مشاهده تشکیل یک قمر می تواند منجر به درک بهتر اقمار مشتری و زحل شود

دانشمندان سیگنال هایی از یک اگزوپلنت به دست آورده اند که ممکن است نشانه هایی از دیسک های دور سیاره ای (متشکل ازسیارک ها) باشد که احتمالا روزی به یک قمر برای آن سیاره تبدیل خواهند شد.

دانشمندان حدس می زنند که در روزهای اولیه تشکیل مشتری و زحل، این سیاره های غول آسا سیارک ها را در دیسک های دور سیاره ای در مدار خود به دام می انداخته اند. اجرام جمع شده نهایتا دچار یکی از این دو سرنوشت می شدند: یا به یکدیگر می چسبیدند و یک قمر تشکیل می دادند، یا روی سطح سیاره سقوط می کردند. نتایج جدید به دست آمده از آرایه های تلسکوپی آتاکاما در شیلی شواهدی مبنی بر وجود چنین دیسک های دور سیاره ای اطراف یک اگزوپلنت جوان در فاصله 370 سال نوری از زمین را نشان می دهند.

این مشاهده درک بهتر اقمار زحل و مشتری را ممکن می کند

این سیاره فراخورشیدی PDS 70c نام دارد و دومین سیاره نزدیک به ستاره مادرشان یعنی PDS 70 است. این سیاره با فاصله زیادی از ستاره نسبتا جوانشان (با سنی حدود پنج میلیون سال) حرکت می کند، فاصله ای بیشتر از نپتون و خورشید خودمان و کمی نزدیک تر از یک حلقه گرد و خاک گسترده. اوایل امسال بود که دانشمندان برای اولین بار با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ VLT نشانه هایی از PDS 70c یافتند. دانشمندان در آن زمان اعلام کرده اند که نه تنها یک اگزوپلنت، بلکه نمونه ای را یافته اند که در حال بلعیدن حجم زیادی از گرد و خاک مجاورش است.

گروهی از دانشمندان اهل شیلی، آمریکا، فرانسه و آلمان با کالیبره کردن و آنالیز دوباره اطلاعات به دست آمده از VLT و استفاده از داده های تلسکوپ های آتاکاما از آن سیستم ستاره ای مشاهدات اولیه را تکمیل کردند. آن ها به دنبال نورهای ریز موج بودند، موج هایی که بین امواج مایکرو ویو و فروسرخ قرار می گیرند و برای مشاهده ابرهای گرد و خاک بسیار کاربردی اند. آن ها یک منبع ریز موج در نزدیکی سیاره PDS 70c کشف کردند.

این دانشمندان ادعا می کنند موفق به کشف یک ابر گرد و خاک در اصراف این سیاره نسبتاً بزرگ شده اند که در واقع مانند دیسک های دور سیاره ای است. وزن آن را نیز بین 0.002 الی 0.0042 برابر وزن زمین یا چیزی در حدود یک چهارم ماه تخمین زده اند.

حدس زده می شود این ابرها نقش پررنگی در شکل گیری سیارات داشته باشند. ستاره شناسان معتقدند قمرهای زحل و مشتری نیز توسط چنین دیسک هایی به وجود آمده اند و مشخصات این حلقه ها می تواند تعیین کننده خواص ماه های تشکیل شده باشد. اخیرا دانشمندان اهمیت زیادی به قمرهایی مشابه آن هایی که اطراف مشتری و زحل تشکیل شده اند می دهند، زیرا برخی از آن ها ممکن است دارای شرایط لازم برای میزبانی حیات باشند.