراس-پلتفرم که به نظر تا مدت طولانی مورد پشتیبانی سونی قرار خواهد داشت. شما نمی‌توانید این ویژگی را از نینتندو سوییچ و ایکس باکس وان انتظار داشته باشید.

۴. پلی استیشن ۴ گرافیک بهتری دارد

در بالا به این موضوع اشاره کردم، اما پلی استیشن ۴ و خصوصا پلی استیشن ۴ پرو گرافیک به مراتب بهتری نسبت به نینتندو سوییچ دارند. در حالی که ایکس باکس وان ایکس قهرمان بی چون و چرای این رقابت است، اما کمبود بازی‌ها، همان نکته‌ای است که آن را بعد از سیستمی مثل پلی استیشن ۴ قرار می‌دهد.

در حالی که نینتندو سوییچ در حال حاضر با اختلاف قویترین دستگاه قابل حمل از لحاظ گرافیک در طول تاریخ است، اما وقتی به تلویزیون متصل می‌شود به هیچ عنوان قابل قیاس با گرافیک تقریبا 4K پلی استیشن پرو با HDR نیست.

و کاملا قبول دارد که گرافیک دومین نکته‌ی مهم در بازی‌هاست و بعد از گیمپلی قرار می‌گیرد. شخصا فریم ریت بالاتر را به تصاویر با گرافیک بالا ترجیح می‌دهم، اما واقعیت این است که پلی استیشن ۴ منظره‌ای کامل از گرافیک‌های فوق العاده، بازی‌های فوق العاده و همچنین پشتیبانی از ۶۰ فریم بر ثانیه را ارائه می‌کند. نکاتی که سوییچ در ارائه‌ی آن‌ها ناتوان است.

۵. بازی‌های آنلاین با پلی استیشن ۴ بهتر هستند

سرویس آنلاین نینتندو سوییچ فاصله‌ی زیادی با حد مطلوب دارد. برای اشاره به یکی از ضعف‌های این سرویس می‌توانم به موضوع امکان چت تنها با استفاده از موبایل اشاره کنم. این سرویس به هیچ عنوان به قدرتمندی سیستم‌های پی اس ان یا ایکس باکس لایو نیست. هرچند هزینه‌ی پرداختی سرویس آنلاینش (که هنوز عرضه نشده) از رقبای نینتندو ارزان تر است، اما هنوز در چند رده پایین تر از آن‌ها قرار دارد.

۶. هنوز عناوین غیر انحصاری بیشتری وجود دارد

تا حدی شاید به خاطر قدرت گرافیکی بهتر و تا حدی به خاطر سرویس آنلاین بهتر، همیشه عناوین کراس-پلتفرم بیشتری مثل کال آو دیوتی، فورتنایت و... برای پلی استیشن ۴ و ایکس باکس وان نسبت به نینتندو سوییچ پیدا می‌کنید. البته این موضوع دو طرفه است. برای مثال شما ماریو و باقی بازی‌های انحصاری نینتندو سوییچ را فقط روی این کنسول پیدا خواهید کرد در حالی که می‌توانید انتخاب کنید که می‌خواهید کال آو دیوتی را روی کدام پلتفرم بازی کنید.

این هم پایان دلایل من

وقتی به همه‌ی این دلایل فکر کنید، بعید است به نتیجه‌ی مشابهی نرسید. پلی استیشن ۴ همچنان غول اصلی کنسول‌های نسل کنونی است. نینتندو سوییچ فوق العاده است، اما اگر قرار باشد بین همه‌ی کنسول‌ها یکی را انتخاب کنم، بار‌ها و بارها انتخابم پلی استیشن ۴ خواهد بود.

اگر شما عاشق بازی‌های نینتندو هستید و یا از طرفداران پر و پا قرص بازی‌های قابل حمل و موبایلی، ممکن است متفاوت فکر کنید. مشکلی نیست. ما می‌توانیم در این اختلاف نظر موافق هم باشیم. خوشحال می‌شویم نظرتان را با ما در میان بگذارید.