تصویر روز ناسا: تلکسوپ جیمز وب از مشتری و حلقه آن در مادون قرمز تصویربرداری کرد

در تصویر روز ناسا که توسط تلسکوپ جیمز وب ثبت شده است، سیاره مشتری را به همراه یک حلقه به دور آن مشاهده می‌کنیم. سیاره مشتری دارای حلقه‌های متعددی است، اما این حلقه‌ها مانند حلقه‌های زحل پر زرق‌وبرق و واضح نیستند. حلقه اصلی مشتری در سال ۱۹۷۹ توسط فضاپیمای «وویجر ۱» ناسا کشف شد، اما در آن زمان منشأ این حلقه ناشناخته بود. بعدها، داده‌های فضاپیمای «گالیله» که بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ در مدار مشتری قرار داشت، تأیید کرد که این حلقه در اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها با قمرهای کوچک مشتری به‌وجود آمده است.

هنگامی که یک شهاب‌سنگ کوچک با قمری مانند «متیس» برخورد می‌کند، نیروی حاصل از این برخورد باعث حفرشدن سطح قمر، تبخیر بخش‌هایی از آن و پرتاب گردوغبار به مدار مشتری می‌شود. این ذرات کوچک در نهایت حلقه‌ای کم‌نور و پراکنده در اطراف این غول گازی تشکیل می‌دهند. به عبارت دیگر، برخلاف زحل که حلقه‌هایش از ذرات یخ تشکیل شده‌اند، حلقه‌های مشتری عمدتاً از غبار ریز و ذرات سنگی ساخته شده‌اند.

اخیراً تلسکوپ فضایی جیمز وب با استفاده از نور مادون قرمز تصویری شگفت‌انگیز از مشتری ثبت کرده است که آن را در تصویر روز ناسا مشاهده می‌کنیم. این تصویر نه‌تنها خود سیاره و ابرهای آن، بلکه این حلقه کم‌نور را نیز به زیبایی نشان می‌دهد. در این تصویر، لکه سرخ بزرگ مشتری یا «Great Red Spot» که در سمت راست تصویر به رنگی روشن دیده می‌شود، قابل مشاهده است. این طوفان عظیم، که برای قرن‌ها در جو مشتری پایدار مانده، یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های این سیاره محسوب می‌شود.

علاوه‌براین، در تصویر روز ناسا، قمر اروپا نیز در مرکز خطوط پراش نوری در سمت چپ دیده می‌شود. این قمر یخی یکی از مهم‌ترین قمرهای مشتری به شمار می‌رود زیرا در زیر سطح یخی آن، اقیانوسی عظیم از آب مایع وجود دارد که احتمال می‌رود محیط مناسبی برای حیات میکروبی باشد. همچنین، سایه این قمر در نزدیکی لکه سرخ بزرگ دیده می‌شود که نشان‌دهنده عبور آن از مقابل قرص مشتری است.

برخی از ویژگی‌های موجود در این تصویر همچنان برای دانشمندان به‌درستی قابل درک نیست. برای مثال، لایه‌ای از ابرها در سمت راست لبه مشتری به نظر می‌رسد که از سایر بخش‌های جو جدا شده است. این پدیده هنوز به‌طور کامل بررسی نشده و می‌تواند سرنخ‌هایی درباره ساختار پیچیده جو مشتری ارائه دهد.

به‌طور کلی، حلقه‌های مشتری در مقایسه با حلقه‌های سیاراتی مانند زحل، اورانوس و نپتون کم‌نورتر و کمتردیده‌شده هستند، اما مطالعه آنها به درک بهتر از چگونگی تعامل اجرام کوچک با سیاره‌های غول‌پیکر کمک می‌کند.