تصویر روز ناسا: سحابی پک‌من، زایشگاه ستاره‌های جدید

شاید انتظار داشته باشید در تصویر روز ناسا سحابی پک‌من (Pacman Nebula) ستاره‌ها را ببلعد اما این سحابی که با نام علمی NGC 281 شناخته می‌شود، درحال تشکیل ستاره‌های جدید است. درون این سحابی، خوشه ستاره‌ای جوان و پرجرمی با تابش شدید باعث درخشش گسترده این سحابی شده است.

در این مناطق، گازهای هیدروژن و هلیوم بر اثر نیروی گرانش متراکم می‌شوند. اگر این فشردگی به حد کافی برسد، دما و فشار در مرکز این توده افزایش می‌یابد و شرایط همجوشی هسته‌ای فراهم می‌شود و ستاره جدیدی به دنیا می‌آید.

اشکال چشم‌گیر NGC 281 که در تصویر روز ناسا دیده می‌شوند، ستون‌های غبارآلود و توده‌های متراکم گلبول‌های بوک هستند که برابر نور ستارگان پس‌زمینه، سایه‌وار نمایان شده‌اند.

این ساختارهای غباری که تحت‌تأثیر بادهای ستاره‌ای -جریانی از ذرات باردار که با سرعت بالا از سطح ستارگان پرجرم و داغ منتشر می‌شود- و تابش شدید ستاره‌های داغ خوشه درحال فرسایش هستند، ممکن است در صورت پایداری کافی، خودشان به مناطقی مناسب شکل‌گیری ستارگان جدید تبدیل شوند. در حقیقت، گلبول‌های بوک توده‌های کوچک، متراکم و تاریک از گاز و غبار است که اغلب محل تولد ستاره‌های جدید هستند.

سحابی NGC 281 به‌دلیل شکل کلی خود به سحابی پک‌من معروف شده است. این جرم آسمانی در فاصله‌ای حدود ۱۰ هزار سال نوری از ما و در صورت فلکی ذات‌الکرسی (Cassiopeia) قرار دارد. ذات‌الکرسی صورت فلکی در نیمکره شمالی آسمان است که به شکل W مانند شناخته‌ می‌شود.

تصویری که مشاهده می‌کنید، ترکیبی بسیار دقیق است که اواسط سال ۲۰۲۴ در اسپانیا و با استفاده از فیلترهای باند باریک گرفته شده است.

در این روش از فیلترهایی استفاده می‌شود که فقط طول موج‌های خاصی از نور (مثل تابش هیدروژن و اکسیژن) را عبور می‌دهند و دانشمندان به کمک آنها می‌توانند ساختارهای سحابی را با وضوح بالا مشاهده کنند.

این تصویر با ترکیب انتشار نور از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن، رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را بازسازی کرده است. این سحابی در آسمان گستره‌ای بیش از ۸۰ سال نوری را پوشش می‌دهد.