«کرونای طولانی مدت» تا کی با ما خواهد بود؟

بیش از دو سال است که ویروس کرونا در کنار ما حضور دارد و بسیاری از فعالیت‌های ما را تحت تاثیر قرار داده است. این فعالیت‌ها تنها منحصر به مشاغل یا رفت و آمدها نمی‌شود و حتی بر بسیاری از مراحل طبیعی زندگی افراد هم لطمه زیادی وارد کرده است. یکی از موضوعات مهم درباره کرونا، اثرگذاری آن روی زنان باردار و بحث‌های پیرامون این ویروس و بارداری بود. وجود اثر طولانی مدت بر بدن افراد که به کرونای طولانی مدت مشهور بود افراد بسیاری را نگران کرده بود. این موضوع توانسته بود که تا حد زیادی توجه افراد مختلف را به خود جلب کند و باعث ترس و وحشت زیادی شود. مخصوصا در زمانی که هنوز اثرات این بیماری بر نوزادانی که مادر بیمار داشتند مشخص نبود. دقیقا همین موضوع توانست ترس و واهمه این بیماری را تا حد زیادی افزایش دهد.

 این ترس تا جایی ادامه پیدا کرد که در ادامه بسیاری از مادرها ترجیح می‌دادند که زمان زایمان خود را تغییر دهند و در اولین فرصت نوزادانی نارس را به دنیا بیاورند تا اینکه کرونا را در دوران بارداری تحمل کنند و حامل کودکانی باشند که ممکن است تاثیرات این ویروس را تا آخر عمر حمل کند. علاوه بر این از طرف دیگر بسیاری از افراد نمی‌خواستند که برای زایمان به بیمارستان‌ها بروند. چرا که این اماکن پر از بیمارانی بود که به کرونا مبتلا شده بودند و ممکن بود در حین  آماده شدن برای زایمان به کرونا مبتلا شوند یا نوزادان آن‌ها دچار مشکل بشود. در نهایت بسیاری از افراد باردار به جای خطر ابتلا به ویروس کووید-19، ترجیح می دهند نوزادان خود را در درمانگاه‌ها و یا مراکز درمانی محلی یا در خانه با ماما به دنیا بیاورند.

اما ترس کرونای طولانی مدت بر بارداری از چه شروع شد؟

 در اوایل همه‌گیری، بیمارستان‌های مملو از بیماران کووید-19 به مناطق تاخت و تاز ویروس کرونا تبدیل شدند. در تابستان و پاییز سال 2020، متخصصان زنان و زایمان شاهد افزایش نرخ زایمان زودرس بودند. دیوید آ. شوارتز، آسیب شناس جفت و اپیدمیولوژیست مستقر در آتلانتا، چنین نقل می‌کند:

 «در این دوران سیاه ما شاهد مرگ و میر مادران زیادی بودیم. این برخی از اولین شواهد بود مبنی بر اینکه اگر زنی در دوران حاملگی به SARS-CoV-2 آلوده شده باشد، در معرض خطر عواقب نامطلوب قرار دارد.»

تخمین ها برای تعداد افرادی که به کووید طولانی‌مدت مبتلا می شوند از 10 درصد تا 50 درصد موارد متغیر است. این بدان معناست که ده‌ها میلیون نفر هنوز با اثرات ماندگار دست و پنجه نرم می‌کنند.

آیا باید حتما کرونا بگیریم؟

یک رویکرد رایج برای عفونت‌های ویروسی وجود دارد که از جمله «آنچه شما را نکشد، قوی‌تر می‌کند» پیروی می‌کند. این حرف فقط تا حدودی دقیق است. در بسیاری از موارد، اگر بیمار شوید و سپس بهبود پیدا کنید، بدن شما با افزایش ایمنی طبیعی به عملکردهای معمول خود باز می گردد. اما متخصصان و بیماران مدتی است که می‌دانند برخی ویروس‌ها، باکتری‌ها و انگل‌ها تلفات سنگین‌تری دارند. این موضوع می‌تواند تا حدی جدی شود که حتی ممکن است اثرات ماندگار آن‌ها تا مدت زمان زیادی با شما باقی بماند و شما را آزار دهد. این نوع بیماری‌های ویروسی طی آسیب به اندام‌ها و بافت‌ها بدن را تا مدت‌ها پس از از بین رفتن مهاجم میکروبی ضعیف‌تر می‌کنند و شرایط مزمنی را ایجاد می‌کنند.

اکنون، پس از گذشت دو سال از یک بیماری همه گیر ویرانگر، COVID-19 این پیام را به شکلی گیرا و واضح به بشریت اثبات کرده است. این بیماری تقریبا به کل جهان ثابت کرد که هر ویروسی می‌تواند به سرعت جهان را تحت تاثیر قرار دهد و تاثیرات خود را بر جهان بگذارد بی آن که بسیاری از افراد تا مدت زیادی بتوانند راهی را برای کنترل آن پیش بگیرند. کرونا از ان دسته بیماری‌هایی است که ممکن است بر بسیاری از افراد اثرات طولانی مدت خود را بگذارد و در موارد وخیم حتی کنترل نباشد و تا مدت زمان زیادی زندگی شخص را تحت تاثیر عوارض جانبی خود قرار دهد.

