روایت خواندنی از همکاری نافرجام لامبورگینی و ب ام و برای خلق مدل جاودانهM1

ب ام و M1 یکی از مدل های نمادین دهه هفتادی میلادی محسوب می شود. این خودرو ثابت کرد که یک برند لوکس هم می تواند حرف های زیادی برای گفتن در عرصه سوپر اتومبیل ها داشته باشد.

اگر چه M1 حامل نشان ب ام و بود، اما فرایندهای طراحی و توسعه آن عمدتا توسط لامبورگینی انجام می شد. تخصص و تبحر لامبورگینی در طراحی، ساخت و ارایه مدل های سریع، دلیل اصلی کمک گرفتن ب ام و از آن بود. ایتالیایی ها وظیفه داشتند این خودروی اسپرت موتور وسط را بر اساس استانداردهای سری مسابقات گروه 4 تولید کنند.

همکاری ژرمن ها و ایتالیایی ها خوب پیش می رفت. در آن دوران بسیاری باور داشتند که به واسطه این همکاری ب ام و به رویای خود جامه عمل خواهد پوشاند، لامبورگینی نیز به خاطر تخصص خود پول زیادی به جیب زده و به لحاظ مالی اوضاع خود را بهبود خواهد بخشید.

اما در میانه های راه لامبورگینی تصمیمی گرفت که ممکن بود رویای ب ام و را بر باد دهد. این کمپانی همزمان سودای پروژه های دیگری را در سر داشت تا به منابع مالی بیشتری دسترسی پیدا کند.

در آن دوران ارتش ایالات متحده به دنبال یک خودروی 4x4 همه جا رو با توانایی جابجایی سربازان در میادین نبرد، کارایی در هر شرایط جوی و موتوری قدرتمند برای انجام ماموریت های متفاوت بود. به همین خاطر با صدور فراخوانی از شرکت های مختلف درخواست کرد طرح های خود را ارایه کنند تا با ارایه کننده برترین مورد قرارداد امضا شود.

لامبورگینی این فرصت را کاملا مناسب دید، زیرا اگر موفق به امضای قرارداد با آمریکایی ها می شد، سرمایه عظیمی را جذب نموده و تا سال ها از لحاظ مالی خود را بیمه می کرد. وقتی این خودروساز ایتالیایی از برنامه ارتش ایالات متحده اطلاع پیدا کرد، سریعا وارد عمل شده و با آغاز پروژه ای جدید با نام چیتا (Project Cheetah) مسیر دیگری را در پیش گرفت.

نتیجه تلاش های لامبورگینی در سال 1977 در قالب مفهومی چیتا به سران ارتش آمریکا نشان داده شد. این مفهومی 4x4 به صورت روباز طراحی شده بود و نیروی خود را از یک موتور 5.9 لیتری ساخت کرایسلر دریافت می کرد.

بدنه فایبر گلس و موتور ضد آب، از ویژگی های جالب کانسپت لامبورگینی چیتا بودند. با این حال نصب موتور در قسمت عقب خودرو به پاشنه آشیل آن بدل شد، زیرا ارتش ایالات متحده معتقد بود این امر توانایی های آفرود را تحت تاثیر قرار می دهد.

به غیر از لامبورگینی، AM General نیز به فراخوان ارتش ایالات متحده پاسخ مثبت داده بود. این شرکت توانست با هاموی (Humvee) نظر سران ارتش را جلب نموده و در نهایت با آنها قراردادی پر سود امضا کند.

با بی ثمر ماندن تلاش های لامبورگینی، پروژه چیتا جز تحمیل هزینه های بیشتر، چیز دیگری عاید این کمپانی نکرد. از سوی دیگر مقامات ب ام و نیز با عدم مشاهده پیشرفت در پروژه M1، صبر خود را از دست داده و بالاخره پس از کشمکش های فراوان به همکاری خود با لامبورگینی پایان دادند.

شنیده شده که در جریان این کشمکش ها، باواریایی ها حتی سعی کرده اند به طور مخفیانه، طرح ها و برنامه های مربوط به پروژه ب ام و M1 را از مجموعه لامبورگینی خارج کنند.

در هر حال سرانجام لامبورگینی در یک بازی دو سر باخت، از پروژه ب ام و M1 نیز کنار گذاشته شد و ژرمن ها به تنهایی و با تکیه بر توانمندی های مهندسین داخلی به تعقیب رویای خود پرداختند.

آن چیزی که اکنون با اسم M1 می شناسیم، تنها سوپر اتومبیلی است که نشان ب ام و را بر روی خود دارد. این خودروی زیبا با قلم های جیوجیاروی معروف خلق شده و بی تردید یکی از شاخص ترین اتومبیل های عصر خود به شمار می رود. موتور شش سیلندر نصب شده در قسمت میانی ب ام و M1 حجمی برابر با 3.5 لیتر داشته و می تواند 270 اسب بخار قدرت تولید کند. به لطف این موتور توانمند ب ام و M1 قادر است به نهایت سرعت 260 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند.

علاوه بر نسخه خیابانی، ب ام و نسخه ای از M1 را با پسوند Procar توسعه داد. این نسخه که موتور آن توانایی تولید 850 اسب بخار قدرت را دارد، با هدف ایجاد سری مسابقاتی انحصاری متولد شد.

این سری مختص ب ام و M1 بود و پشتیبانی از مسابقات فرمول یک، از اهداف اصلی پایه گذاری آن محسوب می گشت. نیکی لائودا و نلسون پیکه از رانندگان معروف فرمول یک بودند که در این سری از مسابقات شرکت نموده و در سال های 1979 و 1980 موفق به کسب عنوان قهرمانی رقابت های Procar شدند. در مجموع 453 دستگاه از ب ام و M1 تولید شد که 20 دستگاه از آن به نسخه های مسابقه ای Procar تعلق دارند.

اما شاسی بلند 4x4 لامبورگینی به چه سرنوشتی دچار شد؟ از آنجایی که ایتالیایی ها پول هنگفتی را صرف پروژه چیتا کرده بودند، باید به نحوی از آن بهره برداری می نمودند. نتیجه این تصمیم هم در قالب خودرویی همه جا رو با نام LM002 خود را نشان داد، همان مدلی که به عنوان نخستین شاسی بلند ساخت لامبورگینی شناخته می شود.

در هر حال شاید اگر تصمیمات لامبورگینی و طمع مدیران آن برای ب ام و دردسر ساز نمی شد، M1 تا این حد عالی و شاخص از آب در نمی آمد. هرچند باید تاکید کرد که مدیران ب ام و در نهایت تصمیم به عدم حضور در بازار خودروهای سوپر اسپرت گرفتند و شاید به همین جهت باشد که پس از پایان تولید محدود مدل M1، ب ام و هیچ گاه دیگر خودرو سوپر اسپرتی را راهی جاده ها نکرد و ظاهرا در شرایط فعلی نیز تصمیمی در این راستا ندارد.