بررسی Rise of the Tomb Raider؛ خیزش لارا کرافت

بعد از چند سال رنگ باختگی و محو شدن از خاطرات، استودیو Crystal Dynamics، با ریبوت کردن سری Tomb Raider و عرضه عنوانی با همین نام در سال 2013، نشان داد که با وجود ظهور عناوین فوق العاده در ژانر ادونچر، عرصه هنوز برای لارا کرافت، یکی از نمادین ترین شخصیت های صنعت ویدیو گیم تنگ نشده.

توم ریدر که خود زمانی الهام بخش بود، در سری ریبوت، از عناوینی الهام گرفته که در زمان غیبتش، برای خود نامی دست و پا کردند. توم ریدر 2013 ثابت کرد که ریبوت کردن این سری، تصمیم درستی از سمت ناشر و استودیو سازنده بود، گیم پلی مدرن تر و لارا کرافتی باورپذیر تر، نشانگر بازگشت موفق این سری به دنیای ویدیو گیم بودند.

دو سال بعد از عرضه نخستین عنوان سری ریبوت، نوبت به ادامه ای برای آن رسید، Rise Of the Tomb Raider ثابت کرد موفقیت نسخه پیشین تصادفی نبوده و آینده برای لارا کرافت جدید، بسیار روشن است.

هدف کلی سازندگان توم ریدر از ریبوت کردن این سری، به تصویر کشیدن دوران خامی و جوانی لارا بود، دورانی که هنوز به آن حد پختگی و مهارت که در نسخه های پیشین دیده بودیم، نرسیده بود. توم ریدر 2013 در نشان دادن این خواسته سازندگان، کاملا موفق بود، لارا به طور کاملا تصادفی و بر خلاف میل خودش، در جزیره ای سرگردان می شد و برای بقای خود باید با طبیعت وحشی می جنگید.

هر چند در Rise of The Tomb Raider هم لارا هنوز به کمال نرسیده، درست است که هنوز هم درس هایی برای یاد گیری دارد، اما حوادث نسخه پیشین او را بار آورده اند و پیش رفت شخصیتش کاملا مشهود است، باستان شناس قصه ما این بار نه به واسطه تقدیری شوم، بلکه با پای خود به سراغ ماجراجویی می رود.

داستان Rise of The Tomb Raider حول پیدا کردن راز جاودانگی است، یکی از موضوعات کلاسیک این ژانر، موضوعی که از ایندیانا جونز بگیرید تا آنچارتد، روی آن دست گذاشته اند. هر چند محوریت اصلی داستان و انگیزه لارا برای دنبال کردن این راز، حوادثی که در گذشته برای خانواده اش رخ داده. دیگر آن چه به لارا برای طی کردن راهش قوت می دهد، بقا نیست، بلکه وسواسی سیری ناپذیر است که از گذشته همراه او بوده و نمی تواند آن را رها کند.

هسته داستانی، یعنی رقابت با گروهی شیطانی برای دست یافتن به عنصری شوم، خود بار ها در عواین مختلف تکرار شده و داستان جدیدی نیست، اما روایت خوب آن و پیچش های متعدد داستانی موجب شده کشش کافی برای بازیکن ایجاد شود.

المان های فراطبیعی Rise of The Tomb Raider، از همان ابتدا در بطن داستان جاسازی می شوند و بازیکن هر لحظه آماده دیدن موجودات و پیش آمد های غیرعادی است و  این گونه نیست که المان های غیرطبیعی، ناگهان و غیرمنتظره بازیکن را شکه کنند. بلکه سازندگان سعی کرده اند از همان ابتدا، رفته رفته بازیکنان را برای آن اماده کنند تا هنگام مواجه شدن با آنها، این المان ها منطقی به نظر بی آیند.

برخلاف نسخه قبلی، این بار طراحان در ساخت شخصیت های دیگر، به خصوص دو شخصیت منفی اصلی هم موفق بوده اند. شخصیت های منفی، هر چند تمامی ویژگی های لازم برای تبدیل به شخصیت هایی منفور را دارند، هرچند در تمامی طول بازی دست به کارهایی هولناک می زنند، اما دلیلی که برای این اعمالشان دارند به گونه ای است که بازیکن برای شان دلسوزی و آن ها را درک می کند.

از مشکلات اصلی روایات داستان، پیش از حد قابل پیشبینی بودن آن است، شاید بسیاری از پیچش های بسیار جذاب داستانی، بدلیل بروز دادن اطلاعات بیش از حد توسط بازی، خیلی راحت توسط بازیکن حدس زده شود. شاید اگر سعی می شد که ذهن بازیکن تا حدی از آن ها دور شود، این پیچش ها هم بسیار جذاب تر جلو می نمودند.

