دانشمندان برای اولین‌بار اکسیژن را در سمت روز زهره شناسایی کردند

دانشمندان قبلاً ردیابی مستقیم اکسیژن را در سمت شب زهره کشف کرده بودند و مدل‌های نظری مدت‌هاست نشان داده‌اند که اکسیژن اتمی باید در جو این سیاره وجود داشته باشد.

اکنون دانشمندان توانسته‌اند ردیابی مستقیم اکسیژن در سمت روشن و روز زهره را ثبت کنند. این کشف می‌تواند به محققان اطلاعات بیشتری در مورد جو زهره دهد.

ردیابی اکسیژن در زهره به چه معناست؟

این کشف هیجان‌انگیز است، به‌ویژه به این دلیل که دانشمندان مدت‌ها در آرزوی کسب اطلاعات بیشتر در مورد «همزاد شیطانی زمین» بودند. جایی که زمین شاداب و سرسبز است، زهره منظره جهنمی دارد و سیاره‌ای داغ بوده که با ابرهای خفه‌کننده متشکل از کربن دی‌اکسید پوشیده‌ شده‌ است.

یک راه خوب برای درک زهره این است که یک محیط گلخانه‌ای با دمای متوسط 867 فارنهایت را تصور کنید. این محیط آنقدر داغ است که تمام کاوشگرهای ارسالی در عرض چند دقیقه ذوب شده‌اند. این ویژگی کسب اطلاعات بیشتر در مورد سطح زهره را دشوار می‌کند.

اما اکسیژن اتمی شبیه اکسیژنی نیست که تنفس می‌کنیم. بنابراین حتی اگر بتوانیم از گرمای شدید جان سالم به‌در ببریم، زهره سیاره‌ای نیست که بتوانیم در آن نفس بکشیم. درعوض، اکسیژن اتمی بسیار واکنش‌پذیر است و معمولاً به اتم‌های دیگر پیوند می‌خورد. این عنصر به شکل اتمی در ارتفاعات زیاد روی زمین فراوان است، اما به‌نظر می‌رسد در زهره بسیار فراوان‌تر باشد.

این کشف چه مزیتی دارد؟

تشخیص مستقیم اکسیژن در روز زهره می‌تواند به ما اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی ایجاد کربن دی‌اکسیدی که جو زهره را پر می‌کند، ارائه دهد. براساس داده‌ها، دانشمندان بر این باورند که وقتی اتم‌های کربن دی‌اکسید به‌سمت روز زهره می‌روند، ازهم جدا می‌شوند و به اکسیژن اتمی و کربن مونوکسید تبدیل می‌شوند. بااین‌حال، هنگامی که به‌سمت شب حرکت می‌کنند، مولکول‌ها دوباره به‌هم متصل می‌شوند و کربن دی‌اکسید ایجاد می‌کنند.

یادگیری بیشتر در مورد خواهر زمین به ما امکان می‌دهد تا بهتر بفهمیم که چگونه زهره به گودال داغ و مرگ‌بار امروزی تبدیل شد. این می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی تغییر آب‌وهوا و سایر اثرات جهانی که ممکن است ظاهر و عملکرد سیاره ما را برای هزاران سال آینده تغییر دهد، پیدا کنیم.