باورهای قبلی در مورد پلوتون زیر سوال رفت؛ احتمال سکونت جانداران در گذشته

به نظر می رسد پلوتون حدودا ۴.۵ میلیارد سال قبل با سطحی وسیع از اقیانوس مایع پوشیده شده بوده که حالا زیر لایه‌ای از یخ پنهان شده است؛ این یعنی حدودا ۵۰۰ میلیون سال عمر بیشتر نسبت به آب‌های کره زمین. پلوتون در حال حاضر به عنوان سنگی یخی شناخته می‌شود که در فاصله ۵.۹ میلیارد کیلومتری خورشید در مدار منظومه شمسی می‌چرخد.

گزارشاتی جدید به دست آمده که نشان می‌دهد پلوتون هنگام پدید آمدن گرم بوده و به همین ترتیب اجازه داده تا آب مایع روی سطح آن شکل بگیرد و در واقع برای زندگی بیگانگان مناسب و قابل سکونت باشد.

محققین نمونه‌های شبیه سازی شده از مدل حرارتی و تغییرات آن را با عکس‌هایی که اخیرا توسط فضاپیمای New Horizons ناسا گرفته شده مقایسه کرده‌اند و دریافتند صفحات و فرورفتگی‌های سطح رویی این سیاره کوتوله، در واقع نشانگر تحولات ناشی از حرکت‌های درونی زیر پوسته به خاطر افزایش حجم آب بعد از یخ زدن است.

این تحقیقات که در نشریه Nature Geoscience منتشر شده، مدعی هستند حرارت اولیه پلوتون در واقع به خاطر برخورد سیارک‌ها و سایر اجرام آسمانی با سطح سنگی آن ایجاد شده و در واقع هسته اصلی آن را شکل داده است. بخش‌هایی از گرمای اولیه هم به خاطر المان‌های رادیواکتیو متصاعد شده از سوی سنگ‌ها بوده.

گفته می‌شود دوران گرم بودن پلوتون فقط ۳۰ هزار سال طول کشیده، به این ترتیب که قبل از یخ شدن این سیاره کوتوله در فرصت نه چندان زیادی که سطح آن همچنان گرم بوده آب به اندازه کافی شکل گرفته. اندیشمندان بر این باورند که این ماجرا احتمالا به حدود ۴.۵ میلیارد سال قبل بر می‌گردد. در مقام قیاس، اقیانوس‌های کره زمین حدودا ۳.۸ میلیارد سال پیش شکل گرفته‌اند، آن هم در حالی که عمر سیاره بیشتر از ۷۰۰ میلیون سال بوده است.

«کارور بیرسون» ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا در این رابطه می‌گوید: «حتی در محیط سرد و با فاصله بسیار زیاد از خورشید، ممکن است تمام این دنیاها خیلی سریع و با گرمای کامل و همراه با اقیانوس‌های مایع شکل گرفته باشند. اگر پلوتون از ابتدا سرد بود، می‌بایست شرایطی فشرده را روی سطح آن می‌دیدیم. اما اگر با گرما کار خودش را آغاز کرده باشد، دریاهای وسیع و یخ زده و شرایطی گسترش یافته روی سطح آن وجود داشت».

ما شواهد زیادی مبتنی بر گسترش پیدا کردن آن دیده‌ایم، اما هیچ مدرکی از شرایط فشرده وجود ندارد، بنابراین می‌توانیم روی ایده شکل گرفتن پلوتون با گرما و سطحی پوشیده از اقیانوس مایع تمرکز کنیم.

بیرسون با اشاره به سایر سیاره‌های کوتوله مثل ماکی‌ماکی و هائومیا که ماهیتی مشابه دارند، اشاره می‌کند که احتمالا آنها هم به همین شکل به وجود آمده و اقیانوس‌هایی نهفته در خود جای داده باشند. او در ادامه توضیح می‌دهد:

آنها هم ممکن است اقیانوس‌هایی زیر سطح یخی خود پنهان کرده باشند. هنوز نمی‌دانیم که آیا این اقیانوس‌ها همچنان وجود دارند، یا به طور کامل یخ زده‌اند. اما با رفتن به آن دنیاهای یخ زده می‌توانیم فهم بهتری از نحوه تکامل آنها داشته باشیم و از داستان‌های منحصر به فرد آنها بیشتر بشنویم.

دانشمندان مدت زیادی است که در مورد یگانگی کره زمین در مورد سیاره‌ای قابل سکونت در منظومه شمسی سوال و بحث دارند، چرا که پیرامون زمین تنها بخشی است که در محدوده طلایی منظومه سیر می‌کند و نه خیلی گرم است و نه خیلی سرد. ناگفته نماند که اولین بار در سال ۲۰۱۶ میلادی طرح وجود اقیانوس زیر سطح پلوتون مطرح شد و سال قبل هم ژاپنی‌ها روی این موضوع تاکید کردند.