سیبری، محیطی است که اکثر وقایع RotTR در آن رخ می دهد و تشکیل شده از کوهستان های پر برف و یخ. سیبری پر شده از محتویات گوناگون، از حیات وحش، غار ها، اسناد و مدارک بگیرید تا مراحل فرعی و توم ها. به مرور که در داستان جلو تر می روید، بخش های بیشتری از سیبری برای گشت و گذار ازاد می شوند، اما تمامی غار ها و مقبره ها از همان ابتدا ممکن است قابل دسترسی نباشند و نیاز به ابزار خاصی داشته باشند که لارا هنوز ان ها را پیدا نکرده است.

هر چند این موضوع، می تواند برای بازیکنان کمال گرایی که نمی خواهند بدون تمام کردن تمامی محتویات فرعی یک بخش، به سراغ بخش بعدی بروند کمی نگران کننده باشد، اما نکته جذاب این است که با هر بار بازگشت به مکان های قبلی، با آزاد کردن آنچه که قبلا نمی توانستید به آن دسترسی داشته باشید، پیشرفت لارا، تقویت ابزار و مهارت های او نمود پیدا می کند و این خود یکی از هربه هایی است که استودیو سازنده برای نشان دادن رشد شخصیت لارا به کار برده.

دنیای بازی هم پر شده از منابعی که برای ارتقا ابزارتان و ساخت و ساز بدان ها نیاز دارید، بر خلاف نسخه قبل دیگر فقط از یک نوع منبع، Gear، خبری نیست، بلکه چشمتان باید دنبال ریسورس هایی همچون قارچ های سمی و برگ پرندگان هم باشد، هر چند تعدد منابع موجب شده سیستم کرفت در نهایت عمیق تر و جذاب تر شود، اما از لحاظ گشت و گذار، دنبال کردن منابع و جمع آوری شان، بین سایر المان های محیط که برای جست و جو در نظر گرفته شده اند، خسته کننده ترین شان خواهد بود. البته اگر به طرز نسبتا معقولی منابع را جمع آوری و ذخیره کنید، تقریبا از اواسط بازی به بعد، چندان به مشکل کمبود آن ها بر نخواهید خورد.

هسته گیم پلی دقیقا همان چیزی است که در نسخه قبلی دیدیم، تنها کمی مخلفات به آن افزوده شده. اما مهم ترین و اصلی ترین المان جدید در RotTR، سیستم کرفتینگ جدید آن است، لارا دیگر می تواند با جمع کردن منابع مختلف از محیط، مواد لازم برای مهمات و سایر تجهیزات را مهیا کند و خارج از کمپ ها، درست در جریان بازی و وسط درگیری ها برای خود مواد منفجره، تیر برای کمان و دارو بسازد.

امکاناتی که گیمر در هر یک از صحنه های مبارزه در اختیار دارد که با تکیه بر آن ها می تواند دشمنان را از پیش روی بر دارد، خارق العاده هستند. می توانید با ایتم های ظاهرا به درد نخوری که در محیط پیدا می کنید، مواد منفجره بسازید، درست هنگام مبارزات، هنگامی که تیر های کمانتان تمام شد، در صورت داشتن منابع لازم، می توانید دوباره ترکش خود را پر کنید. اگر کمی خلاقیت به خرج دهید می بینید که برای از بین بردن دشمنان حتما نیازی نیست که با سلاح هایتان به آن ها شلیک کنید، بلکه می توانید از محیط اطراف تان کمک بگیرید.

هرچند سیستم تیراندازی به نوبه خود مشکلاتی دارد و یکی از مشکلات اصلی آن، عدم وجود تعادل بین کیفیت سیستم تیراندازی با سلاح هاست. کمان، سلاح نمادین سری ریبوت بسیار خوش دست و کارآمد طراحی شده و استفاده از آن چه در مبارزات و چه در مخفی کاری بسیار لذت بخش است، اما برای مثال، مسلسل ها چندان حس و حال جالبی ندارند و مکانیزم تیراندازی آن ها بیشتر شبیه اسباب بازی، بدون لگد طراحی شده. هرچند کمان در تمامی شرایط، سلاح برتر نیست و در برخی مبارزات باید از سایر سلاح ها بهره بگیرید، اما احتمالا کمان اولویت اصلی شما خواهد بود.

مانند نسخه های پیشین، قسمت های مخفی کاری هم در RotTR پیدا می شوند، که باز هم با امکانات جدید، تا حد خوبی جلا یافته اند، دقیقا شرایط که برای مبارزات گفتیم، در مخفی کاری هم بر قرار است، طراحی این قسمت های مخفی کاری، هوشمندانه کار شده و المان های خوبی در محیط جایگذاری شده که بازیکن می تواند با اتکا بدان ها، موقعیت را به نفع خود پیش ببرد.

