امروز در فضا: ویلیام هرشل دو قمر اورانوس را کشف کرد

۱۱ ژانویه ۱۷۸۷، ستاره‌شناس انگلیسی، سر ویلیام هرشل دو قمر اورانوس را کشف کرد. اوبرون و تیتانیا اولین قمرهای اورانوس بودند که کشف شدند.

ویلیام هرشل و کشف دو قمر اورانوس

ویلیام هرشل در ۳۵‌سالگی و به‌طور کاملاً تصادفی به اخترشناسی علاقه‌مند شد. او در نخستین گام شروع به ساخت تلسکوپ‌های مختلف کرد و در طراحی و ساخت آینه‌های اسپکولا که در ساخت تلسکوپ‌ها کاربرد دارند، مهارت پیدا کرد.

هرشل با استفاده از دست‌ساخته‌های خود شروع به رصد اجرام فضایی و سحابی‌ها کرد. او در سال ۱۷۸۱ جرمی فضایی را کشف کرد و حدس زد یک دنباله‌دار یا سحابی باشد. هرشل در رصدهای بعدی که متوجه حرکت جرم شد، احتمال داد که دنباله‌دار باشد و حتی هنگامی که آن را به‌عنوان کشف به انجمن سلطنتی گزارش می‌داد نیز بر باورش پایبند بود. اما بعد به‌طور مطلق اثبات شد آنچه ویلیام هرشل دنباله‌دار می‌پنداشت، سیاره اورانوس است.

به پاس این کشف تاریخی ویلیام به‌عنوان عضو جامعه سلطنتی انگلیس پذیرفته‌ شد و از سوی پادشاه جایزه نقدی قابل‌توجهی دریافت کرد. شش سال پس از این کشف، هرشل دو قمر تیتانیا و اوبرون اورانوس را نیز کشف کرد تا نامش در علم اخترشناسی بیش از پیش زبانزد جهانیان شود. تلسکوپی که ویلیام هرشل ساخته‌ بود نیز برای ۵۰ سال بزرگ‌ترین تلسکوپ جهان بود.

او در آن زمان نام شخصیت‌های نمایش‌نامه رؤیای نیمه‌شب تابستان، اثر ویلیام شکسپیر را روی قمرها گذاشت و این سرآغاز سنت نام‌گذاری قمرهای اورانوس براساس نام شخصیت‌های آثار شکسپیر بود. تیتانیا بزرگ‌ترین قمر اورانوس، به نام ملکه پریان و اوبرون دومین قمر بزرگ، به نام پادشاه افسانه‌ای پری‌ها از همان داستان نام‌گذاری شده‌اند.

تیتانیا

این جرم هشتمین قمر بزرگ منظومه‌شمسی محسوب می‌شود و جزو اولین قمرهای اورانوس بود که کشف شد. تیتانیا متشکل از مقدار یخ و سنگ مساوی و سطح آن تیره و کمی قرمز رنگ است.

دهانه‌های ضربه‌ای متفاوتی نیز روی سطح آن وجود دارد و احتمالاً از یک قرص برافزایشی تشکیل شده‌ است که درست پس از شکل‌گیری سیاره را احاطه می‌کند. تصاویر این قمر توسط وویجر- ۲ در ژانویه ۱۹۸۶ تهیه شد.

اوبرون

اوبرون نیز جزو اولین قمرهای اورانوس کشف‌ شده است و دورترین قمر اورانوس محسوب می‌شود. این قمر کروی‌شکل است و قطر آن را حدود ۱۵۲۰ کیلومتر، تقریباً نصف قطر ماه برآورد کرده‌اند که آن را تبدیل به دومین قمر بزرگ اورانوس می‌کند.

نیمی از آن را یخ و نیم دیگر را هسته‌ای سنگی تشکیل داده‌ است. سطح اوبرون به‌شدت دهانه‌دهانه است و این دهانه‌های بزرگ و متعدد از سن زیاد آن حکایت می‌کنند.

در تصاویری که وویجر- ۲ از این قمر گرفت، کوه‌های منفرد و اثرات برخورد سیارک‌هایی روی سطح آن دیده می‌شوند.