تحقیق جدید از نقش آنتی‌بادی‌ها در درمان وسواس فکری-عملی خبر می‌دهد

محققان در مطالعه‌ای جدید موفق به کشف پروتئینی شده‌اند که به بروز رفتارهای اضطراب و استرس گونه‌ای که در اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) مشاهده می‌شوند، ربط دارد. مسدودسازی این پروتئین در موش‌ها به کاهش رفتارهای اضطرابی منجر شده است و می‌توان به کمک آن در آینده پادتنی را برای درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات روانی تولید کرد.

محققان در حال مطالعه موش‌هایی بودند که برای تولید پروتئینی به نام «Annexin-A1» مهندسی شده بودند. این پروتئین نقش مهمی در تنظیم فعالیت‌های سلول‌های ایمنی بازی می‌کند و به همین دلیل محققان برای توسعه روش‌های درمانی بیماری‌های خودایمنی، به آن توجه ویژه‌ای می‌کنند.

محققان دریافتند موش‌هایی که میزان پروتئین Annexin-A1 در آن‌ها بالاست، رفتارهای اضطراب گونه بیشتری مثل کندن وسواسی را نشان می‌دهند. تحقیقات بیشتر نشان داد که یک ژنِ بیش فعال در سلول‌های T موش‌ها در حال تولید پروتئینی است که تا پیش از این شناسایی نشده است. این پروتئین جدید «Immuno-moodulin» یا «Imood» نامگذاری شده و زمانی که محققان تولید آن را مسدود کردند، رفتارهای اضطرب گونه موش‌ها متوقف شد.

البته شناسایی چنین سازوکارهایی در حیوانات تا زمانی که نتوان آن‌ها را در انسان‌ها هم پیاده کرد، اهمیت چندانی ندارند. به همین دلیل محققان از ۲۰ فرد سالم و ۲۳ فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی سلول‌های T جمع آوری کردند. میزان پروتئین «Imood» در افراد مبتلا به وسواس فکری-عملی تقریباً شش برابر بیشتر از افراد سالم بود.

این تحقیق همچنان در ابتدای راه قرار داشته و کارهای بسیار زیادی باید انجام شوند تا از چگونگی بروز برخی رفتارها در پی تولید پروتئین «Imood» توسط سلول‌های ایمنی آگاهی پیدا کرد. محققان در مورد نحوه تاثیرگذاری این پروتئین بر سلول‌های مغزی که به بیماری‌های روانی ربط دارند، فرضیه سازی کرده و در مورد نقش آن در درمان بیماری‌های روانی سخن گفته‌اند.

در حال حاضر تیمی از محققان دانشگاه کوئین مری انگلستان در حال توسعه نوعی پادتن انسانی برای تنظیم سطوح پروتئین «Imood» هستند. البته این کار زمان بر خواهد بود و تا اولین کارآزمایی بالینی حداقل پنج سال فاصله است.

یافته‌های این تحقیق در ژورنال Brain, Behavior, and Immunity منتشر شده است.