پازل، یکی از اصلی ترین المان های سری توم ریدر، که متاسفانه در نسخه پیشین کمی رنگ باخته بود، در RotTR تغییرات مثبتی به خود دیده، چه در توم های اختیاری و چه در طی خط داستانی، لارا با موانع و مشکلات زیادی رو برو می شود. تعداد توم ها نسبت به گذشته بیشتر شده و پازل ها راه خود را به خارج از مقبره ها هم یافته اند و بازیکن در طی خط داستانی هم با آن ها مواجه می شود.

قسمت پلتفرمینگ بازی هم بسیار کم نقص و روان است، حرکات لارا بسیار نرم هستند و به ندرت پیش می آید که حرکتی ناخواسته از او سر بزند. ابزار متعددی هم به تجهیزات لارا اضافه شده که کار او را در این زمینه راحت تر هم می کنند.

RotTR هم همانند نسخه پیشین، از سه درخت مهارت جدا بهره می برد که هر کدام روی یکی از مهارت های لارا تمرکز دارند. البته تمامی مهرت های هر درخت در یک سطح نیستند، برخی بسیار بی مصرف به نظر می رسند، اما برخی دیگر بشدت بازی را ساده می کنند.

یکی از بزرگ ترین موفقیت هایی که توسط Crystal Dynamics حاصل شده، ترکیب فوق العاده بی نقص گیم پلی و محیط بازی است و هر دو این ها مکمل یکدیگر هستند. و همچنین به لطف طراحلی مراحل قوی، مدت زمان بازی کاملا میان مبارزات، پلتفرمینگ و پازل متعادل توضیع شده و هیچ گاه احساس نخواهید کرد که بیش از یک کار تکراری را انجام می دهید و در نتیجه، هر لحظه برای تان جذاب خواهد بود.

دستاورد تیم فنی و گرافیکی هم قابل تقدیر است، بافت های محیطی بسیار با دقت و زیبا کار شده اند، اما تبلور اصلی گرافیک بازی در طراحی مدل لارا جلوه می کند. انیمیشن های بدن و صورت او بی نقص کار شده اند و وقتی برای اولین بار پای به سیبری می گذارید، حرکات لارا، حس سرما را به شما منتقل خواهند کرد. حسی که در اعماق نگاه لارا، هنگامی که محیط رعب آور پیرامون خود را می بیند، مشاهده می شود، نه تنها سبب می گردد شخصیت لارا دوست داشتنی تر و باور پذیر تر شود، بلکه محیط بازی را هم زنده می کند.

صدا گذاری شخصیت ها هم بسیار خوب انجام شده، هر چند مانند سایر قسمت های بازی، تفاوت لارا با سایرین در کیفیت دیالوگ ها و صداگذاری کاملا مشهود است و اجرای کمیلا لادینگتون در نقش لارا قابل ستایش است.

در بحث محتویات، همان طور که گفتیم محیط RotTR پر است از مراحل و چالش های گوناگون، اما از آن جایی بخش چند نفره رقابتی نسبتا ضعیف قسمت قبلی، به این نسخه راه نیافته، سازندگان حالت بازی جدیدی را تحت عنوان Expeditions برای این نسخه در نظر گرفته اند، حالتی امتیازی شامل جدول امتیازات آنلاین که بازیکنان می تواند رکورد سایرین را بشکنند و با آن ها رقابت کنند. البته به نظر نمی رسد Expeditions جذابیت لازم برای تبدیل شدن به یکی از ارکان محبوب RotTR را داشته باشد و احتمالا دیر یا زود فراموش شود.

نتیجه گیری

اگر دنبال یک عنوان تک نفره بسیار با کیفیت و هیجان انگیز هستید، Rise of The Tomb Raider، بازی شماست و یک لحظه هم نباید در تجربه آن درنگ کنید. هرچند RotTR، چندان در باطن تفاوتی با نسخه پیشین خود ندارد، اما همان فرمول و گیم پلی سابق را با داستان و مراحلی جذاب و نفس گیر آمیخته و نتیجه کار به اثری فوق العاده بدل گشته که ادامه ای فوق العاده برای نسخه 2013 محسوب می گردد.

Crystal dynamics بار دیگر Tomb Raider را به نامی بدل کرده که در زمره بهترین بازی ها در ژانر خود به شمار می روند و برای تجربه عناوین بعدی و ماجراجویی های لارا کرافت لحظه شماری می کنیم،