نهمین سیاره منظومه شمسی شاید یک سیاه چاله کوچک باشد

ایده نهمین سیاره در منظومه شمسی، ایده جالبی است. این سیاره که پس از نپتون آخرین سیاره‌ای است که به دور خورشید می‌چرخد در سال ۲۰۱۶ توجه عموم را به خود جلب کرده است. ابتدا گروهی از اختر شناسان از وجود نهمین سیاره در این منظومه پرده برداشتند. اما اکنون ایده‌ای جالب‌تر توسط گروه دیگری از اختر شناسان مطرح شده است؛ سیاه چاله ها به عنوان نهمین سیاره.

به گفته محققین این که سیاه چاله های کهن‌سال مینیاتوری که به عنوان یک شی دور خورشید می‌گردند، احتمال هیجان‌انگیزی است. با وجود این که این ایده کمی غیر منطقی به نظر می‌رسد، ولی محققین باور دارند که وجود ماده سیاه میکرو هاله مانند در اطراف این مینی سیاه چاله ها، می‌تواند روش مناسبی برای تست این ایده باشد.

تئوری سیاه چاله های کهن‌سال نیز در نوع خود قابل توجه است. بر اساس این تئوری این سیاه چاله ها جزو اولین سیاه چاله هایی هستند که پس از اتفاق بیگ بنگ تشکیل شده‌اند. از آن جایی که جهان اولیه بسیار چگال بوده است، می‌توان احتمال داد که سیاه چاله ها تنها در اثر فروپاشی ستاره‌ها درست نشده‌اند و مقیاس تشکیل آن‌ها کوچکتر بوده است.

این اجسام فرضی کوچک می‌توانند یک برابر زمین جرم داشته باشند یا نوعی از آن‌ها که ۵ برابر زمین جرم دارند، در کف دست شما جای گیرند. حتی سیاه چاله هایی با جرم ۱۰ برابری نسبت به زمین حجمی برابر با یک توپ بولینگ دارند. در نتیجه این سیاه چاله ها بسیار کوچکتر از آن‌هایی هستند که تاکنون مطالعه می‌کردیم. همچنین احتمال آن که یکی از این سیاه چاله های کوچک داخل منظومه شمسی ما وجود داشته باشد و ما از حضور آن مطلع نباشیم نیز وجود دارد.

برای جستجوی این سیاه چاله های کوچک واقع در حیاط خلوت منظومه شمسی، باید نسبت به انتخاب ابزارمان خلاق باشیم. سیاه چاله ها هر نوری که از افقشان بگذرد را جذب می‌کنند، در نتیجه پیدا کردن یکی از آن‌ها ممکن است چندان ساده نباشد. اما محققین می‌گویند، سیاه چاله ای با جرم زمین، قطعا هاله‌ای از ماده سیاه اطراف خودش خواهد داشت که می‌تواند به طول ۱ میلیارد کیلومتر از مرکز آن فاصله داشته باشد.

از آن جایی که ما نمی‌توانیم مستقیما ماده سیاه را پیدا کنیم، می‌توانیم ذراتی از آن که از خود اشعه گاما ساطع می‌کنند را بررسی کرده و سرنخی برای پیدا کردن سیاه چاله ها پیدا کنیم. برای بررسی این تئوری، محققین می‌خواهند به کمک تلسکوپ فضایی فرمی اشعه گاما، به دنبال انفجار‌های پرتو‌های گاما در منظومه شمسی بگردند.