امروز در فضا: نورثروپ ام۲ اف۱ اولین پرواز سُرنده خود را تکمیل کرد

در ۱۶ آگوست ۱۹۶۳، نمونه اولیه هواپیمای نورثروپ ام۲ اف۱ ناسا اولین پرواز خود را انجام داد.

طی سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۵، ناسا سعی در ساخت هواپیماهای آزمایشی بدون بال به‌نام جسم‌های بالابر داشت. این هواپیماها جزو اولین‌هایی بودند که قرار بود به‌جای سقوط در دریا، بر زمین فرود آیند و دوباره پرواز کنند.

هواپیمای بدون بال، درواقع بی‌بال نیست، بلکه بیشتر نیروی بالابری خود را به‌جای بال، از طریق بدنه‌اش تأمین می‌کند.

ناسا چند نسخه از این هواپیماها را با ویژگی و امکانات متفاوتی ساخت. این هواپیمای بدون بال به نوعی شبیه وان پرنده به نظر می‌رسید. ناسا آن را برای آزمایش یک مفهوم جدید به‌نام بدنه بالابر و پرواز سُرنده انجام داد‌. 

پرواز سُرنده پروازی با هواپیما بدون استفاده از نیروی رانش و سنگین‌تر از هوا است. بیشتر هواپیماهای بال‌دار می‌توانند تا اندازه‌ای سُر بخورند، اما انواع مختلفی از هواپیماها برای سر خوردن طراحی شده‌اند.

گلایدر که به‌عنوان هواپیمای بادبانی نیز شناخته‌ می‌شود یکی از این هواپیماها است.

بدنه بالابر این هواپیما نیز یک گلایدر بدون نیرو بود که راهی جایگزین برای بازگرداندن فضاپیمای خلبانی به زمین محسوب می‌شد.

به‌جای سقوط از آسمان در یک ورود مجدد بالستیک، بدنه بالابر مانند یک هواپیما فرود می‌آمد.

نورثروپ ام۲ اف۱ برای اولین پرواز آزمایشی خود، تا ارتفاع ۱۲۰۰۰ فوت به هوا کشیده شد و سپس رها شد.

خلبان آزمایشی اولین سری از پرواز، خلبان تحقیقاتی ناسا «میلت تامپسون» بود. پروازهای گلایدر معمولی با این وسیله حدود دو دقیقه طول کشید و به سرعت ۱۸۰ تا ۱۹۰ کیلومتر در ساعت رسید.

میلت تامپسون، در کابین خلبان بود و گلایدر را برای فرود نرم در کالیفرنیا پس از دو دقیقه پرواز آماده‌ کرد. این پرواز اهداف ناسا را محقق کرد.