آیا تاکنون افراد زیادی به کرونای طولانی‌مدت مبتلا شده‌اند؟

تخمین ها برای تعداد افرادی که به کووید طولانی‌مدت مبتلا می شوند (کرونای معمولی با مجموعه ای از علائم ماندگار) از 10 درصد تا 50 درصد موارد متغیر است. تاکنون برای ابتلای این نوع از کرونا بیش از 428 میلیون مورد را دریافت کرده‌ایم. این موضوع به این معنی است که ده ها میلیون نفر در سراسر جهان همچنان با پیامدهای ویروسی مبارزه می کنند. این افراد تا مدت‌ها پس از مبتلا شدن آن از علائم آن دچار آزار و اذیت می‌شوند.

شرایط از ناامیدکننده تا کاملاً ناتوان‌کننده متغیر است. در بسیاری از افراد علائم تا حدی نگران‌کننده است که نه تنها به بویایی و چشایی، بلکه به هر پنج حواس آسیب می‌رسانند. برخی دیگر مشکلات قلبی طولانی مدت، خستگی، تنگی نفس و مه مغزی دارند که ناشی از ابتلا به این بیماری بوده است و دچار پیادهای سنگین‌تر و آزاردهنده‌تری شده‌اند. تحقیقات اولیه نشان می دهد که عفونت COVID-19 می تواند آسیب عصبی جدی تری مانند زوال عقل ایجاد کند. نگران‌کننده است که کووید طولانی مدت بر افرادی که تنها واکنش‌های خفیفی به ویروس داشتند، از جمله بسیاری از کودکان، تأثیر می‌گذارد.

از مشکلات آزاردهنده دیگر در زمینه کرونای طولانی مدت

مردان و زنان مشکلات مختلفی را پس از ابتلا به این بیماری در زمینه سلامت باروری تجربه می کنند. همانطور که شارون گینوپ گزارش می دهد، آخرین تحقیقات NIH نشان می دهد که احتمال ابتلا به عوارض جدی، از جمله سقط جنین و مرده زایی، در افرادی که به کووید-19 مبتلا شده اند، 40 درصد بیشتر از افراد غیر آلوده هستند. هزاران زن دیگر از اختلالات شدید در چرخه قاعدگی خود گزارش می دهند. این موضوع گویا به یکی از علائم آشنا در ابتلا به بیماری کووید شده است. کرونای طولانی مدت توانسته بود اثر خود را بر زندگی بسیاری از افراد بگذارد.

ماماها یکی از پرکارترین سال‌های کاری خود را تجربه می‌کنند. چرا که بسیاری از افراد به طور جدی‌ای از رفتن به بیمارستان حتی در هنگامی که درد زایمان دارند نیز هراس دارند و ترجیح می‌دهند که در هیچ صورتی به بیمارستان‌ها نروند. این افراد از ماماها و مراکز درمانی کوچک درخواست کمک کنند و در همان جا وضع حمل را انجام بدهند. این موضوع باعث ترس از کرونای عادی و یا ابتلا به کرونای طولانی مدت بود. متخصص غدد درون ریز در دانشگاه کلمبیا، در وصف این موضوع چنین می گوید:

«کرونا در زنان باردار به دلیل سیستم ایمنی سرکوب شده و ظرفیت پایین ریه بسیار خطرناک تر است. این حداقل تا حدی توضیح می دهد که چرا تعداد قابل توجهی از زنان باردار که به این ویروس مبتلا می شوند در بیمارستان بستری می شوند.»

آیا عوارض کرونای طولانی‌مدت تنها فیزیکی هستند؟

علائم درازمدت کووید فقط فیزیکی نیست و ممکن است که تا مدت‌ها اثرات مربوطه بر روح و روان فرد باقی بماند. عواقبی همچون سلامت روان و  انزوا و غم و اندوه نیز غیر قابل چشم پوشی هستند. با درمان و نجات یافتن افراد بسیاری در جهان، درک خطرات مرتبط و حفظ اقدامات کاهشی در این ترکیب اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. پس ماسک بزنید، تزریق واکسن را فراموش نکنید و به تهویه هوا توجه کافی را داشته باشید.

«هیچ راهی برای پیش‌بینی اینکه کدام نسخه از کووید را دریافت خواهید کرد، وجود ندارد. شاید در اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست ندهید. اما ممکن است به زندگی ای که برای آن برنامه ریزی کرده بودید، برنگردید.»

لیزا اوبراین، بیمار مبتلا به کووید