نقشه دوران قرون وسطی احتمالا به شهر گمشده «آتلانتیس ولز» اشاره دارد

از قرن‌ها قبل، شایعاتی در مورد یک قلمرو باستانی به نام Cantre'r Gwaelod شنیده می‌شود که زمانی در خلیج Cardigan ولز وجود داشته، اما در نهایت در آب‌های خلیج غرق شده است. مورخان از مدت‌ها قبل امیدوار بودند تا نقشه و شواهدی از این شهر افسانه‌ای غرق شده که به آن «آتلانتیس ولزی» گفته می‌شود، پیدا کنند و اکنون در یک نقشه مربوط به قرن سیزدهم شواهدی از آن پیدا شده است.

«سایمون هاسلت» از دانشگاه سوانسی و «دیوید ویلیس» از دانشگاه آکسفورد بر اساس تجزیه‌و‌تحلیل نقشه مربوط به دوران قرون وسطی، گزارش‌های فولکلور، مطالعات میدانی و بررسی‌های زمین‌شناسی، شواهد جدیدی را ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد زمانی دو جزیره در این خلیج وجود داشته است.

هاسلت توضیح می‌دهد که این دو جزیره به وضوح در نقشه‌ای از جزایر بریتانیا به نام Gough دیده می‌شوند که در کتابخانه بادلین دانشگاه دانشگاه آکسفورد نگه‌داری می‌شود. گفته می‌شود این اولین نقشه کامل باقی‌مانده از جزایر بریتانیا است که به اواسط قرن سیزدهم مربوط می‌شود. نسخه دیجیتال این نقشه را توسط این لینک می‌توانید مشاهده کنید.

طبق گزارش‌های موجود، این دو جزیره هر کدام تقریبا به اندازه یک چهارم جزیره انگلسی (Anglesey) در ولز هستند که طبق صفحه ویکی‌پدیا آن، مساحتی به اندازه 714 کیلومتر مربع دارد. همچنین یکی از آن‌ها بین دو شهر ابردایفی و آبریستویث ولز و دیگری در شمال این کشور و نزدیکی شهر بارموث قرار گرفته بوده‌اند.

او توضیح می‌دهد:

«نقشه Gough با توجه به ابزارهای نقشه‌برداری که در آن زمان وجود داشته، بسیار دقیق است. این دو جزیره به وضوع در آن مشخص شده‌اند و ممکن است گزارش‌های معاصر مربوط به سرزمین گمشده‌ای که در کتاب سیاه کارمارتن به آن اشاره شده را تایید کنند.»

دکتر «جولیت وود»، کارشناس فولکلور ولزی دانشگاه کاردیف که در این تحقیق حضور نداشته درباره اهمیت کتاب سیاه کارمارتن (Black Book of Carmarthen) در داستان‌های اساطیری ولز می‌گوید:

«نقشه Gough احتمالا در حدود سال 1280 ساخته شده باشد. کمی قبل از آن، در حدود سال 1250، کتاب سیاه کارمارتن نوشته شده است.»

آن‌ها همچنین توضیح می‌دهند که احتمالا فرسایش ساحلی منجر به تغییرات زیادی در امتداد خط ساحلی ولز شده باشد، زیرا طبق این نقشه، به نظر می‌رسد که سواحل ولز در آن زمان حدود 12 کیلومتر با موقعیت فعلی خود فاصله داشته‌اند. بنابراین، همچنین ممکن است که فرسایش به دفن این جزایر و آتلانتیس ولزی کمک کرده باشد.

اگر دوست داشتید می‌توانید این مطلب را با دوستان‌تان در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید.