پرتاب اولین فضانورد استارلاینر ناسا توسط بوئینگ به تاخیر افتاد

پرواز اولین فضانورد استارلاینر در تاریخ 30 تیر ماه برنامه‌ریزی شده بود اما بوئینگ به علت مشکلات ایمنی در چتر نجات و سیم‌کشی فضاپیما، پرتاب آن را برای مدتی نامشخص به تاخیر انداخت.

مهندسان بوئینگ اخیرا دریافتند اتصالات در خطوط سه چتر اصلی استارلاینر دارای محدودیت بار شکست هستند که سبب می‌شود ایمنی آن از حد استاندارد پایین‌تر بیاید. به نظر می‌رسد آن پیوندهایی که خطوط چتر نجات را با اتصالات لنگر خود روی کپسول محکم می‌کنند، نمی‌توانند بار استارلاینر را تحمل کنند. همین امر توانایی فرود ایمن را زیر سوال می‌برد.

دومین مشکلی که سبب این تاخیر پرتاب شده است، مربوط به نوار محافظی است که دسته سیم‌ها را در سراسر کپسول استارلاینر محافظت کرد و پوشش می‌دهد. از آنجا که این سیم‌ها قابل اشتعال هستند، محافظت از آن‌ها به کمک نوارهای محافظ بسیار اهمیت دارد اما ابتدا باید از سلامت خود نوار اطمینان حاصل شود.

پیش از این، آخرین تاخیر استارلاینر به آذر ماه سال 1398 بازمی‌گردد. در این تاریخ اولین پرواز آزمایشی بدون خدمه استارلاینر موفق نشد به مدار خود برسد و متعاقبا با ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز ارتباط برقرار نکرد. همین امر سبب شد تا این فضاپیما زودتر از زمان موعود فرود بیاید.

ناسا در تحقیقات بعدی خود مجبور شد 80 اقدام اصلاحی مختلف روی این فضاپیما پیاده کند سطح استاندارد استارلاینر را افزایش دهد. این شرکت همچنین مجبور شد یک پرواز آزمایشی بدون خدمه دیگر را تکرار کند پس از یک تاخیر به دلیل وجود مشکلاتی در دریچه بلاخره استارلاینر در این پرواز آزمایشی دوم به مدار خود رسید.

به گفته ناسا، مشکلات نوار قابل اشتعال و مشکل پیوندهای نرم چتر نجات در پرواز آزمایشی نیز وجود داشت اما این ماموریت موفقیت‌آمیز بود.

در همین زمان، دو فضانورد ناسا به نام‌های «سونیتا ویلیامز» و «بوچ ویلمور» به عنوان اولین خدمه‌های این فضاپیما در حال آموزش و تعلیم بودند تا در پروازهای با خدمه به استارلاینر بپیوندند. «استیو استیچ» مدیر برنامه خدمه تجاری ناسا گفت: «می‌توانیم بگوییم کمی ناامید هستیم اما باید برای دریافت گواهینامه تایید سلامت ابزار فضاپیما تلاش کنیم تا به مرحله پرتاب برسیم.»

بویینگ یکی از دو شرکت تجاری است که توسط ناسا برای پرواز فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی انتخاب شده است. قراردادهای میان ناسا و بویینگ قراردادهایی چند میلیارد دلاری هستند و از همین رو اطمینان از سلامت تجهیزات اهمیت بسیار بالایی دارد.

از طرفی ناسا باید ورود و خروج فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی را با توجه به ظرفیت و تجهیزات آن برنامه‌ریزی کند و اختلال در برنامه‌های رساندن فضانوردان به ایستگاه می‌تواند تاثیرات عمده و گسترده‌ای در برنامه‌های این مجموعه فضایی داشته باشد.