احتمال وجود اقیانوس مایع زیر سطح پلوتون

محققان دانشگاه «هوکایدو» ژاپن و چند دانشگاه دیگر به کمک شبیه سازی های کامپیوتری احتمال وجود اقیانوس مایع زیر سطح پلوتون را مطرح کرده اند. علت مایع ماندن و یخ نزدن آن نیز وجود لایه گازی عایق در این منطقه عنوان شده که از فرار گرما جلوگیری می کند.

این اقیانوس احتمالی زیر قلب سفید پلوتو قرار دارد

عبور فضاپیمای افق های نو از نزدیکی این سیاره در سال 2015 نگاه ما درباره این سیاره کوتوله و اجسام دیگر حاضر در این منطقه سرد و یخ زده منظومه شمسی را تغییر داد. یکی از کشف های فوق العاده درباره پلوتون آن بود که ممکن است زیر سطح سفید و قلب شکل آن به نام «Sputnik Planitia»، اقیانوس مایع وجود داشته باشد.

با وجود هیجان انگیز بودن این ایده، سوالی که مطرح می شود این است که چطور زیر سطح سیاره ای با این فاصله از خورشید و بی بهره از هسته مذاب اقیانوس مایع وجود دارد. طبق محاسبات چنین اقیانوسی در صورت وجود باید میلیاردها سال پیش منجمد می شد.

با این حال طبق نتایج تحقیق جدید که در آن دانشمندانی از موسسه تحقیقاتی توکیو، دانشگاه توکوشیما، دانشگاه اوزاکا، دانشگاه کوب و دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا دخیلند، محققان به این نتیجه رسیده اند که لایه ای عایق از هیدرات گازی این اقیانوس را از سطح سیاره ایزوله و به مایع ماندنش کمک کرده است.

هیدرات های گازی نوع خاصی از آب اند که در آن کریستال های یخی گازهایی مانند متان را درون خود به دام می اندازند. این هیدرات ها از ویسکوزیته بالایی برخوردارند و عایق حرارتی بسیار خوبی محسوب می شوند. چنین هیدرات هایی در زمین به فراوانی یافت می شوند، کما اینکه بیش از 6.4 تریلیون تن از آن ها کف اقیانوس ها به دام افتاده اند.

طی این تحقیق یک بازه 4.6 میلیارد ساله شبیه سازی شد که تقریبا با عمر منظومه شمسی برابری می کند. در نتیجه این شبیه سازی مشخص شد اگر چنین لایه ای از هیدرات های گازی اقیانوس زیر پوسته پلوتو را از سطح آن جدا نکرده بودند این منطقه نیز صدها میلیون سال پیش یخ زده بود.

طبق گفته های این تیم، متان مورد نیاز این لایه گازی احتمالا از هسته سنگی این سیاره نشات گرفته. موضوعی که می تواند وجود مقدار زیاد نیتروژن و کمبود متان در جو پلوتون را توجیه کند؛ علاوه بر این وجود چنین اقیانوس هایی ممکن است بسیار رایج باشد.

«Shunichi Kamata»، رهبر این تیم از دانشگاه هوکایدو گفته این موضوع می تواند به آن معنی باشد که تعداد اقیانوس های مایع جهان از آنچه پیش تر تصور می شد بسیار بیشتر است؛ و این احتمال وجود حیات فرازمینی را بیش از پیش تقویت می کند.