ابداع روشی تازه برای نامرئی شدن توسط پژوهشگران اسپانیایی

تحقیقات تازه ای که در دانشگاه اسپانیا پیرامون موضوع نامرئی شدن انجام گرفته به نتایج خوبی رسیده و دانشمندان اعلام کرده اند که از پتانسیل کافی برای تحقق این امر برخوردار است.

نتایج این تحقیق که توسط تیمی به سرپرستی آلبرتو سرنا و لوئیس مولینا از دانشگاه Extremadura اسپانیا انجام شده، اخیرا در نشریه نیچر تحت عنوان «فیلتر چندلایه همگن دی الکتریک برای نامرئی سازی الکترومغناطیسی» منتشر شده است.

تیم محققان در این مقاله به توصیف روشی پرداخته اند که به لطف آن اشیاء می توانند با استفاده از فیلترهای حساس به نور نامرئی شوند. برای این منظور لازم است لایه هایی از نوعی ماده خاص را به بخش های داخلی یک شیء اضافه نمود که این لایه ها نیز واکنش های الکتریکی خاصی به نور نشان می دهند تا در نظر مخاطب نامرئی جلوه کنند.

وضعیت فعلی تحقیقات در زمینه نامرئی سازی امیدوار کننده است اما آخرین کشف در این زمینه در واقع نوعی شنل نامرئی کننده بود که توسط تیمی از محققان دانشگاه دوک به سرپرستی دیوید اشمیت و همچنین تای جون کویی از دانشگاه جنوب شرقی نیانژین چین ابداع شد.

در آن زمان محققان باور داشتند که انسان در نزدیکی یک کشف بزرگ در دستکاری اپتیکال قرار دارد و به زودی می تواند اشیاء را با کمک این تکنولوژی نامرئی کند. با تمرکز گروه های مختلف از پژوهشگران روی این مساله بالاخره راهکارهای خوبی برای تحقق ایده نامرئی شدن ارائه گردید.

و اما تیم پژوهشگران اسپانیایی تصمیم گرفت که یکی از تکنیک های ارائه شده در این باره تحت عنوان plasmonic cloaking (نامرئی سازی امواج مایکروویو) را بهینه سازی نماید و شی خاصی را با کمک آن و بدون نیاز به شنل نامرئی نماید. برای این منظور آنها از فرایندی تحت عنوان لغو پراکندگی (یا  scattering cancellation) کمک گرفتند که در آن، دو شی نور را از سطح یکدیگر بازتاب می دهند به نحوی که هردویشان دیگر قابل رویت نباشند.

این روش البته پیچیدگی های خودش را دارد و در برهه کنونی نیز روی اشیائی با مقیاس کوچک اثربخش است اما پژوهشگران ابراز امیدواری کرده اند که به زودی به نتایج خوبی دراین باره دست پیدا کنند.

در سال ۲۰۰۶ میلادی که نخستین شنل نامرئی کننده به نمایش در آمد از فرضیات مطرح شده توسط یک محقق دیگر به نام جان پندری در ساختش کمک گرفته شده بود. کمی بعد پندری تحقیقات نظری اش در این باره را منتشر کرد و در ادامه به تیم اشمیت و کویی پیوست تا یک نمونه اولیه عملی از ایده اش بسازند.

خوشبختانه تاریخ تکرار می شود و فرضیات مطرح شده توسط تیم دانشمندان اسپانیایی الهام بخش فرد دیگری شد تا نمونه اولیه از ماشینی را بسازد که بخش های داخلی اشیاء را نامرئی می کند. اما دست آخر روش شنل بیرونی همچنان امیدوار کننده ترین متد برای این منظور حساب می شود. دست کم مقاله منتشر شده توسط کارشناسان اسپانیایی که این را می گوید.

این فیلتر نمی تواند جایگزینی برای شنل بیرونی باشد اما زمانی که استفاده از یک شی بیرونی تعامل میان هدف و محیط بیرونی را به دردسر بیاندازد می تواند روش خوبی برای نامرئی شدن باشد.