دانشمندان شکل‌گیری الماس در سیارات گازی را با پلاستیک‌های رایج در زمین شبیه‌سازی کردند
محققان با الهام از وضعیت سیاره‌های گازی و باران‌های الماسی در آن‌ها، با استفاده از پلاستیک PET به ساخت نانوالماس دست زدند.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
محققان دریافته‌اند که «باران الماس» به عنوان پدیده‌ای منحصر به فرد که احتمالا در سیاره‌های گازی غول‌آسا رخ می‌دهد، احتمالا اتفاقی بسیار رایج‌تر از تصورات قبلی ماست. بنابراین عده‌ای از پژوهشگران برای بررسی شرایط این سیارات آزمایش جدیدی را ترتیب داده و به فرآیند تشکیل الماس از پلاستیکی که در مواد خوراکی متداول یافت می‌شود، دست پیدا کرده‌اند.
گروهی از دانشمندان از آلمان و فرانسه از پلاستیک PET که در بسته‌بندی مواد غذایی و بطری‌های پلاستیکی وجود دارد، استفاده کرده‌اند تا به شکلی دقیق‌تر ترکیبات سیاره‌هایی مثل اورانوس و نپتون را شبیه‌سازی کنند. آزمایش‌های قبلی نشان داده بود که هیدروژن و کربن می‌توانند تشکیل پلاستیک بدهند. این دو عنصر همان عناصری هستند که در فهم ترکیبات شیمیایی این دو سیاره اهمیت دارند.
«دامینیک کرائوس»، فیزیکدان HZDR و استاد دانشگاه راستاک می‌گوید: «اثر اکسیژن [بر این ماده] در افزایش سرعت جدا شدن کربن و هیدروژن و کمک به شکل‌گیری نانوالماس‌ها بود. این عنصر به اتم‌های کربن کمک کرد تا آسان‌تر ترکیب شوند و الماس ایجاد کنند.»
این مطالعه تصویر کامل‌تری را درباره چگونگی شکل‌گیری باران‌های الماسی در سیاره‌های دیگر فراهم می‌کند و می‌تواند به روش جدیدی برای تولید نانوالماس‌ها منجر شود. این مواد برای استفاده در حوزه‌های مختلف از انتقال دارو در بدن، حسگرهای پزشکی و جراحی‌های غیرتهاجمی گرفته تا تولید مواد پایا و الکترونیک کوانتوم کاربرد دارند.
محققان برای ایجاد امواج شوک در PET از یک لیزر اپتیکال پرقدرت استفاده کردند. سپس با استفاده از پالس‌های پرتو ایکس دریافتند که چه اتفاقاتی در پلاستیک رخ می‌دهد. آن‌ها متوجه شدند که اتم‌های این ماده با تکنیکی موسوم به انکسار پرتو ایکس آرایش خود را تغییر می‌دهند و به شکل الماس‌های کوچک در می‌آیند. دانشمندان می‌گویند عرض این نواحی الماسی به چند نانومتر می‌رسد. همچنین حضور اکسیژن در این ماده به نانوالماس‌ها اجازه می‌دهد تا با سرعت بیشتری رشد کنند.
محققان معتقدند که الماس‌های اورانوس و نپتون بسیار بزرگ‌تر از الماس‌های ساخته‌شده در این آزمایش هستند و وزنشان به میلیون‌ها قیراط می‌رسد. این الماس‌ها احتمالا به آرامی در طول هزاران سال از لایه‌های یخی این سیارات عبور کرده و لایه ضخیمی را در اطراف هسته این سیارات به وجود آورده‌اند.
دانشمندان همچنین شواهدی پیدا کرده‌اند که از شکل‌گیری آب ابریونیزه در حضور الماس‌ها خبر می‌دهد. این فاز جدید از آب که معمولا با نام «یخ داغ و سیاه» شناخته می‌شوند، در دماها و فشارهای بسیار بالا وجود دارند.
اگر تمایل داشتید می‌توانید این مطلب را با دوستان‌تان در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.