توسعه حسگر زیستی ارزانی که عفونت را در لحظه تشخیص میدهد
در حالت عادی شناسایی باکتری های مضر در نمونه بیولوژیکی بیماران بین ۲ تا ۵ روز طول می کشد اما در این بازه ممکن است عفونت های موجود در بدن فرد وخیم تر شود. اخیرا ...
در حالت عادی شناسایی باکتری های مضر در نمونه بیولوژیکی بیماران بین ۲ تا ۵ روز طول می کشد اما در این بازه ممکن است عفونت های موجود در بدن فرد وخیم تر شود. اخیرا محققان موفق به توسعه یک حسگر زیستی شده اند که نمونه ها را در لحظه تجزیه و تحلیل می کند.
بر اساس آماری که سال ۲۰۱۷ منتشر شده هر ساعت تاخیر در درمان آنتی بیوتیک به خاطر پیچیدگی عفونت در جریان خون نرخ مرگ را به میزان ۸ درصد افزایش خواهد داد و همین مساله اهمیت سرعت شناسایی باکتری را به خوبی نشان می دهد.
حسگر زیستی مذکور توسط پروفسور «محمد ظریفی» در دانشگاه «بریتیش کلمبیای کانادا» و با همکاری دانشگاه «کَلگِری» توسعه یافته است. این دستاورد که فعلا در حالت نمونه اولیه به سر می برد، بسیار کوچک بوده و توسعه آن هزینه چندانی به دنبال ندارد. این حسگر یک سیگنال مایکرویو ۲.۵ گیگاهرتزی را در کانال میکروفلوئیدیک از میان نمونه مایع بیولوژیکی عبور می دهد. با تجزیه و تحلیل تغییرات ایجاد شده در دامنه رزونانسی و فرکانس سیگنال، حسگر نه تنها قادر به شناسایی هر نوع باکتری است بلکه تمرکز آنها در نمونه را نیز اندازه گیری خواهد کرد. پروفسور ظریفی اهمیت این دستاورد را بدین صورت شرح می دهد:
ارایه این نتایج در کنار هم به فعالان حوزه بهداشت اطلاعات بیشتری را نسبت به آنچه اکنون در اختیار دارند، ارائه کرده و در تعیین روش درمانی دقیق به آنها کمک می کند.
محققان برای تعیین دقت این حسگر زیستی آن را روی نمونه هایی تست کرده اند که شامل مقادیر مختلفی از نوعی باسیل گرم منفی از خانواده انتروباکتریاسه به نام «اشریشیا کُلی» با سطوح pH متفاوت بوده اند. این نمونه بر اساس آنچه که در سناریوهای واقعی رخ می دهد انتخاب شده اند و در نهایت حسگر پروفسور ظریفی توانسته برآوردهای دقیقی را در لحظه صورت دهد.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
چه مقاله ی خوبی بود، ممنونم. این پروژه و پروژه های در زمینه ی مهندسی پزشکی و بایو آینده ی خیلی خوبی دارن. این پروژه خودش میتونه آغازی باشه برای یک انقلاب تکنولوژیک. تصور کنین آنتی ویروس های انسانی که سنسور های تشخیصی در اندازه ای کوچک باشن که بتونن در رگ های خونی حرکت کنن و سلول های مختلف رو بصورت تصادفی بررسی کنن و آلودگی های ممکن رو تشخیص بدن. این یک انقلابه.