آشنایی با تکنولوژی گیربکس های DSG فولکس واگن

فولکس واگن در مدل گلف R32 که در سال 2003 میلادی رونمایی شد برای اولین بار از گیربکس دو کلاچه (DCT) استفاده کرد و پس از این تاریخ بود که آینده محصولات بعدی گروه فولکس واگن دستخوش تغییر شد.

پس از این تاریخ فولکس واگن موفق شد بیش از 26 میلیون جعبه دنده با اتصال مستقیم (DSG) تولید کند.

پیش از این استاندارد جعبه دنده های خودکار به طور معمول استفاده از یک مبدل گشتاور خودکار (Slush) بود و در اتومبیل های سایز کوچک نیز جعبه دنده با ضریب دنده متغیر (CVT) که منتقدان بسیار زیادی دارد مورد استفاده قرار می گرفت.

اما گیربکس های DCT تجربه لذت بخشی را عرضه می کنند زیرا بدون هر گونه وقفه، گشتاور موتور را انتقال می دهند. در یک جعبه دنده معمولی کلاچ با قطع کردن گشتاور امکان تعویض دنده را فراهم می کند تا گشتاور مجددا با تعویض دنده و بسته شدن کلاچ به کار گرفته شود. در یک جعبه دنده DCT هر کلاچ تقریبا به نیمی از دنده ها اختصاص می یابد.

بنابراین، دنده اول با کلاچ اول درگیر می شود و کلاچ دوم آماده درگیر شدن با دنده دوم است اما تا زمانی که هنوز در دنده اول هستید کلاچ دوم و دنده دوم درگیر نشده اند. زمانی که راننده دنده دوم را انتخاب می کند کلاچ اول باز و کلاچ دوم بسته می شود. این مسئله باعث می شود تا هیچ وقفه ای را بین انتقال گشتاور شاهد نباشیم.

همچنین الگوریتم های نرم افزار گیربکس با پیش بینی حرکت بعدی راننده، دنده مناسب را انتخاب می کنند. به طور مثال زمانی که دنده سبک بعدی انتخاب شده اما راننده تصمیم به سبقت گیری می کند این نرم افزار می تواند پیش بینی کند که راننده نیاز به سنگین کردن دنده برای تکمیل سبقت گیری دارد.

فولکس واگن را باید اولین شرکتی دانست که به صورت انبوه از جعبه دنده های DCT با نام تجاری DSG در محصولاتش استفاده کرده است، اما فولکس واگن اولین شرکتی نبود که این جعبه دنده را به صنعت خودروسازی معرفی کرد. حتی پورشه و آئودی هم اولین شرکتی نیستند که از این دست از جعبه دنده های استفاده کرده اند. پورشه در مدل های مسابقه ای 956 و 962 از این جعبه دنده استفاده کرده بود که بعدها با نام تجاری PDK به محصولات شهری آن راه پیدا کرد و آئودی نیز در مدل مسابقه ای Quattro S1 از این جعبه دنده استفاده کرده بود.

اما اولین نمونه گیربکس دو کلاچه در Leamington Spa انگلستان توسط شرکت  Automotive Products توسعه پیدا کرد و در سال 1980 با نام جعبه دنده اتوماتیک hot-shift نام گذاری و معرفی شد.

مفهوم اولیه این جعبه دنده ها بعدها به دلیل ادغام با واحدهای الکترونیکی دچار تغییر شد اما نام صحیحی توسط این شرکت برای جعبه دنده های دو کلاچه انتخاب شده بود. جعبه دنده های اتوماتیک مجهز به مبدل گشتاور چندان برای موتورهای سایز کوچک مناسب نیستند زیرا مبدل گشتاور گیربکس از گشتاور تولیدی موتور تغذیه می شود. اینجا بود که ایده تولید جعبه دنده های دو کلاچه مطرح شد تا یک جعبه دنده خودکار اما با عملکردی در حد یک جعبه دنده دستی و حتی فراتر از آن داشته باشیم.

به طور کلی گیربکس های دو کلاچه امروزی شبیه به همان طرح شرکت Leamington Spa هستند. این جعبه دنده ها دارای یک کلاچ خشک و یک کلاچ خیس (غوطه ور در روغن) هستند. فولکس واگن اولین شرکتی بود که جعبه دنده ای از این دست با تحمل گشتاور 250 نیوتن متری را عرضه کرد.

کلاچ های این جعبه دنده توسط شرکت BorgWarner با نام تجاری DualTronic ساخته شد. در گیربکس های فولکس واگن کلاچ ها همپوشانی داشته و یکی از کلاچ ها داخل کلاچ دیگری قرار می گیرد. با این آرایش امکان حفظ فضا و کوچک سازی کلاچ ها مهیا می شود.

فولکس واگن توانست گیربکس DSG خود را برای خودروهای جمع و جور در سال 2008 عرضه کند. این جعبه دنده از آن جا که  قادر به تحمل حداکثر گشتاور 250 نیوتن متری بود از کلاچ خشک استفاده می کند اما قطر کلی کلاچ بزرگتر است و لنت های کلاچ نیز ضخیم تر شده اند تا در برابر سایش مقاومت بیشتری داشته باشند. به همین دلیل عمر مفید آن ها به 186 هزار مایل می رسد.

پس تا بدین جا متوجه شدیم که جادوی مکاترونیک باعث شده تا نه تنها این گیربکس ها در کاهش مصرف سوخت و کاهش تولید گازهای گلخانه ای مفید باشند، بلکه از نظر تئوری امکان تجربه رانندگی لذت بخش را نیز برای ما فراهم می کنند. مسئله ای که در جعبه دنده های معمول اتوماتیک و CVT دیده نمی شود. گرچه در نهایت و در زمان مناسب هیچ چیز به خوبی یک جعبه دنده دستی لذت بخش نخواهد بود.