بررسی بازی Vampyr؛ مصائب یک خون‌آشام

Vampyr بازی جدید سازنده خلاق Life is Strange، دقیقا از همان آثاری است که می‌شد پیش از عرضه‌اش نیز حدس زد چه سرنوشتی دارد. ساخته تازه استودیو Dontnod Entertainment بازی متوسطی است که همه تلاشش را می‌کند تا متوسط باقی نماند و با آوردن نوآوری‌های تازه مدام سعی دارد به اثری درخور و قابل قبول تبدیل شود.

• سازنده: Dontnod Entertainment
  
• ناشر: Focus Home Interactive
  
• پلتفرم ها: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، پی سی
  
• پلتفرم بررسی: پی سی

این بهترین توصیفی است که می‌شود از بازی کرد. به عبارتی می‌توان گفت Vampyr حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد اما در بیان آن‌ها به طرز عجیبی قاصر است. بازی کانسپت جذابی دارد که خوب می‌تواند مخاطبش را جذب کند ولی از آنجایی که توسعه‌دهندگان توانایی توصیف چیزی که در پس ذهنشان بوده را نداشتند، درنهایت Vampyr به اثری سلیقه‌ای تبدیل شده که خود شما باید بفهمید بازی برای شما ساخته شده یا نه.

توصیه مهم: پیش از مطالعه این مطلب بهتر است نگاهی به ۸ نکته‌ای که درباره آن نوشتم بیندازید و آن را مطالعه کنید.

نیمه پر یک جام خونین

Vampyr حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد اما در بیان آن‌ها به طرز عجیبی قاصر است.

سبک Vampyr ایجاب می‌کند که داستان خوبی داشته باشد و تا می‌تواند به سمت قصه گویی بیشتر قدم بردارد. انصافا هم Dontnod Entertainment در تلاش به این سمت و سو کوتاهی نکرده و روایت جذابی را برای بازی جدید خود در پیش گرفته که مخاطب را تا آخرین لحظه پای نمایشگر نگه می‌دارد.

سرچشمه این جذابیت نیز به تعاملی وابسته است که گیمر با کاراکترهای بازی دارد. جهان نسبتا بزرگ Vampyr در کل به چهار بخش مختلف تقسیم شده که هر بخش توسط یک کاراکتر خاص اداره می‌شود. در کنار این کاراکتر، حداقل ۱۵-۱۶ شخصیت منحصر به فرد دیگر هم وجود دارند که در پس ذهن هر کدامشان رازی برای کشف کردن نهفته است.

گهگاه این رازها به آشفتگی‌های شخصیتی و در نهایت به یک سری دردسر تمام عیار تبدیل می‌شوند که باید پیش از لطمه خوردن از آن‌‌ها به وضعیتشان رسیدگی کنید. البته رسیدگی به وضعیت هر بخش کار چندان راحتی هم نیست و باید مدام در سطح شهر به دنبال سرنخ‌هایی بروید که در اغلب اوقات جلوی چشم نیستند.

اما فقط این پیدا کردن سرنخ‌ها نیست که مهم است. بالاخره زمانش می‌رسد که بر مسند قضاوت بنشینید و برای هر کاراکتری که در بازی حاضر است سرنوشتی تعیین کنید. آن وقت است که تازه می‌فهمید قضاوت میان کاراکترهای بازی تا چه اندازه پیچیده است و نمی‌توان بی‌گدار به آب زد.

فقط کافیست یک قضاوت نادرست انجام دهید تا سیستم جزا و کیفر بازی برای شما سخت‌ترین مجازات‌ها را در نظر بگیرد. مجازات‌هایی که سرچشمه آن‌ها همان قضاوت نادرست و دید کور شماست. به زبان ساده‌تر باید تقاص تصمیماتی که گرفتید را بپردازید که در اغلب اوقات کار چندان راحتی هم نیست.

همین موضوع هم هست که تجربه ۲۰ الی ۲۵ ساعته بازی را جذاب نگه می‌دارد و نمی‌گذارد خسته شویم. در کل می‌توانم بگویم نوآوری Dontnod Entertainment و سبک داستان گویی تازه‌ای که آن‌ها در پیش گرفته‌اند چیز جالبی از آب درآمده و می‌تواند در آینده منبع الهام آثار بزرگ دیگر هم باشد.

پر بیراه نیست که بگوییم لندن Vampyr یکی از با شخصیت‌ترین لوکیشن‌هایی است که تا حالا ساخته شده.

جدای از این موضوع بگذارید که بگویم لندن ۱۹۱۸ بازی واقعا زیباست و پا گذاشتن در کوچه و پس کوچه‌های آن برای بر ملا کردن رازهای بزرگ جذابیت خاصی دارد. تیم طراح جلوه‌های بصری Dontnod Entertainment می‌دانسته که چه چیزی می‌خواهد و انصافا هم در رسیدن به آن موفق بوده. به خوبی می‌شود رد پای جنگ و وقایع مربوط به آن را در محیط بازی دید.

حتی می‌شود تقابل ثروت و فقر را در دیواری که مردم پولدار شهر به دور بدبختی‌‌ تهی‌دستان کشیده‌اند، به خوبی در جهان Vampyr لمس کرد. پس پر بیراه نیست که بگوییم لندن Vampyr یکی از با شخصیت‌ترین لوکیشن‌هایی است که تا حالا ساخته شده. فقط مشکلش این است که کمی خالی از محتواست و با زیر و رو  کردن آن چیز خاصی عایدمان نمی‌شود.

