CIA اطلاعات پهپاد اتمی خود را منتشر کرد؛ طراحی شبیه به پرنده با امکان ۳۰ روز پرواز

در دوران جنگ سرد آمریکا به دنبال ساخت پهپاد شبیه به پرنده با سوخت هسته‌ای بود که می‌توانست به مدت یک ماه پرواز کند و تجهیزات مختلفی را برای جاسوسی حمل کند.

این پهپاد با نام پروژه «Aquiline»، یکی از غیرمعمول‌ترین و پیچیده‌ترین تلاش‌های دولت ایالات متحده آمریکا در دوران جنگ سرد محسوب می‌شود. پروژه این پهپاد که قرار بود به عنوان یک هواپیمای جاسوسی رباتیک و وسیله‌ای برای انتقال مخفیانه محموله‌ها مورد استفاده قرار بگیرد، هیچ‌گاه کامل نشد و حالا CIA آن را از حالت محرمانه خارج کرده و اطلاعات آن را منتشر کرده است.

آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا قصد داشته Aquiline را به اولین پلتفرم هوشمند جمع آوری اطلاعات بدون نیاز به خلبان تبدیل کند. هدف از این پروژه توسعه، دستیابی و حفظ توانایی عملیاتی برای انجام ماموریت‌های مخفیانه در مناطق با نظارت شدید بود.

این پهپاد که توسط شرکت دفاع هوایی «مک‌دانل داگلاس» طراحی شده بود، طراحی بسیار متفاوتی نسبت به سایر جنگنده‌های این کمپانی داشت. Aquiline ابعاد کوچکی داشت تا بتواند شبیه به یک پرنده به نظر برسد. این پهپاد ۱.۵ متر طول و ۲.۲۸ متر عرض داشت و وزن برخاست آن به ۳۷.۶ کیلوگرم می‌رسید.

این پهپاد به یک موتور چهار زمانه با قدرت ۳.۵ اسب بخار مجهز می‌شد که می‌توانست سرعتی برابر ۴۷ تا ۸۰ گره برای آن به همراه داشته باشد. Aquiline قادر بود در حالت عادی به مدت ۵۰ ساعت و مسافت ۱۹۰۰ کیلومتر پرواز کند و حداکثر ارتفاع قابل پرواز آن نیز برابر ۶۱۰۰ متر بود.

استفاده از انرژی هسته‌ای برد این پهپاد را افزایش می‌داد و CIA به دنبال استفاده از سیستم پیشرانش رادیوایزوتوپ بود. این سیستم می‌تواند گرمای واپاشی ایزوتوپ‌ها مانند پلوتونیوم را به الکتریسیته تبدیل کند. چنین موتوری می‌توانست باعث پرواز Aquiline به مدت ۳۰ روز یا مسافت ۵۸ هزار کیلومتری شود.

این وسیله به گونه‌ای طراحی شده بود که می‌توانست تجهیزات جاسوسی و تصویربرداری با خود حمل کند و امکان ثبت تصاویر از ارتفاع‌های کم برای آن وجود داشت. این دستگاه برخلاف هواپیمای با سرنشین، می‌توانست فاصله بسیار کمتری با هدف داشته باشد و از آن تصاویر باکیفیتی بگیرد.

CIA قصد داشت این پهپاد را از مرزهای شوروی یا چین راه‌اندازی و کنترل کند و کشورهایی مانند تایوان، ترکیه یا نروژ می‌توانستند تبدیل به محل انجام این ماموریت‌ها شوند. این پهپاد قرار بود در «منطقه ۵۱» توسعه پیدا کند که در نهایت پروژه لغو شد.

در حال حاضر دلیل لغو این پروژه مشخص نشده، اما احتمالا پیچیدگی‌های فنی مانع از توسعه این پهپاد شده است. قرار دادن سیستم اتمی در پهپاد، سیستم‌های نظارتی و انتقال اطلاعات از دشواری‌های این پروژه بودند. علاوه بر این موضوع، شناسایی آن توسط چین و شوروی می‌توانست تمام زحمات مهندسان و همچنین سرمایه بسیار بالایی را هدر دهد.