محققان: قدرت عضلانی بالا می‌تواند 40 درصد ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد

محققان در پژوهش جدید مزایای داشتن قدرت عضلانی بالا در پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2 یا T2D را بررسی کردند. پژوهش آنها نشان داد که قدرت عضلانی بالاتر با بیش از 40 درصد کاهش خطر ابتلا به T2D، صرف نظر از عوامل ژنتیکی مؤثر، مرتبط است.

براساس گزارش ScienceDaily، محققان دانشگاه هنگ‌کنگ در یک مطالعه با مقیاس بزرگ ارتباط قدرت عضلانی و ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 را بررسی کردند. آنها دریافتند که قدرت عضلانی بالاتر می‌تواند بیش از 40 درصد ریسک ابتلا به T2D را کاهش دهد. درکل این پژوهش اهمیت حفظ یا بهبود قدرت عضلانی برای جلوگیری از T2D را نشان می‌دهد.

ارتباط قدرت عضلانی بالا و کاهش ریسک ابتلا به دیابت

دیابت نوع 2 یکی از شایع‌ترین اختلالات متابولیک مزمن است و عوارض مختلفی مانند بیماری‌های قلبی، سکته، فشار خون بالا و باریک‌شدن رگ‌های خونی را به همراه دارد. مشخصه اصلی این بیماری، افزایش سطح قند خون است که به عنوان هایپرگلایسمی نیز شناخته می‌شود. شواهد نشان می‌دهد که حدود 10 درصد از جمعیت جهان به T2D مبتلا هستند، بنابراین پیشگیری از T2D یک نگرانی مهم بهداشت عمومی جهانی است. درکل T2D می‌تواند به علت‌های ژنتیکی و عوامل سبک زندگی ایجاد شود.

تحقیقات قبلی نشان داده بودند که قدرت عضلانی یکی از جنبه‌های مهمی است که با خطر کمتر بیماری‌های قلبی متابولیک و T2D مرتبط است. بااین‌حال، مشخص نشده بود که آیا بهبود قدرت عضلانی می‌تواند به پیشگیری از T2D کمک کند یا خیر، مخصوصاً در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به T2D هستند.

در پژوهش حاضر داده‌های 141 هزار و 848 فرد سفیدپوست بریتانیایی بررسی شد. محققان قدرت عضلانی و خطر ژنتیکی T2D آنها را براساس 138 ژن مرتبط با T2D تجزیه‌وتحلیل کردند.

محققان شرکت‌کنندگان را بیش از 7 سال زیر نظر داشتند. در طول این دوره پیگیری، 4 هزار و 743 مورد جدید T2D شناسایی شد. یافته‌ها نشان داد که حتی با درنظرگرفتن خطر ژنتیکی T2D افراد با قدرت عضلانی بالا 44 درصد کمتر به T2D مبتلا شدند.

علاوه‌براین، محققان شواهدی مبنی بر ارتباط قدرت عضلانی و حساسیت ژنتیکی به T2D مشاهده کردند که نشان می‌دهد قدرت عضلانی ممکن است در تغییر تأثیر خطر ژنتیکی T2D نقش داشته باشد. به عبارت دیگر، افرادی که در معرض خطر ژنتیکی بالا T2D هستند، اما قدرت عضلانی بالایی دارند، در مقایسه با افرادی با خطر ژنتیکی کم یا متوسط و با قدرت عضلانی پایین، کمتر در معرض T2D هستند.

یافته‌های این پژوهش در ژورنال BMC Medicine منتشر شده است.