اما این مشکل را موسیقی‌های فوق‌العاده بازی جبران می‌کنند. طوری که اصلا مجبور می‌شوید در محیط‌های بازی پرسه بزنید تا بیشتر از شنیدن قطعات زیبای Vampyr لذت ببرید.

جام خونینی که آنقدرها هم پر نیست

با این اوصاف بگذارید که بگویم Vampyr بی‌ایراد هم نیست. بزرگترین مشکل بازی مربوط به بخش اکشن آن می‌شود و Vampyr بیشتر از سیستم مبارزات و عدم تعادلی که نتوانسته میان این بخش با المان‌های نقش آفرینی برقرار کند ضربه خورده.

بله درست خواندید. متاسفانه باید بگویم که هیچ تعادلی میان قصه گویی و مبارزات بازی وجود ندارد. به زبان ساده‌تر یعنی یا مدام دارید در بخش‌های مسکونی شهر دیالوگ گویی می‌کنید و به دنبال سرنخ‌ها می‌گردید یا در مناطق قرنطینه شده درگیر مبارزه با میزبانان آنفولانزای اسپانیایی، شکارچیان خون‌آشام یا حتی خود خون‌آشام‌ها هستید.

هیچ تعادلی میان قصه گویی و مبارزات بازی وجود ندارد

این مشکل، بازی را به طور کل به دو بخش مجزا تبدیل کرده که هیچ فصل اشتراکی میان آن‌ها نیست. Vampyr در یک لحظه‌ اثری نقش آفرینی است و در لحظه‌ دیگر سبک و سیاق پیشین خود را کنار می‌گذارد و به بازی اکشنی تبدیل می‌شود که سیستم مبارزه چندان خوبی هم ندارد.

سیستم مبارزات بازی کپی ناقصی است از ترکیب سری سولز و ویچر. اما مکانیک‌هایش اصلا به اندازه دو اثر نام برده خوب نیست و نمی‌تواند گیمر را درگیر خود کند. به طور کلی آزادی عمل زیادی در بخش اکشن بازی ندارید. مثلا خیلی خوب می‌شد المان‌های مخفی کاری را به بازی تزریق کرد ولی Vampyr مدام از اینکه اکشنی مخفی‌کارانه را در پیش بگیرد طفره می‌رود و سعی می‌کند گیمر را در سیستم محدود خودش نگه دارد.

جدای از این موضوع، Dontnod Entertainment خیلی هم به جنبه‌های خون آشامی جاناتان رید توجهی نداشته و او بیشتر شبیه به یک جادوگر سلاح به دست است تا یک خون‌آشام واقعی. این موضوع مسلما برای کسی که دنبال یک بازی خون آشامی می‌گردد چندان موضوع جالبی نیست. خیلی اتفاق‌های جالب‌تری می‌توانستند در بازی بیفتند که متاسفانه نادیده گرفته شدند و خبری از آن‌ها نیست.

مثلا می‌شد دشمنان پیچیده‌تری برای بازی طراحی شوند که مقابله با آن‌ها لذت بخش باشد. اما این طور نشده و اغلب دشمنان بازی در عین اینکه تقابل با آن‌ها کار سختی است، کاغذی هستند و الگوی رفتاریشان پس از چند رویارویی پی‌درپی مشخص و تکراری می‌شود.

از هوش مصنوعی بازی هم که برایتان نگویم بهتر است. به جرات می‌توانم بگویم که هوش مصنوعی Vampyr یکی از ضعیف‌ترین‌ها در چند سال اخیر است. آنقدر ضعیف که اگر چند قدم از محدوده تحت سلطه دشمنان بازی دور شوید، خیلی راحت بی‌خیالتان می‌شوند و به سمت منطقه خود باز می‌گردند. این موضوع در کنار چهره‌ و انیمیشن‌های ضعیف بدن کاراکترها خیلی توی ذوق می‌زنند و در این برهه که داریم به اواخر نسل هشتم نزدیک می‌شویم نباید شاهد چنین ایرادات عجیبی باشیم.

فصل آخر خاطرات یک خون‌آشام‌

هوش مصنوعی Vampyr یکی از ضعیف‌ترین‌ها در چند سال اخیر است

برای جمع بندی باید بگویم که شاید Vampyr نتواند همه جانبه نظر شما را جلب کند. ایراداتی دارد که باید در حین بازی نادیده‌شان بگیرید تا بتوانید آن را به پایان برسانید. اما در کل این ایرادات آنقدر هم بزرگ نیستند که نشود تحملشان کرد. حتی ممکن است این ایرادات اصلا به چشم خیلی‌ها نیاید و راحت‌تر از من بازی را تمام کنند.

اما انصافا خوبی‌های بازی هم کم نیست و در کل Dontnod Entertainment توانسته اثر اصیلی خلق کند که با تاکید بر المان‌های جواب پس داده، قدرت سرگرم کردن مخاطبش را دارد. فقط در کل نمی‌شود از آن به عنوان یک بازی عالی و بی‌ایراد یاد کرد.

با این حال Vampyr برای کسانی که در مدیوم بازی‌های ویدیوی به دنبال خون‌آشام‌های از یاد رفته می‌گردند، با تمام ایراداتش می‌تواند جذاب باشد. پس اگر جزو این افراد هستید و به دنبال یک اثر متوسط رو به بالا می‌گردید، Vampyr می‌تواند بازی خوبی برای شما باشد.